مکانیسم ماشه؛ من از بیگانگان هرگز ...

مروز سرمقاله را با شعری از خواجه حافظ شیراز؛ غزل‌سرای بزرگ آغاز می‌کنیم که مشخص کنم و مشخص کنیم که پاره‌ای‌از‌اوقات از کسانی‌که انتظار نداریم، جفای بیشتر از مهر می‌بینیم و داستان پیرامون مکانیسم ماشه است که زور‌مداران بین‌المللی بر کشور و مردم ما روا داشتند و اما شعر سحر بلبل حکایت با صبا کرد/ که عشق روی گل با ما چه‌ها کرد

من از بیگانگان دیگر ننالم/که با من هر‌چه کرد آن آشنا کرد
و مصداق بارز این نوشته برمی‌گردد به کشوری دوست به‌نام ترکیه که سطح مبادلات تجاری و اقتصادی بالا و قابل‌قبولی با کشور و مردم ما دارد و همه‌ساله ده‌ها‌هزار توریست از کشورمان به ترکیه سفر می‌کنند و حتی هزاران‌نفر در آن کشور سرمایه‌گذاری کرده‌اند و شاید چند‌هزارنفر در آن کشور خانه خریده‌اند. بانک سپه و چندین نهاد، سرمایه‌های هنگفتی در آن کشور بر پا کرده‌اند که در پیشرفت اقتصاد ترکیه اثر‌گذار بوده‌اند؛ حتی در مبادلات سیاسی و بین‌المللی، در ظاهر نقطه‌نظرات دو کشور به هم نزدیک است؛ اما به‌محض آغاز زمان مکانیسم ماشه و تحریم‌های بین‌المللی، کشور دوست و مسلمان ترکیه، جزو نخستین کشورهایی بود که اموال ما را توقیف کرد؛ لذا فقط به دو بیت از غزل معروف حافظ بسنده می‌کنم تا در آینده دراین‌مورد گفتنی‌های زیادتری را با خوانندگان عزیز در میان بگذارم. اینکه اصولاً باید ابرقدرتان آمریکا و اروپا از قدرت و زیاده‌خواهی خود بهره ببرند، جای بحث و تأمل بسیار دارد؛ چراکه ابرقدرت آمریکا، در دو دوره ریاست‌جمهوری قبل از پیمانی که به آن 5 به‌علاوه 1 می‌گویند، از دایره ادب و هم‌زیستی خارج‌شده، در میان خبرنگاران جهانی با یک ژست حاجی قلابی اعلام خروج از برجام می‌کند که بیش از دوسال، پنج کشور صاحب حق وتو در جهان و با تشکیل صدها جلسه و نشست و کنفرانس به یک وحدت رویه رسیده‌اند تا مشکلات آمریکا و سایرین با ایران از راه مسالمت‌آمیز حل‌وفصل شود. عملی خارج از عرف و عادت و رسوم در سطح سازمان ملل متحد؛ یعنی خروج آن‌هم روی فرستنده‌های جهانی و با آن امضای نقاشی‌گو‌نه باد به غبغب بیندازد که گویی باید گفت که «من آنم که رستم بود پهلوان!» که پنداری در مسابقات قدرت به مقام قهرمانی رسیده است. به‌هر‌روی زمان موعود به سر رسید و این‌بار اروپا و در رأس آن آمریکا، انگلیس و فرانسه که همیشه دنباله‌رو، کشور آمریکا بوده‌اند، موفق شدند که تحریم را با اکثریت آرا به تصویب مجدد برسانند و حتی درخواست کره‌جنوبی برای یک تأخیر شش‌ماهه و پیشنهاد مشترک روسیه و چین هم برای جلوگیری از مکانیسم ماشه به‌اندازه‌کافی در صحن علنی سازمان ملل متحد و شورای امنیت صاحب‌رأی نشدند که معنی و مفهوم آن اجرای مکانیسم ماشه توسط کشورهای عضو است که باید اجرایی شود و متأسفانه کشور دوست یعنی ترکیه از پیش‌قراولان اولیه اجرای آن شد. آنچه در ظاهر مشخص است اینکه ترامپ به مراد خود رسیده است. برای بسیاری از کشورهای عضو سازمان ملل متحد که در حقیقت دنباله‌رو ایالات‌متحده آمریکا هستند و از خود اراده کافی برای عدم اجابت خواست آمریکا ندارند، باید این حقیقت را آشکار کرد که بالاخره روزی فرا خواهد رسید که جهان به‌خود بیاید و جانب حق و حقیقت را بگیرد.