مقاومت جانانه

اگر ابرقدرتان در عرصه جهانی، به‌ حق خود قانع باشند و به حقوق دیگران احترام بگذارند، شاهد دنیایی رؤیایی و بدون دغدغه، خواهیم بود؛ در‌آن‌صورت نه جنگی حادث می‌شود؛ نه زو‌رگوئی یافت می‌شود و آنگاه ساکنین هفت‌میلیاردی این کره خاکی در کمال صلح و صفا و آرامش خیال، روزگارشان را در این دنیای فانی به‌خوبی و خوشی طی می‌کنند؛ اما افسوس که این خواسته، رؤیایی‌ست که هرگز دست‌یافتنی نمی‌شود؛ چرا‌که هستند انسان‌هایی که در لباس ریاست بر کشورها، هیچ‌گاه به حق خود قانع نیستند و چون تصور افرادی این‌چنین شود، زیاده‌خواهی، همه وجود آنان را می‌گیرد و آنگاه است که تهدید و ارعاب، لشکرکشی و تضییع حقوق ملت‌ها، پررنگ‌تر می‌شود. امروز دو مورد دراین‌زمینه را ذکر می‌کنیم. نخست ابرقدرت آمریکا که چون قدرت اول اقتصادی، سیاسی و نظامی جهان است بر بسیاری از کشورها به‌ویژه کشورهای خاورمیانه و در رأس آن کشورهای اسلامی نفت‌خیز، به هرقدر که در توان داشته باشد، ستم روا می‌کند و تا‌به‌حدی این خوی خود را ادامه می‌دهد که مردم کشور جمهوری اسلامی ایران، عنان از کف بدهند و مبارزه جانانه‌ای را برای دستیابی به حقوق خود به‌کار ببندد؛ تا‌جایی‌که حتی نمایندگان شرکت‌کننده ایرانی در مذاکرات وین حاضر به نشست با طرف روبه‌رو نمی‌شوند تا شاید درس عبرتی شود برای کشورهای جهان سوم و توسعه‌نیافته که به‌سادگی تسلیم خواست زورگویانه آمریکائیان نشوند؛ اما درسوی‌دیگر جهان ابرقدرت روسیه که بازمانده قوی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی‌ست، به خود اجازه می‌دهد که به کشورهای دوست و همسایه خود ازجمله اوکراین حمله کند و این نوع حرکت از خوی ابرقدرتان حکایت می‌کند. به‌هرروی روسیه از زمین، هوا و دریا به این کشور حمله کرده و از چهار طرف به‌سوی مرکز آن پیش می‌رود که حاصل این تفکر، صدهاهزار آواره و بی‌خانمان است که فرار را بر قرار ترجیح داده، برای نجات جان خود به‌سوی سایر کشورها روانه شده‌اند و در سرمای طاقت‌فرسا، با هر وسیله‌نقلیه ممکن و ساعت‌ها پیاده‌روی، کشور خود را ترک می‌کنند. این حرکت روسیه، موجی از اعتراضات را در میان مردم جهان به‌راه‌ انداخته و در همه نقاطِ جهان مردم به اعتراض بلند شده‌اند. در کشور عزیز ما هم تعدادی در جلو سفارت روسیه تجمع کرده و اعتراض خود را نشان دادند. با این تفاوت که مردم ما ناراحتی خود را از پوتین؛ رئیس‌جمهوری روسیه با شعارهایی چون مرگ بر پوتین، اعلام کرده و همدردی خود را با مردم اوکراین نشان دادند؛ اما این نوع اعتراض، چون با توهین و خواست مرگ برای رئیس‌جمهوری کشور روسیه همراه شده بود، نمی‌تواند بسان بقیه کشورها اثربخش باشد؛ چرا‌که ما زیست می‌کنیم تا زندگی کنیم. ما نباید مرگ را برای دیگران بخواهیم؛ و درنتیجه تجمعی که با کلمه مرگ شروع می‌شود، مقبول جامعه جهانی نیست. در کشور ما که به رأفت، مهربانی و گذشت شهره هستیم و به‌خصوص فرامین دین و اولیای دین ما همگی مبنی‌بر صلح و صفا و گذشت و فداکاری‌ست، این شعارها خریدار ندارد. مولای متقیان؛ امام اول ما حضرت علی(ع) می‌فرماید: «در عفو لذتی‌ست که در انتقام نیست» و این فرموده امام اول ما شیعیان آن‌قدر در کشور ما عینیت یافته است که حتی خانواده‌ها در پای چوبه دار، از قصاص خودداری کرده، قاتل عزیزان خود را می‌بخشند. امیدواریم و آرزو می‌کنیم که ای‌کاش ارابه جنگی روسیه، عقب‌گرد کرده تا از تخریب و کشتار بیشتر جلوگیری شود و این دو کشور بازهم همچون گذشته، درکنارهم و با صلح و صفا زندگی کنند؛ اما داستان بسیار تأسف‌آور این جنگ، آنجایی‌ست‌که حداقل 50درصد جمعیت 50میلیونی اوکراین را روس‌تبارها تشکیل می‌دهند که روسیه به این عده هم جفا می‌کند؛ چون وقتی بمباران‌ها صورت می‌گیرد، در اصطلاح، «تر و خشک» با هم می‌سوزند. یک تراژدی به‌جای‌مانده از این حمله، شماری از آوارگان و پناهندگان افغانی‌ست که پس از روی‌کار‌آمدن طالبان به اوکراین مهاجرت کرده‌اند؛ اینک درمانده در بیابان‌ها نمی‌دانند به کجا پناهنده شوند. همچنین تعدادی از دانشجویان عزیز ما که نتوانسته‌اند به‌موقع از این معرکه فرار کنند، در پناهگاه‌ها و دخمه‌های تاریک زیرزمین‌ها، روزهای بسیار‌سختی را سپری می‌کنند. به‌امید روزی‌که جهان در صلح و امنیت قرار گیرد.