فروش مجموعه تنیس و جنجال در ورزش

بار دیگر مشخص شد که همکاری مشترک یا حداقل آگاهی از زیرمجموعه‌ها برای بعضی از سازمان‌های کشور روشن نیست؛ مثل اعلام فروش یا مزایده فروش مجموعه تنیس استقلال به استناد اصل 14 خصوصی‌سازی و سپس اعتراض شدید وزارت ورزش. اگر به گذشته این زمین‌های تنیس رجوع شود، باشگاهی به‌نام دوچرخه‌سواران توسط پرویز خسروانی در رژیم گذشته ایجاد شد که پس‌ازآن بنیان‌گذار آن ‌که از نزدیکان دربار بوده و مقامات نظامی بسیاری داشته است، در آخرین درجه خود که سپهبدی بود، به‌عنوان رئیس سازمان تربیت‌بدنی کشور منصوب شد و باشگاه دوچرخه‌سواری را که به‌نام باشگاه ورزشی «تاج» تغییر‌نام داده بود، رسمیت بیش‌تری بخشید و از نفوذ خود استفاده کرد و در تهران چندین باشگاه زیرمجموعه خود را به ‌نام‌های «دیهیم» و «نگهبان» و نظایر آن نام‌گذاری کرد؛ همچنین در تهران و بعضی از مراکز استان‌ها تأسیساتی به‌نام باشگاه خود ایجاد کرد که ازجمله آن زمین‌های تنیس واقع در خیابان ولیعصر بود که صدها‌نفر در آن به ورزش مشغول بودند. درگذر از اینکه، ایشان در فوتبال اعلام نفوذ می‌کرد تا باشگاه او قهرمان شود؛ اما این زمین‌ها را به‌هرنحو ممکن دراختیار می‌گرفت و اسم تاج را بر روی آن می‌گذاشت. با پیروزی انقلاب اسلامی اموال این باشگاه ازجمله این مجموعه تنیس به وزارت ورزش منتقل شد ‌که به‌یک‌باره سازمان خصوصی‌سازی در فکر واگذاری تعدادی از این اماکن برآمد و ظاهراً سازمان مزبور، بدون اطلاع وزارت ورزش مبادرت به آگهی فروش می‌کند که ‌موجی از مخالفت توسط ورزشکاران و نهادهای ورزشی آغاز شده است و در رأس آن، وزیر ورزش برای جلوگیری از فروش این مجموعه آبرومند که تیم‌های ملی کشور در هر سه رده بزرگ‌سال، ‌امید و جوانان به‌عنوان تنها مجموعه قابل‌قبول در آن تمرین می‌کنند، انتقاد کرده است. قدمت این مجموعه به بیش از 60‌سال می‌رسد که باید گفت شناسنامه تنیس با ساخت این مجموعه بیشتر شناخته شد. بدیهی‌ست؛ «دنیا‌مالی»؛ وزیر ورزش و تنی چند از نمایندگان کمیسیون ورزش به مخالفت جدی با این فروش برخاسته‌اند؛ اما سؤال اینجانب به‌عنوان یک نویسنده که از دوران گذشته و قبل از پیروزی انقلاب اسلامی در ورزش حضور فعال داشته‌ام، از سازمان خصوصی‌سازی این‌است‌که باوجود کمبود شدید، اماکن ورزشی و افزایش چندین ده‌برابری طرفداران و ورزشکاران نسبت به قبل‌از‌انقلاب، اگر به‌علت مشکلات اقتصادی قادر نیستیم تأسیسات جدید ورزشی ایجاد کنیم، شرط صواب است که داشته‌ها را هم چوب حراج بزنیم؟! کمااینکه در تهران؛ پایتخت 12‌میلیون‌نفری کشور که تنها یک مجموعه آبرومند ورزشی به‌نام استادیوم و مجموعه آزادی داریم، به‌علت عدم رسیدگی به آن، حدود دوسال است که برای احیای دوباره آن مشغول بازسازی هستند که امید است تا اوایل سال آینده این مجموعه بزرگ به‌طور کامل آماده بهره‌برداری شود؛ اما سخن اصلی را با مسئولین خصوصی‌سازی داریم که ‌ای‌کاش یکی، دو مورد از تأسیسات یا کارخانه‌ها و مؤسساتی را که در بورس برای فروش قرار می‌دهند، برای ساخت تأسیسات ورزشی اختصاصی دهند تا جوانان ما به‌جای اتلاف وقت، اوقات فراغت خود را در زمین و تأسیسات ورزشی بگذرانند. آمین.