کد خبر:
291892
| تاریخ مخابره:
۱۴۰۱ سه شنبه ۱۴ تير -
04:00
ناتو؛ قلمرو نفوذ تا به کجا؟
علی‌اکبر بهبهانی
از قبل از جنگ جهانی دوم، به‌نوعی کشورها در بلوک‌بندی‌هایی تقسیم شده بودند. در یک‌سو؛ بلوک شرق یا کمونیست‌ها و طرفداران آن جای داشتند و در‌سوی‌دیگر؛ بلوکی به‌نام غربی‌ها که در این بلوک، آلمان و در رأس آن هیتلر زیاده‌خواه و کشورگشا قرار داشت که خود و کشورش را نژاد برتر می‌دانست و با کل جهان در ستیز بود؛ درنتیجه رهبر جنایتکار آن، یک‌تنه با ارابه‌های جنگی خود، اروپا را درنوردید و به‌سوی بلوک شرق و در رأس آن اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی، حرکت کرد و در سر راه خود، تمام کشورهای کوچک این اتحادیه را به تصرف درآورد که برخلاف عرف معمول، آمریکا و غرب نیز برای متوقف‌کردن ماشین جنگی هیتلر در اتحادی ناخواسته، همه نیروهای خود را بسیج کردند تا ارتش زمین‌گیر‌شده در سرمای کشنده سیبری را از زمین و هوا درهم بکوبند که چنین شد و ارتش آلمان نازی منهدم شده و کشورهای آمریکا و هم‌پیمانانش با تبادل‌نظر با اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی، کشور آلمان را دوپاره کرده و به‌نام‌های آلمان شرقی و آلمان غربی نامیدند که در بلندای زمان دو آلمان جدا‌شده مجدداً با برداشتن دیوار برلین، به کشوری واحد تبدیل شدند که از این یکی‌شدن، بازنده اصلی، روسیه به‌جای‌مانده از اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی بود که از آلمان شرقی بهره‌ای نصیب نبرد؛ اما آمریکا به‌مرور و با القای اینکه روسیه قصد تجاوز به کشورهای اروپایی را دارد، آنان را به زیر اتحادیه‌ای به‌نام ناتو گرد هم آورد و یک نیروی منسجم بسیارقوی را ساخت که حتی روسیه ضعیف‌شده هم با پذیرش انحلال پیمان ورشو، عملاً به این اتحادیه تمایل نشان داد. پس‌از‌مدتی جنگ سرد آمریکا و روسیه، باعث اقتدار بیشتر ناتو شد؛ تا‌جایی‌که کشورهای دیوار‌به‌دیوار روسیه هم برای آینده‌ای بهتر، به این پیمان ملحق شدند که با این پیمان، بیش‌از‌همه روسیه مشکل داشت؛ اما متأسفانه زیاده‌خواهی‌های آمریکا، تمامی نداشت و لیتوانی و لهستان و اروپای شرقی همگی عضو پیمان ناتو شدند که این نفوذ را پوتین به‌هیچ‌وجه هضم نکرد، به‌خصوص در‌زمانی‌که اوکراین زلنسکی، متعدداً اظهار تمایل می‌کرد که به عضویت در اتحادیه اروپا و ناتو دربیاید؛ درنتیجه وقتی پوتین، دشمن را در 100متری خود دید و مرزهای طولانی فنلاند، اوکراین را که بنا دارند عضو پیمان ناتو شوند و عضویت این کشورها، پیمان ناتو را هم‌مرز خود دید، عنان از کف داده و ارتش خود را برای اشغال اوکراین از‌همه‌سو آماده کرده و حتی کشور بلاروس که هم‌مرز با لهستان بود را درخطر دید؛ به‌خود آمده و برخلاف مخالفت جهان با حمله روسیه، از زمین و هوا و دریا، آن‌چنان به اوکراین حمله کرد که چند شهر مهم آن به‌حالت شم‌زده و ویران‌شده درآمد؛ درنتیجه غرب تا توانست، روسیه را در تحریم تنبیه کرده و خسارات مهمی را به روسیه از‌نظر اقتصادی وارد کرد که باز‌هم پیمان ناتو با سردمداری آمریکا، سیل وسایل جنگی را به‌طرف اوکراین سرازیر کرد؛ درنتیجه جنگی که قرار بود در یک‌هفته به‌نفع روسیه و با اشغال اوکراین همراه شود، با موانعی بزرگی مانند نیروهای اوکراین و بسیج مردمی، بیش از سه‌ماه است که به درازا کشیده شده است. در‌این‌وضعیت نه پوتین قدمی به عقب می‌گذارد و نه سربازان اوکراینی، پای پس می‌کشند؛ درنتیجه پیش‌بینی می‌شود جنگ تا خاتمه سال میلادی به درازا بکشد و در‌این‌جنگ پیروزی نصیب هیچ‌کدام نشود. این یعنی سرنوشت بد که نه حالت جنگ تمام‌عیار و نه صلح پایدار در آینده‌ای نزدیک پیش‌بینی نمی‌شود؛ چرا‌که این جنگ تاکنون بیش از 70هزار کشته و هفت‌میلیون آواره از خود به‌جای گذاشته و صدماتی که اوکراین دیده است، میلیاردها‌دلار هم نمی‌تواند این کشور را به‌روزهای خوب گذشته خود بازگرداند؛ درنتیجه باید آرزو کنیم که غرب از زیاده‌خواهی خود بکاهد و روسیه نیز مسائل را پای میز مذاکره حل کند.