کد خبر:
291432
| تاریخ مخابره:
۱۴۰۰ چهارشنبه ۴ اسفند -
07:59
سخن مدیرمسئول
زباله‌گردی و تهدید سلامت جامعه
علی‌اکبر بهبهانی
دیرزمانی برای مردم ورود به پاره‌ای از مشاغل، به‌نوعی تابو بود که به‌طرف‌آن‌رفتن نیز قبح زیادی داشت و درنتیجه هرکسی به آن متوسل نمی‌شد؛ اما این‌روزها، آن‌قدر مشاغل نوظهور باب شده که در گذشته حتی فکر‌کردن به آن نیز دز مخیله مردم جای نمی‌گرفت. مسافرکشی با موتور، کاسبی با کارت ملی در جلو صرافی ملی و بانک‌ها، شب‌خوابی در اتوبوس‌های واحد، قبرخوابی، پشت‌بام اجاره‌ای و بالاخره زباله‌گردی که به‌شدت سلامت جامعه را به‌مخاطره انداخته است. حکایت عجیبی‌ست که بیش از هفت‌هزار‌نفر که بعضاً کودکان کم‌سن‌و‌سال یا مردان و زنان ژنده‌پوش هستند، کارشان دست‌بردن به ظروف آشغال برای پیدا‌کردن میوه‌ها و خورده‌های نان و یافتن قوطی‌های کنسرو باز‌شده، ظروف پلاستیکی به‌اصطلاح یک‌بارمصرف آب و دبه‌های پلاستیکی خالی شده است. این عده که متأسفانه مشاهده می‌شود، خانم‌هایی با پوشش مناسب نیز جدیداً تا کمر درون ظروف آشغال خم می‌شوند تا روزی خود را بیابند و خانواده‌ای را سرپرستی کنند؛ یعنی این‌قدر قبح زباله‌گردی شکسته است که خانم‌ها هم از روی ناچاری به آن روی آورده‌اند؛ بدیهی‌ست؛ خریداران این ظروف پلاستیکی برای بازیابی دوباره آنان و ساختن دبه‌هایی برای پر‌کردن آب تصفیه‌شده، مشتریان دست‌به‌نقدی هستند که وجوهی را برای خرید آن به زباله‌گرد پرداخت می‌کنند. اگر آمارهایی که نشان از این اشتغال هفت تا 10هزار‌نفری دارد را به حساب اشتغال بگذاریم، به‌یقین به‌اشتباه رفته‌ایم و متأسفانه افرادی‌که در این ظروف زباله تا آرنج، دست فرو می‌کنند، بسیاری از بیماری‌ها را گرفته و به‌سرعت آن‌را به خانواده منتقل می‌کنند که جای تأسف بسیار دارد و برابر روال جاری، باید این پدیده زشت را هم ناشی از تحریم قدرت‌های جهانی بدانیم که با قلدری و زورگویی هنوز در سطح جهان مشغول به چپاول هستند و حاصل کار آنان، هدیه فقر به‌خصوص به کشورهایی‌ست که می‌خواهند خود تصمیم‌گیرنده مصالح کشورشان باشند و حاضر نیستند زیر یوغ قدرت‌های زورگو باشند. به‌هرروی امیدواریم در تهران، شهرداری در‌این‌مورد اقدام مناسب و شایسته‌ای را برای زدودن جامعه از این نوع شغل داشته باشند؛ همان‌طوری‌که تقریباً توانسته‌اند کارتن‌خوابی را به‌ويژه در فصل زمستان با تهیه سالن‌هایی گرم و دادن غذا، سر‌و‌سامان دهند؛ گو‌اینکه افزایش زنان و کودکان زباله‌گرد، این‌روزها بسیار به‌چشم می‌خورد که حاصل کار آنان، وسیله‌ای‌ست قابل‌فروش، برای درآوردن پول مواد افیونی و اعتیاد خود که ناچار شده‌اند، مخاطرات شدید بهداشتی آن‌را به جان بخرند تا دمی و دودی کنند. در پاره‌ای‌از‌کشورها، بسیار پیش از ما، ظروف تعبیه‌شده توسط شهرداری، به‌طرز خاصی جداسازی می‌شود که بدین‌روی ظروف قابل بازیابی، از مواد غذایی که آغشته به انواع میکروب‌ها شده است، جداسازی شده و خانواده‌ها، عادت کرده‌اند که زباله‌های خشک و تر را به‌شکل در هم و یکجا در ظروف مخصوص وارد نکنند؛ این ابتکار توانسته است به‌نحو بارزی از شیوع بیماری‌های خاصی جلوگیری کند؛ بنابراین امیدواریم که شهرداری به‌جای یک ظرف برای زباله‌ها، چندین ظرف برای جداسازی زباله در معابر و کوچه‌ها درنظر بگیرد تا مردم ما هم عادت به جداسازی زباله‌هایشان پیدا کنند.