آژانس پناهندگان سازمان ملل تائید کرده است که بیش از ۱۲۰هزار اوکراینی از زمان آغاز جنگ، از این کشور خارج شده‌اند. تارنمای شبکه اسکای‌نیوز نوشته است؛ کلی کلمنتس (معاون کمیسیونر ارشد امور پناهندگان سازمان ملل) در مصاحبه‌ای با شبکه CNN همچنین عنوان کرد که اوضاع در اوکراین احتمالاً بدتر می‌شود. وی افزود: «شاهد این هستیم که هزاران‌نفر تاکنون از اوکراین به کشورهای همسایه رفته‌اند». این مقام سازمان ملل خاطرنشان کرد که بیشتر این‌افراد در‌حال‌عزیمت به لهستان و مولداوی هستند؛ اما برخی نیز درحال‌رسیدن به رومانی، اسلواکی و مجارستان هستند. کلمنتس تصریح کرد که ممکن است بیش از چهارمیلیون اوکراینی به‌دلیل جنگ دراین‌کشور و تداوم احتمالی آن، خاک اوکراین را ترک کنند. خبرگزاری آسوشیتدپرس نیز گزارش داد که ویکتور لیاشکو (وزیر بهداشت اوکراین) مدعی شده که تاکنون ۱۹۸نفر از زمان آغاز جنگ اوکراین، کشته و بیش از 1000نفر دیگر زخمی شده‌اند. این مقام اوکراینی بااشاره‌به‌اینکه سه کودک در میان کشته‌شدگان قرار دارند، گفت که ۱۱۱۵نفر؛ ازجمله ۳۵ کودک نیز در جریان جنگ اوکراین زخمی شده‌اند. هم‌زمان با سومین‌روز جنگ در اوکراین، امانوئل مکرون (رئیس‌جمهوری فرانسه) بابیان‌اینکه جنگی طولانی با تبعات بلندمدت در اوکراین درپیش است، هشدار داد که جهان باید خود را برای جنگی طولانی آماده کند. به‌دنبال حمله بامداد روز پنج‌شنبه (5 اسفند‌ماه) نیروهای روسیه به اوکراین، این درگیری نظامی وارد ابعاد تازه‌ای شده؛ و سیل واکنش‌های جهانی به این‌رویداد همچنان ادامه دارد. درعین‌حال، فشارهای دیپلماتیک و تهدیدها و تحریم‌های بین‌المللی علیه روسیه درحال‌افزایش است. اگرچه بسیاری از کشورهای جهان؛ ازجمله کشورهای اروپایی و آمریکا بلافاصله عملکرد روسیه را به‌عنوان جنگی علیه اوکراین، محکوم و فشارهای مضاعف دیپلماتیک و اقتصادی خود بر روسیه را آغاز کردند؛ اما روسیه اعلام کرده «عملیات» این کشور در اوکراین به‌منزله شروع جنگ نیست؛ بلکه «اقدامی» جهت جلوگیری از وقوع یک جنگ در سطح جهانی‌ست. مروری اجمالی خواهیم داشت بر بزنگاه‌هایی مهم طی سال‌های گذشته که سرانجام منجر به وقوع بحران جدی و رویارویی نظامی میان «روسیه» و «اوکراین» شد.
1991
«اتحاد جماهیر شوروی» منحل می‌شود؛ و «اوکراین» رأی به استقلال می‌دهد؛ درحالی‌که به‌عنوان سومین محل استقرار ذخایر بزرگ هسته‌ای در جهان باقی ماند.
«اوکراین» روابط خود را با جوامع عضو «ناتو» برقرار می‌کند؛ اتحادی بین‌المللی متشکل از ۳۰ کشور از آمریکای شمالی و اروپا که بعد از امضای «پیمان آتلانتیک شمالی» در ۴ آوریل ۱۹۴۹ تشکیل شد.
