سخن مدیرمسئول

عدم تناسب حقوق با تورم

ظاهراً قرار نیست که حقوق‌بگیران، روزی روزگاری درهای خوشبختی را ببینند و لمس کنند و این قشر عظیم، اعم از کارگر و کارمند، رئیس و مرئوس، دریافتی حقوقشان با خرج روزانه‌شان به‌نوعی از توازن برسد که دغدغه خیال نداشته باشند و از حقوق ماهانه به‌قدری راضی باشند که برای خرید لباس، دست‌ودلشان نلرزد و به‌جای لباس نو، به‌دنبال لباس‌های به‌اصطلاح تاناکورایی یا دست‌دومی نباشند؛ یا به‌قدری درآمد داشته باشند که اگر ناخواسته به‌جای یک فرزند، صاحب دو فرزند شوند که برای ثبت‌نام در مدرسه فرزندانشان، به‌دنبال دریافت مساعده و وام نباشند؛ حتی اگر یک‌نفر از خانوار بیمار شد، نگرانی همه وجودشان را نگیرد که ویزیت دکتر برای بیماری به‌اندازه حقوق دو روزشان نشود. در داروخانه به‌جای دریافت یک نسخه کامل پزشک، به‌علت کم‌پولی با سر افتاده به پائین به داروخانه‌چی نگویند که نصف داروها را بده... خدایا این چه حرفه‌ای‌ست که در یک‌ماه از دریافتی آن، هیچ پس‌اندازی برای روز مبادا همچون بیماری، یا خرید لوازم خانه یا پرداخت راحت و ساده اجاره‌خانه میسر شود و کانون خانواده گرم و پررونق شود و دیگر اعضای خانواده بخصوص نان‌آور خانواده، به درد چه کنم گرفتار نشوند که به هر تدبیر باید زنده بود و زندگی کرد و 30‌سال پشت میزهای کار، تمام هوش و حواسش به دادن سرویس مناسب صرف شود تا مراجعین خوشحال و راضی از اداره یا شرکت برگردند. بازهم چند‌ماهی مانده به پایان سال و آغاز سال جدید، فکر و ذکر حقوق‌بگیران، افزایش حقوق و میزان درصد آن است و باز سخن از دریافت عیدی و پاداش سالیانه است و این روالی‌ست دائمی و تکراری که حقوق‌بگیر را امیدوار به سال جدید می‌کند تا شاید افزایش حقوق متناسب با خرج‌و‌دخل داشته باشد؛ هر‌چه هست و هر‌چه بوده، مدت‌هاست که تورم و گرانی، نفس مردم را بریده است و مطبوعات و رسانه‌های تصویری و شنیداری، مدام گرانی کالاها و هزینه بالای زندگی که نشان‌دهنده، نامتناسبی خرج با دخل است را در بوق و کرنا می‌کنند و با تیترهای خبری با فونت بزرگ و برجسته، به مردم بشارت می‌دهند که 20‌درصد به حقوق کارکنان دولت افزوده‌شده است و حق همسر و فرزندان افزایش پیدا می‌کند و مدام این کلمات را برجسته می‌کنند که به‌قول قدیمی‌ها آفتاب و لگن هفت‌دست اما شام و نهار هیچ! و امروز، من نویسنده به‌جای تحلیل مسائل مهم و تفسیر موضوعات مهم بازهم از تورم، گرانی، کم‌درآمدی و عدم موازنه حقوق با هزینه زندگی سخن بگویم و محکم و مستدل بنویسم که دولت محترم، وقتی بارها و بارها ازسوی مسئولین، سخن از تورم 30‌درصدی و نه بیشتر می‌کنند، چرا همین مسئولین، افزایش حقوق را 20‌درصد می‌خوانند؛ یعنی حقوق‌بگیران هرماه 10‌درصد از هزینه زندگی و خوردوخوراک را کم کنند تا بتوانند خرج‌و‌دخل‌شان متناسب شود و این حرکت بسان حرکت قافله‌ای‌ست که هر‌چه تندتر می‌رود، به منزل نمی‌رسد.