ایجاد بخش جمعیتی ایرانی در ترکیه

دیرزمانی‌ست که از فرار مغزها فراوان سخن گفته شده است؛ از اینکه نخبگان عزیز ما، اروپا و آمریکا و کانادا را کعبه آمال دانسته؛ جلای وطن کرده و خارج‌نشین می‌شوند. این هجرت، اگر خاص جوانان و برای ادامه تحصیل باشد، چندان غیرعادی نمی‌نماید؛ اما وقتی گفته و شنیده شده که هزاران تحصیل‌کرده پزشک و مهندس، جلای وطن کرده‌اند و هنوز هم این روند ادامه دارد، باید تأسف بخوریم و دریغ و آه بکشیم؛ یعنی اینکه برای یک پزشک و تحصیل‌کرده که در کشورمان میلیاردها‌تومان هزینه کرده‌ایم، در وقتی‌که باید ثمر آن را مردم عزیزمان ببرند، ناگهان از آمریکا یا کانادا سر درمی‌آورند؛ تا‌جایی‌که هم‌اکنون در این دو کشور، براساس آمارهای غیرمتقن، بیش از سه‌میلیون ایرانی زندگی می‌کنند که اغلب آنان تحصیلات دکترا دارند. آنانی‌که رفته‌اند یا پزشکانی که در سال گذشته رقم آن‌ها به 1600‌نفر رسیده است، اغلب متخصص و جراح حاذقی هم بوده‌اند؛ پرسش اینجاست که چرا این افراد باید ترک وطن کنند؟ به‌چه‌علت درحالی‌که این‌همه هزینه برای آنان شده تا به کشور خود خدمت کنند، باید جلای وطن را بر ماندن ترجیح دهند؟ آیا واقعاً آنان جفا کرده‌اند یا آیا می‌توان کسی را مجبور به اقامت کرد؟ به‌یقین تمام پاسخ‌ها منفی‌ست؛ اما این روزها و به‌خصوص در پنج‌سال‌اخیر، شاهد رواج پدیده‌ای ناپسند و دور از واقع هستیم که آن‌هم مهاجرت به کشور همسایه شمال‌غربی یعنی ترکیه است. این مهاجرت آن‌قدر سریع صورت گرفته که گفته می‌شود شش‌هزار خانوار ایرانی، سرمایه خود را در کشور تبدیل به دلار کرده و ترکیه را برای اقامت برگزیده‌اند؛ جالب اینجاست که در بین خریداران مسکن حتی افراد بازنشسته هم ترجیح داده‌اند دنباله عمر خود را در کنار دریای سیاه و مدیترانه بگذرانند؛ اما چرا این استقبال از اقامت در ترکیه و خرید مسکن، هر‌روز نسبت به روز قبل بیشتر شده است؟ باید گفت؛ بازنشستگان که نیاز به استراحت بیشتر و آرامش دائمی دارند، کشور ترکیه را از هر‌نظر برای خود، ایدئال می‌بینند؛ اما چرا اخیراً موج مهاجرت شدت گرفته؟ پاسخ این‌است‌که افراد بازنشسته، ایام فراغت و استراحت خود را از راه مطالعه و در پای فرستنده‌های جادوئی تلویزیون و ماهواره سپری می‌کنند و اوقاتی را هم به رسیدگی و اطلاع از مسائل روز دنیا از‌طریق تلفن‌های همراه صرف می‌کنند تا بهتر در جریان‌ اخبار روز جهانی قرار بگیرند. چون دسترسی ساده به این جاذبه‌ها مثل دریا و اینترنت، در کشور ما به‌سختی میسر می‌شود، درنتیجه فیلشان به‌یاد هندوستان می‌افتند و نزدیک‌ترین مقصد دارای جاذبه‌های موردنظر که از اینترنت پرسرعت، هم برخوردار است را ترکیه می‌یابند و عزم آن دیار می‌کنند. در کنار سفر و اقامت دائم در ترکیه بعضی از سرمایه‌داران وطنی که محیط سرمایه‌گذاری را در کشور ناایمن تصور می‌کنند، باز‌هم به‌جهت برخورداری بیشتر از سود حاصل از سرمایه‌گذاری و افزودن بر ثروت خود، ترکیه پر‌راز‌و‌رمز را برمی‌گزینند؛ به‌نحوی‌که آن‌قدر این استقبال به چشم آمده که رئیس رصدخانه مهاجرت کشور، شرایط ناپایدار اینترنت را از عوامل اصلی مهاجرت ایرانیان می‌داند و نبود اینترنت را مانعی بر سر راه سرمایه‌گذاری در کشور و ارائه کالای سرمایه‌گذاری شده به ملت و نهادها به‌حساب می‌آورد. آن‌طور‌که می‌توان پیش‌بینی کرد، سیل مهاجرت ایرانیان به کشور ترکیه آن‌قدر بالا گرفته که به‌زودی در شمال غرب کشورمان یعنی درون ترکیه، منطقه‌ای ایجاد می‌شود که بخش عمده آن‌را ایرانیان تشکیل خواهد داد؛ چرا‌که با رشد مهاجرت به این کشور، یقیناً مهاجرت به اروپا و آمریکا و کانادا و حتی استرالیا، کمتر شده و شاید شمار ایرانیان در ترکیه از دو‌میلیون‌نفر فزونی پیدا کند. امیدوارم با تدبیر ویژه و دسترسی راحت‌تر به دریا و مساعد‌شدن محیط کشور برای سرمایه‌گذاری، شاهد شکوفایی بیش‌تر اقتصادی در کشور خود باشیم.