1994
«اوکراین»، «ایالات متحده»، «بریتانیا» و «روسیه» در «کنفرانس سازمان امنیت و همکاری اروپا» در 5 دسامبر این‌سال در مجارستان «تفاهم‌نامه بوداپست» را امضاء می‌کنند؛ تفاهم‌نامه‌ای برای ارائه تضمین‌های امنیتی توسط امضاکنندگان آن در‌رابطه‌با الحاق «بلاروس»، «قزاقستان» و «اوکراین» به «پیمان عدم‌اشاعه سلاح‌های هسته‌ای» که شامل تضمین‌های امنیتی در برابر تهدید یا استفاده از زور علیه تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی این سه کشور بود.
1994-2004
«اوکراینِ» تحت ریاست‌جمهوریِ «لئونید کوچما» دراین‌بازه، به‌سمتِ جامعه سرمایه‌داری (کاپیتالیسم) متمایل شد و حرکت می‌کند.
2004
«ویکتور فدوروویچ یانوکویچ» که از مخالفان سرسخت عضویت «اوکراین» در ناتو و نیز در «اتحادیه اروپا» بوده؛ در جریان انتخابات ریاست‌جمهوری «اوکراین»، خبرساز می‌شود؛ درواقع، طی ماجرای «انقلاب نارنجی» و ادعای انجام تقلب در انتخابات، او متهم به مسموم‌کردن رقیبش؛ «ویکتور یوشچنکو» شد.
2008
«اوکراین» باز درخواست دریافت برنامه عملی عضویت و الحاق به ناتو را مطرح می‌کند؛ اما با مخالفت «روسیه» مواجه می‌شود.
«یوشچنکو» به‌عنوان رئیس‌جمهوریِ «اوکراین» آغازبه‌کار می‌کند.
2010
«یانوکویچ» در فوریه آن‌سال به‌عنوان رئیس‌جمهوری «اوکراین» انتخاب می‌شود.
فوریه 2014
در‌پیِ اعتراضات گسترده خیابانی علیه دولت، «یانوکویچ» از ریاست‌جمهوری برکنار می‌شود.
مارس 2014
روسیه به «کریمه» حمله و آن‌را به خاک خود ضمیمه می‌کند.
آوریل 2014
آتش خشم مردم در شرقِ «دونباس» شعله‌ور می‌شود؛ و دو منطقه شورشی در آنجا اعلام می‌کنند که خواهان جدایی از «اوکراین» هستند.
2019
«پروشنکو» درجدال‌با کمدینی به‌نام «ولودیمیر زلنسکی» که سابقه سیاسی نداشته، بر سر تصاحب مسند ریاست‌جمهوریِ «اوکراین» شکستی سنگین می‌خورد.
می 2019
«پترو پروشنکو» میلیاردر مشهور اوکراینی، با کسب بیش از ۵۵درصد آرا در دور اول انتخابات، به‌عنوان رئیس‌جمهوری کشورش برگزیده می‌شود.
آوریل 2021
هم‌زمان‌که «زلنسکی» به ناتو اصرار می‌ورزد تا زودتر برای «اوکراین» یک برنامه زمانی عضویت تعیین کند؛ «روسیه» حدود 100هزار نیروی نظامی را به مرزهای این کشور روانه می‌سازد.
اوت 2021
«زلنسکی» برای دیدار با «جو بایدن»؛ رئیس‌جمهوری ایالات‌متحده، راهی کاخ سفید می‌شود.
نوامبر 2021
«روسیه» گسیل سربازان به مرزهای اوکراین را تجدید می‌کند.
دسامبر 2021
رؤسای جمهوری «ایالات متحده» و «روسیه» گفت‌وگو می‌کنند؛ و ولادیمیر پوتین از ناتو می‌خواهد از گسترش دنباله‌دار مرزهای خود دست بردارد و «اوکراین» را به‌شکل دائمی ازاین‌ماجرا کنار بگذارند.
ژانویه 2022
ناتو رسماً اعلام می‌کند که نمی‌تواند مانع از پیوستن «اوکراین» به این اتحادیه شود.
فوریه 2022
«روسیه» به استقرار نیروهای نظامی خود در مرزهای «اوکراین» ادامه می‌دهد. «پوتین» مناطق شورشی را به‌رسمیت می‌شناسد و نیروهای خود را به آن‌مناطق می‌فرستد.
24 فوریه 2022
«روسیه» حملات نظامی تمام‌عیار خود علیه «اوکراین» را آغاز می‌کند ...
مصطفی رفعت