دستمزد و تعرفه‌های بالای گروه پزشکی

معضل پزشک و دارو و به‌طور‌کلی هزینه‌های لازم برای سلامتی و زنده‌بودن، همیشه در کشور وجود داشته و به‌نظر نمی‌رسد تا انقلاب حضرت مهدی بهبودی در روند آن صورت گیرد. گروه‌های پزشکی، دندانپزشکی، داروسازی، فیزیوتراپی، روان‌شناسی، علوم و امور آزمایشگاهی که این روزها، مردم به‌شدت درگیر مسائل مبتلا به آن هستند، درگاه‌هایی‌ست که بیش از 90‌درصد مراجعین به این گروه‌ها را افراد متوسط و اقشار ضعیف و مستضعف جامعه تشکیل می‌دهند و همیشه به‌هنگام مراجعه، با توسل به خداوند رحمان و رحیم و ائمه‌اطهار آرزو می‌کنند که هزینه آن در حدی باشد که فرد را یارای پرداخت هزینه باشد. اگر متهم به بدبینی و یأس نشوم، اکثریب‌قریب‌به‌اتفاق افراد، عاجز از پرداخت هستند. در اینجا ضمن تشکر و قدرانی از گروه‌های مرتبط با پزشکی که اکثراً از افراد خوش‌نام و منصف هستند، باید بگویم که در‌مورد آنان زیاد نمی‌توان خوش‌بین بود؛ کما‌اینکه، هنوز پزشکانی هستند که تقریباً میان و کهن‌سال هستند و هیچ آشنایی با کامپیوتر ندارند و لذا بیمار ناچار است هزینه ویزیت و دارو و سایر امور را بدون استفاده از بیمه پرداخت کند. دسته دوم پزشکانی هستند که به‌علت مراجعه بیماران زیاد، فرصت ثبت در کامپیوتر ندارند و هنوز چون گذشته، بر روی سربرگ معرفی خود، نسخه را نوشته و به‌دست بیمار می‌دهند. دسته سوم را پزشکانی تشکیل می‌دهد که از دستگاه پز استفاده نمی‌کنند و بیمار ناچار است، پول نقد به‌‌همراه داشته باشد که به‌نظر می‌رسد، با تأکیدات مسئولین رده‌بالای پزشکی و امور مالیاتی این دسته از پزشکان، شاید برای فرار مالیاتی، به این روش به‌جای مانده 200‌سال هنوز ادامه می‌دهند. در پاره‌ای از دندانپزشکی‌ها، به‌هیچ‌وجه پزشکان از تعرفه‌های مصوب استفاده نمی‌کنند؛ همان‌گونه‌که در تبلیغات بعضی از دندان‌پزشکان، پروتز و روکش دندان را زیر 10‌میلیون‌تومان اعلام می‌کنند و پاره‌ای دیگر برای این دو مورد بالای 20‌میلیون‌تومان از بیمار وجه دریافت می‌کنند، در داروخانه‌ها هم که اغلب به‌صورت دراگ‌استور اداره می‌شود، سه‌چهارم مغازه را مواد آرایشی، بهداشتی تشکیل می‌دهد و در یک‌چهارم باقیمانده فضای داروخانه دارو دارند که صد‌البته، اکثر داروهای تجویز‌شده توسط پزشک را ندارند یا وقعی به قیمت روی بسته یا جعبه داروها نمی‌گذارند و بیچاره مراجعین که به‌دنبال درمان بیمار خود هستند. ما ایرانی‌ها معمولاً سرشار از احساس و عاطفه هستیم و برای شفای عضو خانواده در اصطلاح حتی حاضر به فروش لباس تن هم هستیم؛ اما روان‌شناسان یا پزشکان روان‌شناسی، دلی پردردتر از سایر گروه‌های پزشکی دارند؛ اینان بر‌اساس تعرفه نظام پزشکی، برای یک مشاوره پزشکی نیم تا یک‌ساعته باید، مبلغی زیر 200‌هزار‌تومان دریافت کنند که اگر در تمام ایران بررسی کنیم، هیچ روان‌شناسی زیر‌بار این مبلغ کم نمی‌رود و اغلب اوقات، آنان برای یک مشاوره روان‌شناسی یا روان‌درمانی از بیمار که اغلب افسرده هم هستند، حدود 500‌هزار‌تومان مطالبه می‌کنند که این فاصله بعید بین تعرفه مصوبه و دریافتی پزشکان، به این‌ زودی‌ها، کم نمی‌شود. این قبیل پزشکان کار خود را از جراحان مغز و اعصاب نیز بالاتر می‌دانند و لذا بر این باورند که باید، درآمد آنان بسیار بیشتر از وضعیت کنونی باشد. اگر پای صحبت یک پزشک روان‌شناس بنشینیم و به‌دقت به درددل آنان گوش دهیم، اینان می‌گویند که بعضی از پزشکان عمومی، در یک نوبت سه‌ساعته عصرگاهی قادرند بین 30 تا 50‌نفر را ویزیت کنند؛ در‌حالی‌که یک روان‌شناس بعضی از اوقات باید بیش از یک ساعت با بیمار صحبت کند و لذا حاضر نیستند برای هر ویزیت، 200 تا 250‌هزار‌تومان دریافت داشته باشند. این طبقه از گروه پزشکی که بسیاری از آنان، ناچارند یک محل مناسب را برای این منظور تهیه کنند، از اجاره‌های ماهانه 30‌میلیون‌تومانی سخن می‌گویند که رقم بسیار بالایی خواهد بود و در‌نهایت باید صادقانه گفت که گروه‌های پزشکی، بسیار آزادتر از سایر گروه‌ها هستند.