بازنماییِ نمایشیِ عادی‌شدنِ نابسامانی‌ها

«روال عادی» به‌نویسندگی و کارگردانی «عباس غفاری»؛ در «تالار قشقایی (تئاترشهر) روی صحنه است؛ نمایشی با نگاهی انتقادی به ‌مفهومِ «عادی‌شدنِ نابسامانی‌ها» در جامعه معاصر که با زبانی طنزآمیز؛ اما تلخ، مرز میان واقعیت و وانمود را به‌چالش می‌کشد. این اثر که با بازی «محسن بهرامی» و «گیلدا حمیدی» اجرا می‌شود، از آثار اجتماعی اخیر تئاتر ایران است که با تمرکز بر بحران بی‌تفاوتی و عادت به ناهنجاری‌ها، تصویری کنایه‌آمیز از زیست امروز انسان شهری ارائه می‌دهد. «عباس غفاری» در مقام کارگردان، با بهره‌ از میزانسن‌های منظم، طراحی صحنه ساده؛ اما هدفمند و ریتمی حساب‌شده میان طنز و تعلیق، تلاش کرده تا روایتی روان و تأثیرگذار خلق کند. فضای نمایش در عین سادگی، حامل نشانه‌هایی از فروپاشی آرام روابط انسانی و زوال حساسیت جمعی‌ست. بازی دقیق و کنترل‌شده «بهرامی» و «حمیدی» در نقش‌های اصلی، از نقاط قوت اجرای «روال عادی» به‌شمار می‌رود؛ که با حفظ تعادل میان واقع‌نمایی و اغراق نمایشی، توانسته‌اند شخصیت‌هایی چندلایه و باورپذیر خلق کنند. ازمنظر محتوایی؛ این نمایش، به موضوعی می‌پردازد که بیش‌از‌هر‌زمان در زندگی روزمره ملموس است: تبدیل بحران‌ها به امر طبیعی و سکوت جامعه در برابر آن! «روال عادی» با طرح این سؤال اساسی که «چه‌زمانی غیرعادی‌بودن، برایمان عادی شد؟» تماشاگر را به تأملی اجتماعی و اخلاقی فرامی‌خواند. درمجموع، «روال عادی» اثری منسجم و اندیشمندانه است که ضمن وفاداری به‌زبان تئاتر اجتماعی؛ از شعارزدگی پرهیز کرده و با نگاهی تیزبینانه، مخاطب را با بازتابی از خود و زمانه‌اش روبه‌رو می‌کند.

 رزیتا اسکوئی