سریال مسمومیت‌ها ادامه دارد

پاره‌ای‌از‌اوقات در کشور ما مسائلی رخ می‌دهد که هم مردم و هم مسئولین از آن آسیب می‌بینند و چون مردم آسیب می‌بینند، جامعه متأثر شده و دچار تشویش و نگرانی می‌شود. بدین‌نحو‌که اگر در یک مدرسه اتفاقی رخ ‌دهد، می‌توان آن را عادی پنداشت، دو،‌سه‌بار هم اگر چنین رخدادی صورت بگیرد، باز‌هم می‌توان آن را به‌حساب تصادف یا واقعه نوشت؛ اما اگر سیر جریانی چون مسمومیت سریالی، متعدداً تکرار شود، دیگر نمی‌توان آن را به‌عنوان اتفاق قلمداد کرد؛ بلکه ضرورتی اجتناب‌ناپذیر حکم می‌کند که با همه توان و مدد گرفتن از دیگران، در پی کشف و خنثی کردن آن برآمد. امروز و برای دومین‌بار در یک‌ماهه‌اخیر، پیرامون سریال ادامه‌دار مسمومیت دانش‌آموزان دختر در مدارس دخترانه، با شما خوانندگان عزیز به سخن می‌نشینم. وقتی در آذرماه در چند دانشگاه کشور، دانشجویان زیادی پس از صرف نهار، دچار مسمومیت شدند، همه مردم عذر و گناه آن را به گردن آشپزخانه‌های دانشگاه نوشتند؛ اما به‌سرعت و شدت این مسمومیت به چندین دانشگاه کشور تسری پیدا کرد و چون چنین شد، وزارت علوم و رؤسای دانشگاه‌های کشور، نهضت‌گونه، در‌مورد سیستم غذاخوری و اقلام غذایی دقت کردند و خوشبختانه داستان به خیروخوشی پایان گرفت و عصبانیت دانشجویان فرونشست. باید گفت که این اقدام مفید نتیجه تدبیر بجا و به‌موقع مسئولین وزارت علوم و رؤسای دانشگاه‌ها بود که به‌بار نشست و دانشجویان یک‌ماه پس‌از‌آن، امتحانات پایان ترم را به‌خوبی به انجام رساندند و حاشیه‌ای که رفته بود به مشکلی حاد مبدل شود، با خرد و تدبیر حل شد؛ اما متأسفانه آموزش کشور، این‌بار با مشکل مسمومیت دانش‌آموزان آن‌هم فقط مدارس دخترانه درگیر شده است؛ آن‌هم در آغاز در یک مدرسه در قم، تعداد زیادی از بچه‌های یک کلاس دچار مسمومیت گازی شدند که با موجی از حمله به مسئولین مدرسه همراه شد؛ اما دیری نپایید که مدارس دیگری هم با مسمومیت‌هایی از‌این‌دست روبه‌رو شدند. با شروع اولین مسمومیت، انواع و اقسام شایعات قوت گرفت؛ ولی دریغ از یک اعلامیه یا اقدام مؤثر از‌سوی وزارت آموزش‌و‌پرورش یا اداره‌کل آموزش‌و‌پرورش استان قم! چند‌روز بعد، وقایعی شبیه مدارس قم و باز‌هم در مدرسه دخترانه در شهرستان اردبیل صورت گرفت که دامنه شایعات و انتساب آن که عمدی یا سهوی بوده است، تقریباً اولیای تمام مدارس کشور را دربر گرفت؛ تا‌جایی‌که هم‌اکنون که این مقاله نگارش می‌شود، مسمومیت‌های سریالی به 10 استان کشور سرایت کرده و در‌مجموع تاکنون حدود 70 مدرسه و دانشگاه دخترانه را دربر‌گرفته و اینجاست که باید گفت؛ مسمومیت‌های سریالی، به‌‌مرور مسئله‌ساز شده است؛ از‌سویی اولیای دانش‌آموزان به‌خود حق می‌دهند که نگران سلامت فرزندان خود باشند، تا‌جایی‌که بر سر یک دوراهی چه‌ کنم گرفتار آمده‌اند و تصمیم احساسی و عاطفی آنان حکم می‌کند که فرزندان دختر را راهی مدارس نکنند؛ اما وقتی‌که از آرامش برخوردار می‌شوند و منطق را می‌پذیرند، به‌هیچ‌وجه راضی نمی‌شوند که فرزندانشان درس نخوانند و در منزل بمانند؛ چراکه این حالت با دنیای مدرن امروزی هم‌خوانی ندارد. چون بانوان نشان داده‌اند که در پی کسب علم و دانش هستند و در‌این‌عرصه در بسیاری‌‌از‌مواقع از آقایان نیز جلوتر هستند؛ تا‌جایی‌که هم‌اکنون 60‌درصد ظرفیت دانشگاه‌های کشور را دختران تشکیل می‌دهند و سزاوار نیست که به‌مانند دختران افغانی، حق ادامه تحصیل نداشته باشند و چون در کشور ما خوشبختانه یک چنین تصوری ممکن نیست، پس باید مسئولین و خدمتگزاران نظام، هر‌چه‌سریع‌تر در پی کشف حقایق این سریال شوم باشند تا همچنان دختران و پسران ما در صحنه جهانی و در طلب علم و معرفت، کوشا و موفق باشند.