موج دوم گرانی‌ها

امسال همچون سال‌های گذشته، با موج اول گرانی که به آن پیش‌درآمد سال جدید می‌گویند، شاهد افزایش شدید قیمت‌ها بودیم که کالاهای غذایی در صدر گرانی‌ها قرار داشتند. برنج، گوشت، روغن، مرغ و تخم‌مرغ و سبزی‌ها تا حد 50درصد ترقی قیمت گرفت و باز بسان گذشته، موج دوم گرانی از نوروز شروع شده و ترمز بریده است؛ تا‌جایی‌که وعده افزایش حقوق کارمندان و کارگران و بازنشسته‌ها، هنوز محقق نشده، گرانی‌ها از راه رسیده تا هر‌چه‌سریع‌تر افزایش‌ها قبل از دریافت حقوق فروردین‌ماه حقوق‌بگیران، کمر این قشر عظیم و اقشار کم‌درآمد و فرودست جامعه را خمیده کند و این داستان و ادامه عدم‌تعادل دخل‌و‌خرج، همچنان در کشور ساری و جاری باشد. از‌سویی، باید به مسئولین به‌خاطر اجبار به فروشندگان برای نصب برچسب قیمت‌ها، آفرین گفت و به اقدام شایسته آنان ارج نهاد؛ اما درعین‌حال،‌به این مسئولین محترم باید گوشزد کرد که نصب برچسب نمی‌تواند حتی 10درصد هم در کنترل قیمت‌ها نقش و اثر داشته باشد. اگر قرار است با گران‌فروشی مبارزه شود، در وهله نخست باید دست سوداگران و دلالان و واسطه‌ها را قطع کرد تا نتوانند بازار داخل را تا‌بدین‌حد دستخوش هوا و هوس خود کنند و فروشنده و مصرف‌کننده، هر دو زیان این وضعیت آشفته را نبینند. اوج نگرانی و بی‌سروسامانی را می‌توان در میوه‌فروشی‌ها و به‌طورکلی صیفی‌جات مشاهده کرد؛ تا‌جایی‌که یک‌قلم از مواد خوراکی و مصرفی مردم، از باغ تا مغازه، ده‌برابر قیمت می‌گیرد. برای نمونه یک‌کیلو سیب از باغات دماوند با کیلوئی دوهزار‌تومان توسط باغدار به خریدار دست‌اول فروخته می‌شود؛ اما در‌نهایت مصرف‌کننده همین یک‌کیلو سیب را باید بیش از 20هزار‌تومان خریداری کند. در‌این‌میان چرا باید دلالان و واسطه‌ها، وجدان خود را زیر پا گذاشته و به مردم کشور خودشان اجحاف کنند. حال باید سؤال شود که مقصر کیست؟ و چون همه مقصر را می‌شناسند، اما نمی‌توانند با آن برخورد کنند، چنین وضعیت اسفباری ادامه پیدا می‌کند تا گوجه‌فرنگی که در سال گذشته، کیلوئی چهار تا پنج‌هزار‌تومان به‌دست مصرف‌کننده می‌رسید، این‌روزها با قیمت کیلویی 25‌هزارتومان عرضه می‌شود؛ اما وقتی به سوابق نگاه می‌کنیم، وقتی گوشت به کیلویی 200 و 250‌هزارتومان رسید، آن‌را از سبد خانوار حذف کردیم؛ تا‌جایی‌که این نوع گوشت از سفره بیش از 70درصد مردم کشورمان پاک شده است؛ اما سبزی، گوجه‌فرنگی و بادمجان که نه جنس وارداتی‌ست و نه نیاز به ماده اولیه دارد که از خارج وارد شود و به‌نام کمبود ارز، گناه گرانی آن‌را بر گردن تحریم بیندازیم. درواقع خاک حاصلخیز کشورمان و آب کمی که برای رشد و نمو آن‌ها لازم است، کاملاً ایرانی‌ست. پس چگونه است که همین سبزی، کیلویی 15 تا 25‌هزارتومان عرضه می‌شود؟ روی سخنم اینک با اتاق اصناف، سازمان‌های حمایت از مصرف‌کننده، سایر مسئولین ذی‌ربط و مسئولین تنظیم بازار این‌است‌که باآن‌همه دفتر‌و‌دستک و خدم‌و‌حشم، چرا اراده‌ای در شما برای زدودن این‌وضعیت نیست و اصولاً کار شما و نظارتتان خلاصه شده است در واردات و صادرات؟ پس اوضاع اقتصادی درون کشور را چه کسی باید کنترل کند؟ یعنی اینکه هرکس درخصوص میوه، خواروبار، برنج، گوشت و سبزیجات مخیر است که هر شرایطی را بر مردم تحمیل کند؟ متأسفانه بعضی از همکاران رسانه‌ای ما، سوراخ دعا را گم کرده، تمام مسائل جاری در کشور را به‌پای دولت می‌گذارند که بسیار بی‌انصافی‌ست. دولت هزاران مسئله دارد که باید به آن توجه و رسیدگی کند. کنترل قیمت میوه‌وتره‌بار و کالاهای مصرفی را این‌همه سازمان و انجمن و اتاق و قیمت‌گذار باید رتق‌و‌فتق کنند. لطفاً کار خودتان را بکنید و گناه این گرانی‌ها را به‌پای دولت نگذارید که شرط انصاف نیست.