خداحافظ 1400؛ و سپاس از یاران سایه

یک‌بار‌دیگر و پس از 365‌روز و شش‌ساعت، کره زمین در‌آستانه چرخش به دور خورشید با نام حرکت انتقالی خبر از آغاز سالی دیگر داده و این‌بار ورود به قرن دیگری را بشارت می‌دهد. در سالی که گذشت، کشور ما چون بقیه کشورها، مهم‌ترین و بزرگ‌ترین چالش را با کووید-19 داشت که طی سال گذشته به تغییراتی با نام «دلتا» و سپس به‌نام «قارچ سیاه» و در‌نهایت به اومیکرون مبدل شد که شکل آخرین، با خطرات کمتر و تلفات انسانی بسیار کمتر از گذشته، باز‌هم مردم دنیا را درگیر کرده و وجود منحوس آن همچنان در حوزه‌های اجتماعی، اقتصادی و درنهایت سیاسی دردسرساز شده است. پس از کووید، بیشترین دل‌مشغولی مردم ما، ادامه مذاکرات برجام در وین است که یک ماراتن یک‌ساله را شامل می‌شد؛ و درست در‌زمانی‌که طرفین 97درصد موضوعات موردبحث را حل کرده و به‌اصطلاح به تفاهم رسیدند، به‌ناگهان سرپرست شرکت‌کنندگان روسی، بهانه‌ای را مطرح کرد که برجام را تقریباً به هوا فرستاد و به‌نوعی گرهی سخت در ریسمان اتحاد و اتفاق 1+4 با ایران و آمریکا بست. در آخرین‌ماه سال 1400، بحث در مجلس شورای اسلامی در دومورد حذف ارز 1400‌تومانی و بحث طرح صیانت از فضای مجازی و اینترنت بود که شمار زیادی از مردم با هر دومورد مخالفت جدی داشتند. در‌مورد طرح صیانت با وجود تصویب آن در کمیسیون مربوطه، نمایندگان مجلس با مخالفت جدی، مصوبه را مثلاً به‌حالت تعلیق درآورده‌اند؛ اما حذف ارز ترجیحی، نگرانی زیادی را برای طبقات ضعیف و فرودست جامعه ایجاد کرده است؛ ازاین‌جهت‌که احتمال می‌رود بعضی از کالاها و مواد غذایی، افزایش قیمت خواهند گرفت. به‌هرروی سال 1400 سالی نه‌چندان‌خوب بود؛ اما به‌هر‌حال گذشت. اینک باید آرزو کنیم در سال پیش‌رو سرفرازی، پایداری و موفقیت کشور و مردم عزیزمان را شاهد باشیم و با موفقیت در برجام، سایه شوم تحریم‌ها از سر مردم خداجوی ما رفع شود؛ اما در سالی که گذشت؛ روزنامه سراسری سایه، در سایه خداوند متعال و با پشتیبانی همکاران عزیز تهرانی و شهرستانی، سرپرستان و خبرنگاران در سراسر کشور همچنان به حیات خود ادامه داده و با وجود افزایش هفت‌برابری قیمت کاغذ در‌مقایسه‌با سال 1399، باز‌هم توانستیم بدون‌وقفه، حتی یک‌روز، این روزنامه را تهیه، چاپ و در سراسر ایران توزیع کنیم. به‌یقین الطاف بی‌انتهای ایزد و اراده، انرژی و توان لازم را به یاران سایه عطا کرد تا همچنان همه سختی‌ها را به جان خریده و هجدهمین سال فعالیت را سپری کنیم. در اینجا لازم است از بسیاری از عزیزانی که همیاری آنان، ادامه حیات روزنامه سایه را ممکن ساخته، یاد کنیم که آن‌قدر شمار آنان زیاد است که ذکر نام آنان در این مقاله نمی‌گنجد؛ اما باید از افرادی یاد کنیم که سال‌های زیادی را در کنار ما بوده‌اند و بدون یاری آنان، سایه تابدین‌حد آبرومند و همیشگی نمی‌بود. نخست باید از چاپخانه ریحان که مؤسس و مدیر آن جناب آقای فدایی، همچنان در کنار ما، در روزهایی که کاغذ نبود، جور ما را زیاد کشید، یاد کنیم و از کارکنان صدیق چاپ ریحان، به‌خصوص آقای صیاد که همواره و بدون هیچ چشمداشتی کمک کرده تا چرخ‌های سایه همچنان بچرخد؛ از آقای طالب‌نژاد؛ مسئول محترم آگهی‌ها باید به‌خوبی یاد کنیم که هیچ‌گاه شریان‌های مالی ما کم نیاورد و به‌لطف ایشان، بی‌پولی را حس نکردیم. از وزارت ارشاد به‌خصوص مسئولین محترم معاونت مطبوعاتی و کارکنان اداره‌کل مطبوعات داخلی به نیکی یاد کنیم که یارانه‌های مصوبه را به‌موقع به همه مطبوعاتی‌ها پرداخت کردند تا کمتر از‌نظر مالی در مضیقه باشیم. از سیستم توزیع و شخص آقای جراری و کارکنان آن که رنج توزیع و حمل روزنامه را به 30 استان کشور متقبل شدند نیز باید سپاسگزاری کنیم. از هیئت‌تحریریه و همکاران عزیز آن و از خانم بهبهانی؛ مدیرعامل محترم مؤسسه سایه سرافراز عشق که از صبحگاهان تا پاسی از شب تلاش می‌کند تا سایه همچنان ادامه حیات دهد و از سایر کارکنان روزنامه که یک‌سال را درکنارهم و در خانواده سایه، ایام خوبی را باهم سپری کردیم، ان‌شاءالله خداوند اجر این عزیزان را به‌پاس زحمات فراوان به آنان عطا کند.