وزرای خارجه شورای همکاری خلیج‌فارس در چین

از قدیم گفته‌اند؛ سیاست پدر و مادر ندارد و چرخ بازیگر چه بازی‌هایی که نمی‌کند؛ دوستان دیروزی در یک چشم‌بر‌هم‌زدن، به دشمنان امروزی تبدیل می‌شوند و بالعکس؛ تا‌جایی‌که بشر آن‌قدر از این بازی‌ها می‌بیند که به‌ناچار بگوید؛ «چرخ بازیگر از این بازیچه‌ها بسیار دارد». این مصرع با زندگی امروزی کشورهای خاورمیانه به‌طور اعم و کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس به‌طور اخص، بسیار هم‌خوانی دارد. منطقه خاورمیانه تا چندی‌پیش، ملک طلق ایالات‌متحده آمریکا شمرده می‌شد و به‌اصطلاح، کشورهای آن حیاط‌خلوت غرب به‌ویژه آمریکا بود و ابرقدرت دوم؛ یعنی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی، سهمش فقط کشور مصر عبدالناصری بود که جنگ ژوئن 1967 و سقوط عبدالناصر، این کشور نیز به جرگه آمریکا درآمد؛ اما 30‌سال بعد، انقلاب اسلامی ایران، مانند خربزه‌ای زیرپای آمریکا قرار گرفت و حرکت آمریکا را لرزان کرد و از حکم‌فرمایی مطلق آمریکا در‌این‌منطقه کم کرد؛ تا‌اینکه این‌روزها، دوران نزول این ابرقدرت را در منطقه شاهد هستیم؛ تا‌جایی‌که به‌تدریج از منطقه خارج شده و چتر به‌اصطلاح حمایتی خود را در شرق آسیا و برای مقابله با چین می‌گستراند. به‌هرروی؛ اوضاع‌و‌احوال آمریکای بایدنی کاملاً نامساعد و لرزان شده است. در‌این‌میان کشورهای شورای همکاری خلیج فارس که اغلب پایگاه‌های امنیتی آمریکا در سرزمین‌هایشان مستقر شده و از آینده خود به‌شدت بیمناک شده‌اند، ابرقدرت چین را مقصد اتکای جدید خود می‌بینند و درنتیجه اولاً سطح مبادلات بازرگانی خود را با چین به چندین‌برابر توسعه داده و بیش از 90درصد واردات خود را متکی به چین و اجناس چینی کرده‌اند؛ اما به‌چه‌علت بسیارکمتر از آنچه تمایل به چین دارند، به‌سمت روسیه متمایل هستند؟ در ثانی، با پیشرفت‌های عظیمی که چین در‌زمینه اقتصادی به آن دست یافته و تراز سالیانه آن کشور بسیار برجسته‌تر از سایر کشورهای جهان برآورد شده، این‌منطقه را چین به‌نوعی استراتژیک و از جنبه اقتصادی باور دارد و به‌نظر می‌رسد که رفته‌رفته ابرقدرت چین، به غولی بزرگ تبدیل شده که دنیا وابسته به اقتصاد او شود. وقتی این رخدادها را مورد تحلیل قرار دهیم، به‌این‌باور می‌رسیم که آمریکا در منطقه خاورمیانه قافیه را باخته است و درنتیجه شرق آسیا را نشانه گرفته تا در بغل‌دست چین، اقدامات و پیشروی‌های او را کنترل کند؛ اما در آخرین‌روز هفته گذشته، یک حرکت دسته‌جمعی از‌سوی شیوخ خلیج فارس که خود را زیر یک اتحاد پنهان کرده‌اند، اوج ذلت اینان را به منصه ظهور رسانید و به تمام دنیا نشان داد؛ چون تمام وزرای خارجه این کشورها، به‌صورت دسته‌جمعی وارد کشور چین شدند تا با همتای چینی خود به رایزنی بپردازند. این حرکت که وزرای شش یا هفت کشور متحد، رنج سفر را بر خود تحمیل کنند و به‌اصطلاح خدمت وزیر خارجه چین برسند، در عرف بین‌المللی تاکنون بی‌سابقه بوده است؛ مگر‌ اینکه اینان تاج‌و‌تخت و موقعیت خود را متزلزل و شکننده ببیند که به چنین سفر حقارت‌باری دست بزنند. باید صبر کنیم و حاصل این سفر را ببینیم که یقیناً قراردادهایی از نوع بازرگانی و تسلیحاتی، با هریک‌از این کشورها بسته خواهد شد که به‌نوعی اسارت این کشورها را شامل خواهد شد. این سرنوشت تمام کشورهایی‌ست که بقا و ادامه حیات خود را در نوکری و سرسپردگی به غیر می‌دانند؛ غافل‌از‌اینکه این دوستی‌ها و قراردادها با هر تضمینی که منعقد شود، با یک گردباد بسیار‌کوچک، فسخ خواهد شد.