ضرورت توجه به صنعت گردشگری

در گذشته‌های دور، تفریح و سفر صرفاً برای پر‌کردن اوقات فراغت و در بیانی مترقیانه برای تمدد اعصاب صورت می‌گرفت؛ برهمین‌اساس برای کارکنان دولت و شرکت‌های زیرمجموعه تأمین اجتماعی، در‌طول سال یک‌ماه را به‌نام مرخصی استعلاجی، حق کارگر و کارمند می‌دانستند. در کشور ما و به‌ویژه در ایام نوروز و تابستان از آن بیشتر استفاده می‌شود؛ اما به‌مرورزمان، گردش و تفریح به‌جهت استفاده مفیدتر، شکل بهتری به خود گرفته و دولت با ایجاد سازمان میراث‌فرهنگی و گردشگری و صنایع‌دستی دارای تشکیلات منسجمی شده است و دایره بهره‌‌مندی از مرخصی، با ایجاد تفرجگاه‌ها و رسیدگی به اماکن مذهبی و ایجاد آژانس‌های گردشگری و تبلیغات گسترده پیرامون آثار دیدنی و باستانی، جنبه‌های درآمدزایی و سیستماتیک هم پیدا کرد؛ تاجایی‌که گردشگری از گشت‌و‌گذار در داخل کشور گذشته و به فرامرزهای کشور هم کشیده شد؛ تا‌اینکه در چهاردهه اخیر، در تابستان‌ها به‌خصوص جوانان و کسانی که دستشان به دهانشان می‌رسید، ترکیه و دریا میعادگاه و خواستگاه بسیاری از آنان بود؛ تا‌جایی‌که بر‌اساس آمارها، حدود 20‌میلیون سفر از‌سوی مردم کشورمان به مقصد ترکیه در هر‌سال صورت گرفته است که در ترکیه به آن صنعت گردشگری لقب دادند و کار به جایی رسید که رشد سالانه ترکیه بسیار بالا رفت؛ اما و به‌راستی چرا و به‌چه‌علت در کشور ما باوجود ایجاد یک وزارتخانه و وجود صدها بنگاه حمل‌و‌نقل انسانی با نام تور و آژانس گردشگری و نظایر آن، هنوز ما درمورد بهره‌برداری از آن به‌شکل یک صنعت غافل مانده‌ایم؟ حتی با تورهای گردشی داخل کشور نیز نتوانسته‌ایم، مردم را تشویق به ایران‌گردی کنیم تا ازاین‌طریق کمکی به توسعه این صنعت کرده باشیم؛ حتی ادارات کشور هم برای شناسایی آثار متعدد خدادادی و طبیعت زیبا و آثار باستانی فراوان در جای‌جای کشورمان، از شمال تا به جنوب و از غرب زیبا تا شرق و حتی کویر، برای کارکنان زیر‌مجموعه اقدامی صورت نداده‌اند. متأسفانه درشرایطی‌که در دنیا و به‌خصوص در کشورهای اروپایی و آسیایی، تبلیغات و امکانات فراوانی را برای گردشگران ایجاد کرده‌اند و از این‌راه، کمک شایانی به اوضاع اقتصادی کشور کرده‌اند، ما هنوز نتوانسته‌ایم، به‌طور شایسته و مناسب، جلب توریست خارجی کنیم؛ درصورتی‌که به‌یقین بااین‌همه نعمت خدادادی و آب‌و‌هوای مناسب چهارفصلی در کشور، اگر جلب توریست شود، با یک سفر هوایی یک‌ساعته می‌توان از چهارمحال‌وبختیاری و کردستان و تبریز بلافاصله به بوشهر و بندرعباس سفر کرد و 30‌درجه اختلاف دما را شاهد بود؛ اما ما با داشتن یک وزارت عریض و طویل هنوز نتوانسته‌ایم سالیانه 10‌میلیون گردشگر خارجی را برای دیدن کشور زیبا و پرجاذبه ایران تشویق و ترغیب کنیم و به این صنعت پول‌ساز کمتر توجه کرده‌ایم؛ حتی دریاهای موجود در کشورمان می‌تواند در جلب توریست حتی از ترکیه هم‌ پیشی بگیرد. از‌سوی‌دیگر، اگر به تبلیغات توجه می‌شد، مردم از‌طریق رسانه‌های دیداری، شنیداری، این‌همه جاذبه زیبای کشورمان را می‌شناختند و در داخل حداقل، به آن به چشم یک صنعت که موجب رونق اقتصادی می‌شود، نظر می‌داشتیم. درآن‌صورت شاید می‌شد، چند‌میلیون از بیکاران کشور در یک سیروسفر داخلی مشغول‌به‌کار می‌شدند و از شمار چند‌میلیونی بیکاران داخلی فارغ می‌شدیم. پس می‌توان به‌جرئت گفت که ما از این نعمت‌های خدادادی هیچ استفاده‌ای نکرده‌ایم و صنعت گردشگری در کشور مغفول مانده است و افراد مختلفی که در رأس این وزارتخانه هم قرار گرفته‌اند، در‌این‌مورد نتوانسته‌اند به‌خوبی بهره‌برداری کنند؛ هر‌چند‌که در‌مورد میراث‌فرهنگی قدم‌های ارزنده‌ای برداشته شده است.