کد خبر:
292172
| تاریخ مخابره:
۱۴۰۱ يکشنبه ۲۰ شهريور -
05:58
پرونده‌ای برای نمایش «بنکسی بزرگ» (بخش پایانی)
تهیه‌کنندگان آثار هنری گرایش بیشتری به تهیه آثار تصویری دارند تا تئاتر
امین کردبچه چنگی
آزیتا ابریشمی‌موحد:
انتظارات دوستی و رفاقت نباید به انتظارات کاری مبدل شود
آزیتا ابریشمی‌موحد باابرازتأسف‌ازاینکه در سال‌های اخیر به‌واسطه شیوع کرونا، برخی از نمایش‌هایی که در آن‌ها ایفای نقش کرده، به‌اجرا نرسیده و برخی‌دیگر از این آثار به‌اجرا رسیده‌اند، بااشاره‌به‌اینکه کارگردان این اثر، از دوستان صمیمی اوست و در دوسال شیوع کرونا، بسیاری از کسب‌وکارها؛ ازجمله تئاتر را منحل کرده بود، گفت: «ما نیز از این قاعده مستثنا نبوده‌ایم و از جهان کاری تئاتری خودمان دور افتادیم و حس‌وحال روحی، روانی و درونی خویش را تجربه کردیم؛ اما وقتی از سخت‌گیری‌های مربوط به ایام کرونا کاسته شد، با کارگردان این‌کار به تبادل‌نظر پرداختیم و عطش دوباره کارکردن را، با وجود تمام سختی‌ها در شرایط موجود؛ در خود کشف کردیم». وی که تحصیلاتش را در گرایش کارگردانی رشته نمایش در دانشگاه هنرومعماری به‌پایان رسانده؛ بااشاره‌به‌اینکه در شرایط کنونی دوران کرونا، ممکن است کسی این‌گروه را به‌خاطر نیاورد؛ اما آن‌ها در جایگاه کسانی‌که قبلاً کار کرده‌اند و سختی کشیده‌اند، باید دست‌به‌کار شوند و کاری را به‌سرانجام برسانند، افزود: «در ابتدای راه، بدون‌اینکه مشخص باشد کدام‌یک از بازیگران قرار است در کدام‌یک از نقش‌ها روی صحنه بروند، تنها به دورخوانی متن اثر پرداختیم و پس از گذشت دو جلسه مشخص شد کدام‌یک از نقش‌ها متناسب با من است و من از ابتدای راه این‌گروه، تابه‌امروز که این اثر به‌اجرا رسیده است، درکنارآن‌ها بوده‌ام». این بازیگر تئاتر که فعالیت حرفه‌ای در تئاتر را کنار تحصیلات آکادمیک در سال 93 آغاز کرده است، بابیان‌اینکه در عین دوستی با کارگردان این اثر؛ هنگام ورود به این نمایش، قراردادی بین آن‌ها منعقد؛ و در آن، بین رفاقت و صمیمیت و کار، مرزی معین شده است، گفت: «زمانی‌که سر کار یا تمرین می‌رفتیم یا حتی وقتی در حوزه کار حرف می‌زدیم و صحبتمان به‌سمت کار گرایش می‌یافت، این فاصله‌گذاری اتفاق می‌افتد و من، این‌موضوع را می‌خواهم به دیگر دوستان نمایشی خود، به‌عنوان یک توصیه ارائه کنم». وی که در نمایش‌های بسیاری در جایگاه بازیگر، دستیار کارگردان و گریمور فعالیت کرده است؛ بااشاره‌به‌اینکه در زمان‌های محدود با دوستانش به فعالیت پرداخته، گفت: «ممکن است افرادی وجود داشته باشند که در گروه‌های تخصصی نمایش، اتفاقاتی خاص برایشان رخ دهد؛ آن‌هم اینکه دراین‌گروه‌ها، انتظارات دوستی و رفاقت، به انتظارات کاری مبدل می‌شود و می‌توان گفت این‌موضوع، غلط‌ترین اشتباه