کد خبر:
292711
| تاریخ مخابره:
۱۴۰۱ دوشنبه ۱۲ دي -
19:31
«ادیپ شهریار» به‌روایتِ مهتاب عسکری
پیشگویان خبر می‌دهند نوزادی که در راه است شوربخت خواهد بود و اگر چاره‌ای نشود، پدر را خواهد کشت و با مادر ازدواج می‌کند. پدر، به‌ناچار او را در بیابان رها می‌کند تا گرفتار آن سرنوشت جانکاه نشوند؛ اما تقدیر او را به جایگاهی امن می‌فرستد؛ و ادیپ براساس خواست تقدیر در هیبت جوانی تنومند، پدر را می‌کشد و با مادر ازدواج می‌کند و چنگال تقدیر بر سرنوشت محتومش چنگ می‌زند. ادیپ به‌دنبال حقیقت به خود می‌رسد و درمی‌یابد گریزی از حقیقت نیست و او همان زاییده‌ای‌ست که باید باشد؛ پس برای کشف حقیقت، به‌خود می‌رسد؛ هرچند فرجامش نیستی و نابودی‌ست ...
مهتاب عسکری؛ طراح و کارگردان نمایش «ادیپ شهریار» درباره توقف اجرای این اثر گفت: «دو‌نفر از بازیگران نقش اصلی، کسالت پیدا کردند و ناچار شدیم کار را متوقف کنیم؛ البته موقتی خواهد بود و همه تلاشمان را می‌کنیم در موقعیت و زمان بهتر، مجدد آن‌را به‌اجرا ببریم». وی درباره استقبال از این نمایش گفت: «باتوجه‌به شرایطی که در آن هستیم، خوشبختانه استقبال خوبی از کار شد؛ بنابراین فکر می‌کنم این اثر به‌لحاظ قدمت و جایگاهی که بین اهالی تئاتر دارد؛ هم برای بازیگران و عوامل و هم تماشاگران می‌تواند دستاوردهای خوبی به‌دنبال داشته باشد». عسکری درباره دلایل انتخاب این نمایشنامه گفت: «ادیب شهریار، یک اثر کلاسیک و متنی بسیارقوی‌ست و از همه جهات، شاخص و ماندگار و البته تأثیرگذار است؛ بنابراین هر کارگردانی آرزو دارد کارنامه هنری‌اش مفتخر به این اثر بزرگ باشد. ضمن‌اینکه درحال‌حاضر در مقطع کارشناسی ارشد ادبیات نمایشی مشغول تحصیلم و می‌تواند تجربه بزرگی برایم باشد. درمورد پیامی که می‌تواند برای نسل‌های امروز داشته باشد، گفتنی‌ها زیاد است. این‌قبیل متون که بیش از 2000سال را پشت‌سر گذاشته و در همه روزگاران مورداقبال مردم بوده‌اند، حتماً دارای ارزش‌های فراوان هستند؛ اما به‌طورکلی آنچه در داستان ادیپ با آن روبه‌روییم، عنصر حقیقت‌طلبی و حقیقت‌جویی‌ست. آنچه به‌عنوان یک داستان تراژیک به ادیپ، شخصیت و غنا می‌بخشد، روحیه رفتن به‌سوی تحقیق و کاویدن برای رسیدن به حقیقت است؛ و سوفوکل معتقد است بزرگ‌ترین رسالت انسان، کشف حقیقت است؛ جوییدن و یافتن است؛ و قطعاً این پیام چون جزو نیازهای تنیده‌شده در روح آدمی‌ست، برای هر دوره‌ای و برای همه انسان‌ها در همه روزگاران مفید، مؤثر و یک نیاز خواهد بود». وی افزود: «قبلاً در ژانر کلاسیک کار نکرده‌ام و این، اولین تلاشم دراین‌ژانر است. البته تجربه‌های متعددی در حوزه‌های مختلف دارم. کارهای طنز، اجتماعی و جنگی داشته‌ام که شاخص‌ترین آن‌ها کلاغ‌ها بود که سال 94 در سالن سرو با حمایت انجمن تئاتر اجرا کردم یا نمایش اطلسی‌های پرپر‌شده که سال ۱۴۰۰ در حوزه هنری اجرا رفت و در شرایط کرونایی با استقبال خوبی نیز همراه بود. چند نمایش دیگر مانند تقدیر، پیله، سلام کردستانم، ریشه‌ها عمیق‌اند، ۵۰+۱، بازآمده و ...؛ تله‌تئاتر نمایش ۵۰+۱ از نوشته‌های خودم بود که توسط ساسان قجر کارگردانی و در شبکه زنجان پخش شد». این هنرمند درباره علاقه خود به بازیگری گفت: «تمرکزم بیشتر روی بازیگری‌ست و تئاتر را با بازیگری شروع کردم. حدود 20سال است در تئاتر کار می‌کنم و در نقش‌های مختلف؛ ازجمله خاک دامن‌گیر، جاثلیق، رؤیای یک نویسنده و یکی از بهترین‌های آن‌ها نمایش مجهول که پاییز ۱۴۰۰ به‌کارگردانی سیروس کهوری‌نژاد در نقش یک دختر جنوبی، خود را آزمودم». عسکری از تجربه حضور خود در عرصه تصویر گفت: «اگرچه هنوز اول راه هستم؛ اما در سریال‌هایی مانند یادآوری، حورا، یاور و فیلم سینمایی وهم سرد کوشیدم تجربه کسب کنم». او درباره نمایش «ادیپ شهریار» توضیح داد: «کارهای سنگین را دوست دارم. با شش یا هفت‌نفر هم می‌شد این‌کار را جمع کنیم؛ اما خواستم کمی