با پیروزی مکرون، اروپا متحد ماند

جهان کنونی رفته‌رفته به‌طرف دموکراسی درحرکت است و هیچ نیرویی را جلودار آن نیست. این جبر طبیعی‌ست که جهان و مردم آن، هر‌روز نسبت به روز قبل، آرمان و اندیشه آزادی‌خواهی و غیروابستگی را بیشتر خواسته و برای نیل به آن به هر قیمتی هزینه می‌کنند. آنچه گفته امروز ما را تحکیم بخشیده و عینیت می‌دهد، انتخابات اخیر فرانسه است که با همه تبلیغات و پروپاگاندای چپ‌گرا آن‌را به‌کار بستند و با جناح راست به‌شدت با افکار پوپولیستی به رهبری خانم «مارین لوپن» و باز‌مانده از افکار پدری که خود روزگاری کاملاً سیاسی داشت، باز‌هم نتوانستند بر «امانوئل مکرون» پیروز شوند و با کسب 16‌درصد آرای کمتر، صحنه ریاست بر کشور فرانسه را مجدداً به رقیب دوره قبل خود؛ مکرون واگذار کردند؛ هرچند باید درنظر گرفت خانم لوپن در دور دوم توانسته است با کسب 42‌درصد آرا، بر میزان محبوبیت خود بیفزاید؛ چه‌بسا اگر لوپن از مشاورین زبردست استفاده می‌کرد، موفق‌تر می‌شد. درنهایت از بین این دو کاندید برگزیده دور دوم، مکرون توانست تدبیر و خرد بیشتری از خود به‌نمایش بگذارد؛ به‌خصوص وقتی‌که رقیب خود را به طرفداری از پوتین متهم کرد که در چشم جهانیان و به‌ویژه اروپائیان یک متجاوز زیاده‌خواه است؛ درنتیجه امتیاز قابل‌توجهی کسب کرد و لوپن توانست طرفداری خود را از پوتین پنهان کند؛ به‌همین‌جهت به‌نظرمی‌رسد که اگر کرونا و اعتراضات مداوم جلیقه‌زردهای فرانسوی و مسئله بازنشستگی که از نقاط ضعف مکرون به‌شمار می‌رفت، از محبوبیت مکرون کاسته بود، در عوض جنگ پوتین با اوکراین و موضع‌گیری مکرون به نفع اوکراین به‌موقع به کمک او آمده و توانست بر میزان آرای او بیفزاید؛ به‌ویژه که مکرون وفاداری خود را به اروپا و ادامه عضویت در آن اتحادیه و پیمان ناتو بارها اعلام کرده است و این دومورد را رقیب او لوپن در بوق کرده بود و با صراحت، مخالفت خود را با ادامه حضور فرانسه در اتحادیه‌های اروپا و ناتو بیان داشته و جزو شعارهای انتخاباتی خود قرار داده بود؛ به‌هرصورت با پیروزی مکرون، بیش از همه، کشورهای اروپایی به‌شدت از پیروزی او به‌وجد آمده و از او حمایت مجدد کردند. دراین‌صورت اتحادیه اروپا برای پنج‌سال‌آینده هم همچنان متحد باقی ماند تا در کنار آمریکا با دو کشور روسیه و چین به‌رقابت بپردازند که به‌نظر می‌آید پوتین قافیه را باخته باشد و در چاهی که خود حفر کرده، فرو برود؛ تا‌جایی‌که پس از خاتمه جنگ، او از اریکه قدرت به زیر بیفتد که البته این سرنوشت تمامی زیاده‌خواهان در قرن 21 و حتی 22 خواهد بود. مردم نیز به‌شدت با لشکرکشی و تصاحب سرزمین‌های دیگران، مخالف هستند و برهمین‌اساس به‌نظرمی‌رسد که دنیای آینده، باید دنیای صلح و دوستی و همزیستی مسالمت‌آمیز باشد. بدیهی‌ست؛ مکرون تلاش خواهد کرد به وعده‌های خود برای تحقق اقتصاد پویاتر و مشکل بازنشستگان عمل کند تا همچنان حزب او و طرفدارانش در صحنه انتخابات موفق باشند؛ البته نباید از‌نظر دور بداریم که پنج‌سال‌پیش در همین ایام،‌ تجددخواهی مکرون و برنامه منسجم فعالیت انتخاباتی او و حتی جوانی‌اش به کمک او آمد تا فرانسویان از سنت گذشته خود که معمولاً سوسیال‌دموکرات‌ها و احزاب سنتی، گرم‌کننده تنور انتخابات می‌شدند و بین این دو جناح ریاست‌جمهوری دست‌به‌دست می‌شد، کمی فاصله بگیرند. او شگفتی‌ساز شده و به ریاست‌جمهوری فرانسه برگزیده شد که به‌نوعی عصر جدیدی را با آغاز یک‌دوره نوگرایی و خداحافظی از سنت‌گرایی گذشته رقم زد. اینک مردم فرانسه، اروپا و حتی آمریکا باید صبر کنند و دوره دوم مکرون را به‌نظاره بنشینند؛ اما کشور و مردم فرانسه یک‌ماه‌و‌نیم دیگر برای انتخابات نمایندگان مجلس، بار‌دیگر ‌پای صندوق‌های رأی خواهند رفت که بسیار حائز‌اهمیت خواهد بود؛ چرا‌که اگر حزب و طرفداران مکرون پیروز میدان شوند، او یک‌دوره پنج‌ساله بدون دردسر خواهد داشت؛ اما اگر طرفداران لوپن پیروز میدان شوند، شاید مکرون با چالش‌های زیادی روبه‌رو شود. اکنون باید مجدداً به انتظار نتایج نمایندگان مجلس فرانسه بنشینیم تا چه پیش آید.