ممکن است و موجب می‌شود هریک‌ازما، در قالب نقشی که در گروه گرفتیم، نتوانیم موفق عمل کنیم و آن نقش، به‌نحواحسن اجرا نشود؛ و خروجیِ کار، بهترین خروجی ممکن نباشد». وی که دوره فیلم‌سازی را نزد شهرام مُکری در مؤسسه «کارنامه» به‌پایان رسانده؛ بابیان‌اینکه اولین‌بار است در جایگاه بازیگر در کنار «ویدا قراگوزلو» قرار گرفته، گفت: «این تجربه، تجربه جالبی بود و من، هر جلسه در تمرین این نمایش، به‌واسطه کارگردانی خانم قراگوزلو که عزیز دلم است، سورپرایز می‌شدم؛ زیرا هدایت‌گری او در مسیر کشف بازیگر برای رسیدن به کاراکتر، آن‌قدر متفاوت و جذاب بود که انگار مثلاً شما سر کلاس تراپی می‌رفتید یا تمریناتی که انجام می‌شد، به‌گونه‌ای بود که هم باعث تقویت تمرکز می‌شد و هم از دل این تمرکز، برای بازیگر کشف اتفاق می‌افتاد تا بتواند به شخصیتی که قرار است نهایتاً در آن به ایفای نقش بپردازد، برسد». وی بااذعان‌به‌اینکه حضور دراین‌گروه، برای او پروسه‌ای بسیارجذاب بوده و در مدت تمرین نمایش، بسیار از کارگردان آن آموخته، گفت: «حین تمرین گروه، به کارگردان می‌گفتم که برخی از تمرین‌ها، نه‌تنها در پروسه رسیدن به نقش بسیارمفید است؛ بلکه اگر ما برخی از اوقات و در برخی از موقعیت‌های زندگی نیز این تمرینات را به‌کار بگیریم، بسیار کارآمد بوده و به‌درد خواهد خورد». ابریشمی‌موحد، بابیان‌اینکه «بنکسی» برای او بسیارجذاب بوده است و وقتی اطلاعات مربوط به این اثر را در صفحه اینستاگرامش منتشر کرده، با آدم‌هایی مواجه شده است که درعین‌اینکه املای انگلیسی عنوان اثر روی پوستر هست؛ اما به تلفظ آن واقف نبوده‌اند، گفت: «این‌موضوع اصلاً چیز بدی نیست و طبیعی‌ست که این آرتیست، به‌همان‌اندازه که معروف است، به‌همان‌میزان هم انسان‌هایی وجود دارند که او را نمی‌شناسند. من در دوره دانشگاه، در کلاس یکی از اساتید با او آشنا شدم و به‌خاطر دارم درآن‌زمان، یک نقاشی کشیده بود که سروصدای بسیاری کرده بود».
سعید پارسا:
کمک به رشد فرهنگی شخصی فرد را در مسیر «هنر» نگاه می‌دارد
سعید پارسا بااشاره‌به‌اینکه به‌دعوت کارگردان این اثر به گروه ملحق شده است، باابرازخرسندی‌ازاینکه تمرین‌های ویژه ارائه‌شده توسط کارگردان «بنکسی بزرگ»، درجهت هرچه‌بهتر رسیدن بازیگران به نقش‌هایشان طراحی شده بوده است، گفت: «به‌نقد کشیده‌شدن معضلات اجتماعی دراین‌نمایش، موجب شده است بازیگر و تماشاگر درمورد مسائل جاری در اثر به‌فکر فرو بروند و ازاین‌راه، به تذهیب نفس برسند». کارگردان نمایش «کمدی هنر تئاتر» که آبان‌ماه پارسال در تماشاخانه «اهورا» به‌روی صحنه رفت؛ باابرازتأسف‌ازاینکه امروز، وجود برخی از رفتارهای غیرتخصصی در حوزه تئاتر ازسوی برخی از مسئولین می‌تواند این هنر را از ادامه حرکت در مسیرش