کد خبر:
291112
| تاریخ مخابره:
۱۴۰۰ يکشنبه ۲۱ آذر -
06:58
سخن مدیرمسئول
برجام، جان می‌گیرد؟
علی‌اکبر بهبهانی
این چه‌داستانی‌ست که سال‌هاست آغاز شده و تمامی ندارد؟ داستانی که از 15سال‌پیش، با قلدری زعمای وقت آمریکا مطرح شد و هنوزهم ادامه دارد؛ داستانی که به‌راستی زمان و مکان نمی‌شناسد و مثل‌اینکه می‌خواهد ماجرایی تمام‌نشدنی و به‌اصطلاح دنباله‌دار باشد و چه‌بسا با ده‌ها و صدها پاورقی هم به آخر نرسد. اگر بپذیریم که قاعدتاً باید پذیرا باشیم، ابرقدرتان جهانی و در رأس آن‌ها آمریکای سلطه‌گر و تمامیت‌خواه تا به‌نام «ابرقدرت» ادامه زندگی می‌دهند، سنت و روش ناپسند سلطه‌گری و استثمارگری سیر‌ناشدنی خود را ادامه خواهند داد؛ در کنار آمریکا، در همه ایام، انگلیس هنوز در لباس بریتانیای کبیر، کارش استعمارگری‌ست و هنوز در رؤیای گذشته خود سیر می‌کند که در سر داعیه دخالت در سرنوشت همه ملت‌ها را دارد؛ بریتانیایی که در تمام عمر، کارش غارت ثروت‌های خدادادی سایر کشورها بوده است. متأسفانه این کشور در عصر ارتباطات و در روز روشن، 400میلیون‌دلار از پول ملت ایران را که در رژیم گذشته برای تحویل تانک‌های پیشرفته برداشته است، پس نمی‌دهد و در عوض در کنار آمریکا و همدوش او، به کار فتنه‌گری و غارت ادامه می‌دهد. به‌هرروی از روز پنجشنبه گذشته، مجدداً مذاکرات 1+4 و ایران در حالت رودررو و حضوری و ازسوی هیئت آمریکایی به‌صورت غیرمستقیم آغاز شده و یک‌بار‌دیگر توجه و نظر جهان، به حاصل این نشست و مذاکره معطوف شده است. در ظاهر امر و با نظر بدبینانه، تفاوت عمده بین خواست جمهوری اسلامی و هیئت مذاکره‌کننده و به‌ویژه ایالات‌متحده آمریکا، کاملاً مشهود بوده و ناظران، چشم‌انداز این نشست را از دید دو ملت ایران و آمریکا تیره‌وتار می‌بینند. کشور ایران بر خواست برحق خود مبنی‌بر لغو تمام تحریم‌ها، قبل از هر توافقی اصرار داشته و پافشاری می‌کند و شرط اصلی مذاکره را لغو تمامی تحریم‌های موجود و حتی تحریم‌هایی که براساس رأی و نظر کنگره و نمایندگان مجلس اعمال شده، می‌داند. از آن طرف میز مذاکره یا مذاکره‌کننده اصلی یعنی آمریکا، توقف کامل غنی‌سازی و توقف موشک‌سازی شرط مهم لغو تحریم‌ها دانسته شده است که این تضاد عقیده و برداشت طرفین، بسیار بعید و دور می‌نماید و درنتیجه بسیاری از صاحب‌نظران سیاسی جهان، مذاکرات را بیهوده پنداشته و از قبل، مهر باطل بر آن زده‌اند؛ اما و در‌نهایت چه باید کرد؟ اگر سران آمریکا به افکار عمومی مردم آمریکا مراجعه کنند، درمی‌یابند که آمریکائیان هم به‌هیچ‌وجه دوست ندارند که همچنان با کشور بزرگ و مردمان دوست‌داشتنی ایران، اختلاف داشته باشند و یقیناً خواهان ارتباط دوستانه میان دو کشور هستند. در‌سوی‌دیگر؛ مردم ایران قرار دارند که ثابت کرده‌اند در‌هر‌شرایطی، از کشور و نظام آن پشتیبانی کرده و سختی‌ها و مشقت‌ها نمی‌تواند ذره‌ای از وفاداری و وطن‌پرستی آن‌ها کم کند؛ اما همین مردم، با همین شرایط و عمق وسیع وفاداری، دوست دارند تحریم‌های جهانی تمامی بگیرد تا چرخ‌های اقتصادی کشور ما روان‌تر و باثبات‌تر بچرخد و از سختی‌های معیشتی کاسته شود؛ چرا‌که رفته‌رفته گرانی‌ها، سفره‌های مردم را کوچک‌تر کرده است. بیکاری، عنان مردم را بریده است و چون این سختی‌ها متأسفانه با خشک‌سالی توأم شده است، آینده را برای این مردم مبهم‌تر کرده است و درنتیجه دوست دارند که با حفظ شأن و جلال دولت و مردم، به‌نحو آبرومندی تحریم‌ها باید پایان بگیرد و چنین‌است‌که آرزو می‌کنند برجام، جانی دوباره بگیرد و کشور ما از‌نظر اقتصادی، رونق بسیار بیاید؛ تا‌جایی‌که دشمنی‌ها جای خود را به دوستی و مودت و حفظ حرمت‌ها بدهد و هیچ ابرقدرتی به خود اجازه ندهد که در امور دیگر کشورها دخالت کند و این مورد را ملت عزیز ایران نشان داده‌اند و همواره در برابر زیاده‌خواهی بیگانگان باتمام‌وجود و قدرت، ایستاده و خواهند ایستاد و اجازه نمی‌دهد که کوچک‌ترین حقی از آنان، توسط قلدران و زورگویان جهانی ضایع شود.