ترامپ پایگاه «بگرام» را می‌خواهد

ظاهراً خواسته‌های نامعقول آمریکا و در رأس آن دونالد ترامپ تمامی ندارد. او می‌خواهد غزه را تفرجگاه کند و یک ملت دومیلیونی آواره را به‌جای بگذارد. پایگاه‌های متعددی در منطقه خاورمیانه دارد. در شیخ‌نشین‌های حاشیه خلیج تا ابد پارس، پایگاه ساخته که می‌توان گفت سقف زیاده‌خواهی‌های او تمامی نداشته و حدومرز نمی‌شناسد؛ تاجایی‌که این‌بار، خواستار ایجاد پایگاه در کشور افغانستان و در محل پایگاه قبلی خود شده است که با پیروزی طالبان، سربازان آمریکایی از پایگاه بگرام، با سرعت برق و باد فرار کردند و دگرباره از حکومتی که استقرارش باعث فرار سربازان آمریکایی شده بود و حتی میلیاردهادلار تجهیزات نظامی را بر جای گذاشتند و فرار را برقرار ترجیح دادند، درخواست همان پایگاه را کرده است که این زیاده‌خواهی ترامپ به‌نوعی نشان از هوش بالای او درزمینه تهدید کشورها دارد که چون این پایگاه در کشوری که فاصله آن تا کشور پهناور چین بسیار کم است، ترامپ می‌خواهد در نزدیکی‌های چین سرباز و تجهیزات نظامی داشته باشد؛ اما موردی که ترامپ می‌خواهد و روی آن تأکید بسیار می‌کند، به‌نوعی درخواست این پایگاه آن‌هم به‌صورت جدی و خودخواهانه، دستوری و با تهدید مطرح می‌کند که از آن بوی قلدری و قداره‌کشی می‌آید؛ تاجایی‌که می‌گوید، می‌خواهم و حتماً می‌خواهم و اگر با زبان خوش ندهید، به‌زور آن‌را اشغال می‌کنم که یقیناً حکایت از زیاده‌خواهی این ابرقدرت دارد و براثر گواه موجود، این پایگاه به حکومت زورگوی آمریکا داده خواهد شد که به‌نظر می‌رسد، در همسایه دیواربه‌دیوار ایران عزیز یعنی افغانستان کاربرد این پایگاه چندمنظوره خواهد بود. نخست ازطرف شرق به کشور بزرگ ایران دستیابی پیدا می‌کند و ازسوی‌دیگر، نزدیکی امریکا به سه کشور چین، هند و پاکستان هم مهیا می‌شود؛ به‌خصوص کشور پاکستان که دارای موقعیت اتمی ویژه است، به آمریکا کمک می‌کند که در وقت موعود و به هنگام نیاز آمریکا، اولاً پاکستان و موقعیت آن آسیب‌پذیر می‌شود؛ به‌خصوص‌که مدت‌هاست، روابط پاکستان با امریکا نه‌تنها حسنه نیست؛ بلکه از آن بوی نفاق هم استنشاق می‌شود و در کنار آن‌ کشور باصلابت هند که در 10‌ساله اخیر کاملاً اتمی شده و ازنظر تکنولوژی به پیشرفت‌های زیادی نائل شده است و حتی نزدیکی هند و چین درجایی که بیش از 5/2‌میلیارد جمعیت هشت‌میلیونی کره زمین را در خود داده است، ازنظر استراتژیکی بسیار پراهمیت بوده و آمریکا می‌خواهد به‌نوعی از نزدیکی و همفکری این دو ابرقدرت جلوگیری به‌عمل بیاورد تا این گوشه از جهان به‌ویژه قدرت اقتصادی و نظامی چین که به‌تنهایی می‌تواند کشورهای اقماری و دوست آمریکا همچون ژاپن، کره و چند کشور شرق آسیا را روزی به زیر سلطه خود دربیاورد، مشخص می‌کند که پایگاه‌های آمریکا در کشورهای عربی به‌علت بعد و زیادی مسافت با چین، کاربرد صددرصدی نداشته و ندارد؛ پس پایگاه بگرام، می‌تواند، نقطه امیدی برای آمریکا و یارانش ایجاد کند تا در رقابت با چین، از قافله عقب نیفتد؛ اما اینکه این پایگاه را می‌خواهد و پیشاپیش آن‌را دست‌یافتنی می‌داند، سخن از زورگویی ابرقدرت آمریکاست که باید آرزو کنیم. ای‌کاش ابرقدرتان زر و زور اجازه بدهند که کشورها در کنار هم دوستی و مودت داشته باشند و روزی را در آینده شاهد باشند که جهان را صلح و دوستی فراگیرد.