بازدارد و برخورد با تئاتر مانند یک «طفل سرراهی»، موجب شود در برخی‌ازموارد، کارکردن در گروه‌های تئاتری سخت و حتی غیرممکن شود، افزود: «امروز باید یا تئاتر کاملاً خصوصی‌سازی شود تا بخش خصوصی مدیریت آن‌را برعهده بگیرد یا اگر بناست بخش دولتی پشتیبان و حامی تئاتر در کشور باشد، باید مانند جوامع اروپایی، کلیه هزینه‌های جاری برعهده دولت باشد تا هنرمندان بتوانند از پس مسئولیت‌هایشان نسبت به جامعه برآیند». بازیگر نمایش «شاعر» که در بهمن‌ماه 1400 در تماشاخانه «مهرگان» به‌روی صحنه رفت، بابیان‌اینکه نهاد مهمی مانند آموزش‌وپرورش با برنامه‌ریزی مناسب درجهت جذب، پرورش و هدایت استعدادهای هنری می‌تواند مؤثر باشد، گفت: «خودسازی و وجود نگاه‌هایی مانند کمک به رشد فرهنگی شخصی و اجتماعی، از عواملی‌ست که در کنار علاقه، می‌تواند افراد را در ادامه مسیر فعالیت در هنرهایی مانند نمایش، مستحکم نگاه دارد». وی بابیان‌اینکه گسترش فضای مجازی در عرصه هنر تا‌اندازه‌ای‌ست که می‌توان این پیش‌بینی را داشت که در آینده نزدیک، اهالی تئاتر مجبور به تغییر رویه شوند و در حوزه گسترش اجراهای مجازی گام بردارند، گفت: «وجود حمایت‌های دولتی و انتخاب درست متن و بازیگر توسط تیم کارگردانی را می‌توان از مهم‌ترین عوامل نمایشی موفق در شرایط کنونی دانست». بازیگر نمایش «جشن سالگرد» که در خانه‌موزه استاد «عزت‌الله انتظامی» روی صحنه رفت؛ بااذعان‌به‌اینکه هر فعالیتی که بتواند مخاطب جذب کند، می‌تواند نام هنر داشته باشد، گفت: «به‌نظرم، هنرمند کسی‌ست که می‌تواند یک فعالیت هنری را در بالاترین سطح ممکن خویش انجام دهد و باز به‌نظرم، صداقت مهم‌ترین راز جاودانگی در هر فعالیت؛ ازجمله تئاتر است». وی گفت: «رسانه‌ها با حمایت، معرفی و نقد مناسب آثار هنری، در ترویج و گسترش هنر دراین‌مملکت گام بردارند».
مریم راجع:
تهیه‌کنندگان آثار هنری گرایش بیشتری به تهیه آثار تصویری دارند تا تئاتر
مریم راجع، معرفی و حمایت از هنرمند را از مهم‌ترین ویژگی‌های این نمایش خواند و باتأکیدبراینکه، این‌کار را همه ما باید انجام دهیم، گفت: «این‌موضوع؛ چه در عرصه نقاشی، چه در عرصه موسیقی و تئاتر و هرنوع هنر دیگری اتفاق می‌افتد و اینکه ما با شجاعت تمام، از یک هنرمند معترض حمایت؛ و او را به مخاطب معرفی می‌کنیم، می‌تواند یک پوئن مثبت باشد، حالا به‌هرشکل و نحوی که وجود دارد». وی بااشاره‌به‌اینکه بسیار پیش می‌آمد پس از پایان‌یافتن اجرای این اثر، مخاطبان به‌دنبال این‌نکته بودند که ببیند «بنکسی» کیست؟ چه‌شکلی‌ست؟ چه‌کارهایی انجام داده؟ نقاشی‌های او به‌چه‌شکلی هستند و می‌خواهد چه‌چیزی را بیان کند و چه اعتراضی دارد؟ افزود: «جدای از اینکه کار کمدی بود و یک لبخندی نیز روی لب بینندگان و تماشاچیان می‌آورد؛ اما ازسوی‌دیگر، آن‌ها را به این فکر فرومی‌برد که چرا چنین آدمی وجود دارد و این آدم بناست چه‌کاری انجام دهد؟» وی که چهارسال است در حوزه نمایش به فعالیت می‌پردازد، باابرازخرسندی‌ازاینکه می‌تواند به‌جرئت بگوید؛ بسیاری از تماشاگران پس از پایان نمایش، دنبال «بنکسی» گشته‌اند تا ببینند به چه‌چیزی اعتراض دارد؟ گفت: «این وظیفه همه هنرمندان است و ازاین‌بابت خوشحالم که توانستم دراین‌نمایش، یک هنرمند را معرفی کنم؛ حامی او باشم و از او به‌عنوان یک الگو، حمایت کنم». راجع که به‌صورت تصادفی به این هنر وارد شده است و آموزش‌های آکادمیک و تخصصی در حوزه تئاتر ندارد؛ باابرازتأسف‌ازاینکه امروز تهیه‌کنندگان برای حمایت از نمایش راغب نیستند، گفت: «من از تهیه‌کننده این‌کار بسیار متشکر و ممنونم که هیچ‌وقت به‌دنبال دودوتاچهارتاکردن نبود و تنها به این فکر می‌کرد که کار به‌اجرا برسد و بچه‌ها دراین‌کار دیده شوند. آنچه دراین‌نمایش برایش اهمیت داشت، بسیاربالاتر ازاین‌بودکه سودی به‌دست بیاورد». وی که اعتقاد دارد هرآنچه را که تابه‌امروز به‌دست آورده، براساس تجربه و آزمون و خطاهایی‌ست که در آثاری که در آن‌ها حضور داشته، بااشاره‌به‌اینکه تبلیغات اندکی در حوزه تئاتر انجام می‌شود و سود آن‌چنانی ندارد، گفت: «برخلاف آنچه در رسانه‌های مختلف پیرامون هنر سینما اتفاق می‌افتد، امروز توجه رسانه‌های مختلف به تئاتر بسیارکم؛ و حمایت از این هنر نیز بی‌نهایت پایین است. ما نیز به دوستانمان حق می‌دهیم و این‌را به‌خوبی می‌بینیم که در بسیاری از آثاری که تابه‌امروز به‌روی صحنه برده‌ایم، تنها خود دوستان تئاتر ما تهیه‌کننده شدند». وی که پیش‌تر در نمایش «ایستگاه چهام» به‌کارگردانی «امیر قربانی» در «خانه کوچک نمایش» ایفای نقش کرده؛ باابرازخرسندی‌ازاینکه کار در تئاتر هراندازه سخت بوده؛ اما نهایتاً اعضای یک گروه درکنارهم گرد می‌آیند و تلاش می‌کنند نمایشی به‌روی صحنه برود و اجرا شود، گفت: «متأسفانه این، یکی از ضررهای مهم هنر تئاتر است؛ و جمعیت غالب تهیه‌کنندگان آثار هنری، به‌دلیل‌اینکه فعالیت در حوزه تصویر سود بیشتری دارد، بیشتر به تصویر گرایش دارند و ریشه‌های این‌را می‌توان در فعالیت رسانه‌هایی جست‌وجو کرد که در حوزه تئاتر، بسیارضعیف عمل می‌کنند». راجع که پس از حضور در «ایستگاه چهارم»، برای دیگر نمایش‌ها انتخاب شده، باابرازتأسف‌ازاینکه تلویزیون همواره به تبلیغات در حوزه آثار سینمایی و سریال‌ها می‌پردازد؛ اما درحمایت‌از هیچ کنسرت و تئاتری سخن به‌میان نیاورده و تبلیغاتی دراین‌حوزه ندارد، گفت: «هیچ تبلیغاتی دراین‌زمینه در تلویزیون نیست تا مخاطب از‌‌این‌طریق به دیدن نمایش ترغیب شود و این، بدترین اتفاق برای تئاتر می‌تواند باشد».
عکس: طه اسکندری