باشکوه‌تر باشد و درواقع خواستم کمی هم ذوق و نگاه خود را به کار اضافه کنم. از فرم و حرکت استفاده کردم. موسیقی را متناسب با فضای قدیم و امروز به‌صورت ترکیبی انتخاب کردم؛ و در ارائه بازی‌ها نیز ضمن وفادار‌ماندن به متن و حتی شخصیت‌های کلاسیک؛ اما سعی کردم از فضای امروز هم استفاده کنم. سختی‌های بسیار داشت. جمع‌کردن و هماهنگیِ حدود 100نفر بازیگران و عوامل کار دشواری بود. شش‌ماه تمرین و تلاش مداوم؛ و راضی‌ام؛ چراکه به خواسته‌ام و آن‌چیزی‌که طراحی کرده بودم، رسیدم». وی درباره میزان رضایت مخاطبین از این اثر گفت: «هرچند این‌را باید از منتقدین و تماشاگران پرسید؛ اما بازخورد کار مثبت بود و دوستان به‌شکل‌های مختلف گروه ما را مورد لطف قرار دادند؛ تاجایی‌که بعضی دوستان بعد از اجرا، ساعت‌ها داخل سالن می‌ماندند و به‌گفت‌وگو درباره کار می‌پرداختند. بااین‌حال هیچ ادعایی نیست و هر اجرایی مشکلات و ضعف‌های خاص خودش را دارد. ما هم قطعاً کمبودهایی داشتیم اما برای من و گروهم اجرای این اثر تا همین‌جا نیز ایدئال و رؤیایی بود». وی درباره کارهای آتی خود گفت: «درحال‌حاضر همه تمرکزم روی ادیپ است و بنا دارم تاجای‌ممکن در آینده اجرا بروم. هم خودم اصرار به اجراهای بیشتر دارم و هم بسیاری از دوستان محبت و اصرار دارند که اجراها را در آینده از سر بگیرم. درواقع، اگر در شرایط فعلی هم به مشکل برخورد کنیم، صبر می‌کنیم در فرصتی بهتر و سالن‌های دیگر اجراها را ادامه دهیم. چون این‌کار را در پردیس تئاتر تمرین کردیم، الزاماً باید اولین اجراها را در همین سالن انجام می‌دادیم؛ اما در‌حال‌صحبت با سالن‌های دیگر هستم که بتوانم شرایط اجرا را فراهم کنم». وی درانتها افزود: «تئاتر، با نفس‌های گرم تماشاگر فهیم و عاشق شکل می‌گیرد. امیدوارم که همواره درکنارهم به رونق تئاتر بپردازیم».
بازیگران و عوامل اجرایی این اثر عبارت‌اند از طراح و کارگردان: مهتاب عسکری/ مشاوران هنری کارگردان: رضا بنفشه‌خواه و جلیل فرجاد/ تهیه‌کننده: جهانمهر دوست/ بازیگران صحنه: فرشاد نجفی، مهتاب عسکری، علیرضا حنیفی، حسین مددی، ابوالفضل عبدالی، عرفان زارعی، میثم ترکمند، بهار ترابی، شیوا فرشادی و سید حمیدرضا محمدحسینی/ بازیگران فرم: محمدمحسن اسلامی، گلشید شکوهی، لیلا احدی، سید محمدحسین میرسلطانی، نگار صبحی، سید مهدی قبولیان احمدی، سارا اسماعیلی، زهرا بازیار، مهدی رحیمیان‌پور، دانیال عسکری، هستی حضوری، فاطمه پاک‌سرشت نائینی، نیوشا هاشم‌خانی، حامد مددی، آریا عابدی شمس‌آبادی، مائده عابدینی، آیلین صفر‌زاده، حنانه ملکوتی‌خواه، سید محمد هاشمی والا، سوگند الله‌داد، فرناز رنجبر، فاطمه میر‌جمالی، زهرا ایمانی، مهدیه صفری، زینب آجیلی، نسترن الهامیان، هدیه اسفندی یکتا، روزبه جهانی، فرهاد گودرزی، مژگان حصاری، مرجان عسکری، امیر عرب و کیانا شریفی/ دستیاران اول کارگردان: علی صابری و فرزان برومند/ دستیار دوم کارگردان: نگار صبحی/ منشی صحنه: مه‌سیما حکیم‌زاده/ مدیر صحنه: حمید رجبی/ دستیار صحنه: اعظم ملکوتی‌خواه/ طراح گریم: علیرضا غدیری/ طراح صحنه: امیرمحمد شهنی دشتگلی/ اجرای نور صحنه: فرزان برومند/ طراح لباس: سولماز حنیفی/ موسیقی: (زنده) محمدمحسن اسلامی، سید محمدحسین میرسلطانی و مهدی رحیمیان‌پور/ عکاسان: امیر خدامی، پیام احمدی کاشانی و فاطمه مجیدی/ مشاوران رسانه‌ای: پیام احمدی کاشانی، علیرضا سعیدی و نگار امیری/ ساخت تیزر: مصطفی رحمانی/ مجری طرح: علی علی‌نژاد/ طراح پوستر و طراح بروشور: حمید عبادی/ مدیران تولید: سمیرا کریمی و حسین عابدین/ روابط‌عمومی: علیرضا نیاکان و آرش جاویدی/ مدیر تدارکات صحنه: فاطمه (شادی) صیادی/ فیلم‌بردار: سینا شاه‌محمدی (گروه فیلم‌سازی و تصویربرداری افرادید)/ موزیسین: صادق سبحانی/ مدیر اجرایی: حمید ناصر. این نمایش از 12 تا 30 آبان‌ماه امسال در سالن اصلی پردیس تئاتر تهران به‌روی صحنه رفت.
پیام احمدی کاشانی