مسکن در تهران ترمز برید!

به‌یقین و بی‌شک باید بپذیریم که مسئله مسکن در کشور ما حل ‌نشده و نخواهد شد و نه بخش دولتی و نه بخش خصوصی با تفکرات امروزی و با سبک و سیاق زندگی امروزه، قادر نخواهند بود که این معضل را برای ایران و ایرانی از بین ببرند؛ زیرا با سبک زندگی این‌روزها و نهادینه شدن آن و برای ساخت یک‌مترمربع باید ماه‌ها در پشت درهای مسئولین فنی شهرداری برای صدور مجوز در آمدوشد باشند. از این که بگذریم، شهرداری تهران برای کسب‌درآمد بیشتر حتی در کوچه‌های کمتر از 12‌متر هم مجوز ساخت آپارتمان‌های شش‌ طبقه را می‌دهد یا در اطراف دریاچه خلیج‌فارس برج‌های 12‌طبقه و بیشتر را هم مجوز می‌دهند که به‌نظر می‌رسد به‌علت گرانی، بسیاری از آپارتمان‌ها خالی از سکنه است؛ هم‌چنین همه مردم بخصوص افرادی‌که فاقد مسکن هستند، چشم‌ها را به آپارتمان‌های ساخته‌شده در محلات تهران و این برج‌ها می‌دوزند و در حسرت نداشتن سرپناه، آه و ناله می‌کنند؛ اما با همه این احوال، همچنان تعداد بی‌خانمان‌ها، بسیار بیشتر از مالکین است. ازسوی‌دیگر افزایش قیمت خانه در تهران، مرز زمان و مکان را شکسته است و این افزایش نه‌تنها بطئی نیست، بلکه بسیار پرسرعت است؛ تاجایی‌که در هفت‌سال‌اخیر افزایش قیمت هر‌مترمربع، به‌طور متوسط پنج‌برابر شده است که نشان می‌دهد، یک حقوق‌بگیر که حقوقی بین 18 تا 20‌میلیون‌تومان دارد، حتی تمام حقوق 30‌سال خود را اگر بدهد، قادر نخواهد بود که یک آپارتمان نقلی در یک منطقه متوسط‌نشین تهران خریداری کند و لذا سرنوشت چنین است که کم‌درآمدها، همیشه اجاره‌نشین باشند و این اجاره‌نشین‌ها، حتی پس از چندسال، با رشد قیمت‌های اجاره، ناچار می‌شوند از شهر به حاشیه‌نشینی روی بیاورند. لازم‌به‌ذکراست؛ تحریم‌های بین‌المللی هم نتوانسته است از سرعت افزایش قیمت مسکن در تهران کم کند و لذا گفته می‌شود که مسکن ترمز بریده است و چون ترمز بریده شود، سرنوشت مسکن مانند این روزهای تهران می‌شود. از آن گذشته، باوجودی‌که دولت‌های مختلف بخصوص بعد از پیروزی انقلاب، تماماً وعده دادند که مشکل مسکن را حل کنند؛ اما هزار وعده خوبان یکی وفا نکرده است؛ اما به‌یقین دولت‌ها کوتاهی نکرده‌اند. اگر مورد تحریم نمی‌بودیم، چه‌بسا اینک بیش از 70‌درصد مردم خانه‌دار بودند؛ یعنی در وضعیت فعلی که 70‌درصد بدون خانه هستند، برعکس می‌شد؛ البته نباید از یاد نبریم که اوضاع نامناسب اقتصادی کشور، بخصوص افزایش نرخ دلار باعث شده که مصالح ساختمانی هم کمیاب و بسیار گران شود؛ تاجایی‌که تا یک‌ماه‌پیش تقریباً برای ساخت هزینه‌ای معادل 30‌میلیون‌تومان در هر‌مترمربع، باید هزینه می‌شد؛ اما در هفته گذشته، برای هر‌مترمربع ساختمان باید 45‌میلیون هزینه‌ کرد؛ یعنی 50‌درصد افزایش قیمت یک آپارتمان را شاهد هستیم. پس فقط متمولین و افرادی‌که مال‌ومنال زیاد دارند، می‌توانند صاحب‌خانه شوند؛ البته نباید از یاد ببریم در دوره ریاست‌جمهوری احمدی‌نژاد، طرح مسکن مهر با تمام مشکلاتی که داشت، در تهران و شهرستان‌ها توانست تعداد زیادی از مردم کشور را با پرداخت مبلغ کمی، صاحب‌خانه و سرپناه کند؛ هرچند در دوران ریاست‌جمهوری او درنتیجه افزایش قیمت نفت و انرژی، درآمد دولت چندبرابر قبل شده بود.