تهران ناایمن و تخلیه شهر

پاره‌ای‌از‌اوقات، بعضی از دل‌سوختگان و خدمتگزاران رده‌بالای مدیریتی کشور که علاقه‌مندی و وفاداری آنان برای همه مسئولین و مردم نجیب و شریف ایران اسلامی به‌اثبات رسیده است، سخنانی می‌گویند که بار منفی آن برای جامعه ایرانی زیان‌بار است و ایجاد تشویش می‌کند. ازجمله در‌این‌هفته، زاکانی؛ شهردار تهران گفته است؛ در تهران آن‌قدر ساختمان ناایمن داریم که اگر محل و اسامی آنان گفته شود، تهران بلافاصله خالی از سکنه می‌شود. این سخن آن‌چنان تکان‌دهنده است که به‌نوعی باعث تشویش اذهان مردم ساکن در تهران شده و می‌شود. اگر به تاریخ گذشته برگردیم که گفته شد در تهران بیش از 5/1‌میلیون بافت فرسوده داریم که هرلحظه درحال فروریزش هستند، یعنی حداقل یک تا سه و چهارمیلیون سکنه تهران، در جایی زندگی می‌کنند که نه‌تنها ایمن نیست، بلکه بر روی دینامیتی قابل اشتعال زندگی می‌کنند. در تصدیق گفتار شهردار تهران، ریزش‌های گاه‌و‌بیگاه ساختمان‌های قدیمی و متأسفانه نوسازی‌هایی که از سازه‌های نامرغوب و غیراستاندارد ساخته شده است و حتی حداقل 30‌درصد بافت‌های فرسوده را که برای ساخت یا نوسازی جدید ساخت می‌شود، موجب ریزش ساختمان‌های مجاور آن می‌شود که شاید به‌علت خالی‌شدن سفره‌های درون و زیرزمینی و فرونشست‌ها، باعث حرکت زمین می‌شود و همیشه ضایعه‌آفرین بوده و خواهد بود. کاش مسئولین شهرداری و به‌خصوص مهندسین شهرسازی و نوسازی ساختمان‌ها، تسلیم خواهش و تمنای سازندگان نشوند؛ مگر‌اینکه اصول شهرسازی و ایمن‌بودن را رعایت کرده باشند تا تهران بزرگ که متأسفانه روی خطوط زیادی از گسل‌های خطرناک قرار دارد، در‌معرض ریزش ساختمان‌ها قرار نگیرد؛ چرا‌که هر لغزشی در تهران، آن‌قدر تلفات جانی و مالی در پی دارد که هیچ‌گاه فرصت بازسازی مجدد آن به‌وجود نمی‌آید. بدیهی‌ست؛ گفته شهردار تهران از روی صدق و وفا بیان شده، اما به‌نظر نمی‌رسد که اظهارنظری با ابعاد و وسعت زیاد، دردی را دوا کرده باشد و این مرهمی نیست که دردهای بی‌شمار تهرانی‌ها را کم و کمتر کند؛ درنتیجه این گفته و تمام اظهارنظرهای این‌چنینی، پاشیدن نمک بر زخم است. در اینجا آنچه گفته شد، درد بود و بس، اما دراین‌برهه زمانی، همه مردم دردها را می‌شناسند و غم و غصه حاصل‌ازآن را با گوشت و پوست خود حس می‌کنند؛ اما از درمان، هیچ‌گاه سخن گفته نمی‌شود؛ یعنی همه مردم نجیب و شریف کشور، کمبودها و نارسایی‌ها را می‌دانند و می‌شنوند و تا بن دندان آن‌را حس می‌کنند و آنچه ضروری‌ست این‌است‌که باید اینک راجع به برون‌رفت از این مشکل که اکثریت‌قریب‌به‌اتفاق ساکنان تهران بزرگ، آن‌را می‌شناسند و کاملاً لمس می‌کنند، صحبت کرد. باید مسئولین کشور بعد از اخطار شهردار و آگاهی از خطرآفرین بودن ساختمان‌های تهران، با همه وجود به فکر ترمیم و بازسازی تهران بزرگ باشند تا پایتخت زیبای آسیا، دگرباره به روزهای درخشان قبل که اطراف آن‌را برج‌های سر‌به‌فلک‌کشیده احاطه نکرده بودند، باز‌گردد. امیدواریم هر‌چه‌زودتر تحریم‌ها و مشکلات ناشی از آمریکا و یارانش پایان بگیرد و شر زورگویان جهانی از سر ملت‌های جهان کم شود تا این کره خاکی و ساکنان آن، بدون چشم‌داشت این زورمداران بین‌المللی به‌دوراز توطئه‌های آنان، درکنارهم و به‌صورت مسالمت‌آمیز روزگار بگذرانند و دیگر شاهد جنگ و ترور و وحشت و دشمنی میان کشورها نباشیم و برای همیشه زورگویی‌ها ریشه‌کن شود و مردم شریف کشورمان چون همیشه در پاسداشت از میهن اسلامی موفق و مؤید باشند. آمین.