مطبوعات در محاصره سه دشمن

کتاب و مطبوعات از دیرباز به‌نام رفیق دانا شناخته می‌شدند و در جوامعی که مورداستقبال بیشتر واقع می‌شدند، رشد فرهنگ و ادب نیز بیش‌تر بوده است؛ به‌نوعی‌که حتی تقسیمات کشورها به پیشرفته یا توسعه‌یافته، درحال‌توسعه و عقب‌مانده، نسبت مستقیم با دانش مردم آن دیار دارد. اگر کشورها را از روی دانشگاه‌های پیشرفته و مطرح تقسیم‌بندی کنیم، بازهم کشورهای پیشرفته دارای دانشگاه‌های بیشتر و با اعتبار جهانی بالاتر هستند. این مقدمه را گفتم تا به سرنوشت کتاب و مطبوعات که این‌روزها بسیار ناخوش است، توجه بیشتری کرده باشیم؛ گو‌اینکه در عصر ارتباطات و ترقی سرسام‌آور دنیای کامپیوتر و اینترنت، به‌نحو‌بارزی از فروش کتاب نوشتاری و مطبوعات کاسته شده است؛ اما در کشور ما خواسته یا ناخواسته، سه عامل مهم تیشه را بر ریشه فرهنگ کشور وارد کرده و هر‌روز بر میزان آن می‌افزاید و ادامه این نامهربانی‌ها حتی می‌تواند به فرهنگ عمومی جامعه ایران عزیز، لطمات جبران‌ناپذیری را وارد کند؛ درنتیجه ضرورت دارد که هر‌چه‌زودتر دولتمردان خدمتگزار، برای رفع آن اقدام عاجل کنند. القصه؛ گرانی، مالیات و سخت‌گیری‌های تأمین اجتماعی، آن‌چنان عرصه را بر فرهنگ کشور تنگ کرده که کمتر کسی می‌تواند از پس این مشکلات بربیاید و از آن جان سلامت به‌ در ببرد. بدیهی‌ست ادامه این مشکلات، آینده فرهنگ کشور را درمعرض‌خطر قرار داده است. اول پیرامون گرانی تجهیزات، کاغذ، فیلم و زینک و فرسودگی بسیاری از چاپخانه‌ها سخن بگویم که توان ناشران را بریده است؛ درنتیجه هیچ نویسنده‌ای، هیچ ادیبی و هیچ اندیشمندی جرئت نوشتن کتاب را ندارد یا هیچ روزنامه‌‌ای هم نمی‌تواند از پس گرانی فیلم و زینک، هزینه چاپ و ... برآید؛ از این‌ها گذشته، کاغذی را که با کمک وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تا سال پیش از قرار کیلویی 5200‌تومان خریداری می‌کردند، این‌روزها باید کیلویی 35000‌تومان خریداری کنند که بسیار طاقت‌فرسا بوده و رکود مطبوعات را موجب شده است. حال در این روزگار گرانی و سختی که اصحاب رسانه، به‌سختی دخل‌و‌خرج می‌کنند، باید مشکلات عدیده دارایی و امور مالیات را نیز که به‌سختی به جان بی‌رمق مطبوعات افتاده‌اند، پاسخگو باشند؛ در‌حالی‌که مطبوعات و نشر بسان تمام کشورهای جهانی، از پرداخت مالیات معاف بوده‌اند تا بتوانند با فراغ بال به کار خود که همانا توسعه فرهنگ است، ادامه دهند. اینک از امور مالیاتی‌ها باید سؤال کرد که از جان بی‌رمق، طلب اکسیژن کردن چه مفهومی دارد؟! متأسفانه دراین‌هفته به مصداق «گل بود به سبزه نیز آراسته شد»، اعلام کردند که مطبوعات باید ارزش‌افزوده را بپردازند. معلوم نیست از کدام ارزش سخن می‌گویند که از آن طلب مالیات هم بشود. نمی‌دانم وزیر اقتصاد و امور مالیاتی، تاچه‌حد وقوف کامل به اقتصاد کشور و صنوف آن دارد که هر‌روز برای جماعت ناشر، نسخه جدیدی گرفته می‌شود که اگر بخواهم در قالب یک بیت شعر، مالیاتی‌ها را مخاطب قرار دهم، باید بگویم «من همین یک‌نفس از جرعه جانم باقی‌ست/ آخرین جرعه این جام تهی را تو بنوش»؛ و در‌نهایت سازمان تأمین اجتماعی کشور هم به‌عنوان ضلع سوم مثلث عمل می‌کند؛ یعنی گرانی، مالیات و حق بیمه که این‌روزها بدجوری با سخت‌گیری‌های غیرمعمول، حلقه تنگ دور گردن مطبوعاتی‌ها را با فشار بیشتری تنگ کرده است؛ تا‌جایی‌که اولاً برای همکاران مطبوعاتی جدیدالورود، تعرفه تخفیفی پنج‌درصد را برای پنج‌نفر بیمه‌ای مطبوعات حذف کرده است؛ ثانیاً خدا نکند در گزارش ماهانه‌ای که باید به شعبات تأمین اجتماعی داده شود، یک‌روز تأخیر صورت گیرد، آن‌وقت باید جریمه پرداخت کرد؛ آن‌هم نه جریمه‌های یک یا دو‌درصدی؛ بلکه جریمه‌هایی از نوع نقره‌داغ‌کردن! خدایا آخر و عاقبت عشق ما، مطبوعاتی‌ها و عاشقان حرفه روزنامه‌نگاری را به خیر بگذران.