دکانی به‌نام جراحی زیبایی

در دودهه‌اخیر در کشورمان پدیده‌ای به‌نام زیباسازی صورت یا جراحی زیبایی اپیدمی شده؛ تاجایی‌که پاره‌ای از مردم، آن‌را جزو هزینه‌های ضروری خود به‌ حساب آورده و برای آن هزینه می‌کنند. در اینکه زیبایی ذاتی یا فکری، ژنتیک است و به‌گفته عوام، خدادادی‌ست، جای هیچ انکاری نیست و در دنیای دیوانه دیوانه هر عملی را امکان‌پذیر می‌دانیم و به آن دست می‌زنیم. دراین‌مورد نیز در جای‌جای ایران نشانه‌های آن‌را به‌وفور می‌بینیم و بانام‌های مختلف که بیشتر کلمات خارجی‌ست، به‌اندازه‌ای زیاد می‌شنویم که باید گفت: «گر حکم کنند که مست گیرند، در شهر هرآنچه هست گیرند»؛ اما آنچه در این حال‌و‌هوا می‌گذرد، نه‌تنها عادی نیست که غیرمعمول هم شمرده می‌شود. یکی از نمونه‌های آن که به‌نوعی افتخارآمیز شده است و به‌وفور در خیابان‌ها می‌بینیم، این‌است‌که دختران و پسران جوان چسب‌ بر روی بینی دارند؛ یعنی اینکه بینی را به‌دست پاره‌ای از پزشکان داده‌اند تا آن‌را زیبا کنند. حال اگر مضاری از نوع مشکلات تنفسی هم با این عمل شکل بگیرد، برای جوانان این عصر با کلمه «بی‌خیال» که بسیار ورد زبان‌ها شده است، این عمل زیبایی عادی می‌نماید. آنچه جای تأسف دارد؛ بسیاری از افرادی‌که اعمال زیبایی را به‌عنوان حرفه برعهده دارند، از تخصص انجام عمل زیبایی بی‌بهره هستند. در طبقه پزشکان هم هستند افرادی‌که پزشک عمومی شده‌اند، اما چون از طبقات خاص یا آقازاده‌ها هستند و ازنظر مالی، توان آن‌را دارند که محلی شیک در بالای شهر را خریداری کنند، به‌اتفاق چندنفر پزشک عمومی دیگر، از صبحگاهان تا پاسی از شب گذشته، کارد جراحی در دست گرفته و به جان صورت‌های خلق‌الله افتاده و با خالی کردن جیب عده‌ای، صورت‌های به‌اصطلاح نازیبا را نقاشی می‌کنند و به‌خود نام خالق می‌دهند! متأسفانه شبکه‌های مجازی نیز محیطی شده است که این سودجویان، بیشتر بتوانند کیسه مردم را خالی کرده و به اندوخته‌های خود بیفزایند. به‌هر‌روی این‌روزها، عده‌ای به همین نام با کمک تعدادی از زنان که در نقش خود، اغلب به‌صورت دکتر خود را معرفی می‌کنند، بعضی‌اوقات آن‌قدر کارشان سکه شده است که به‌جای یک منشی، دو یا سه‌نفر به‌نام منشی، وظیفه‌ای بس خطیر برای تیغ‌زدن مردم‌ دارند! آنچه جای تعجب توأم با تأسف دارد، بی‌تفاوتی وزارت بهداشت‌ودرمان و آموزش پزشکی‌ست که در خیال، این افراد کوچک‌ترین واکنشی نشان داده و لذا این سالن‌های زیبایی به هر حیله‌ای به کار خود ادامه می‌دهند. نمی‌دانم، نظام پزشکی دراین‌مورد وظیفه‌ای دارد یا ندارد؛ اما آنچه هست، سازمان نظام پزشکی ایران هم ظاهراً کاره‌ای نیست یا اگر هست، هیچ دخالتی دراین‌مورد نمی‌کند و چون هیچ نظارتی صورت نمی‌گیرد، هستند پزشکانی که برای کار زیبایی تا نیم‌میلیون‌تومان هم دریافت می‌کنند که باید گفت ای‌کاش وزارت بهداشت‌ودرمان و آموزش پزشکی که از ایجاد، تهیه و تأمین، دارو بسیار عاجز بوده است و به‌بهانه عدم تخصص ارز کاری نمی‌کند، دراین‌مورد اقدام نماید.