حضور بی‌دغدغه زنان در ورزشگاه

یک‌بار‌دیگر زنان ما نشان دادند که از بلوغ فکری بالایی در‌مقایسه‌با زنان بسیاری از کشورها برخوردارند. شاید حالا بتوان چنین گفت که بعضی از سختگیری‌های غیرضروری و بدون تأمل را در مورد آنان روا داشته‌ایم و ده‌ها‌سال است بر افکاری متمرکز شده‌ایم و در حریم حرممان، هیچ پیشنهاد و راهکاری را نپذیرفتیم تا جایی رسیدیم که یک سازمان بزرگ فوتبال، برای ورود زنان به ورزشگاه، پافشاری کرد و تهدید را هم چاشنی آن ساخت؛ و سرانجام شرایطی ایجاد شد که همگان دیدند و شنیدند که بانوان محترم ما خیلی‌خوب موقعیت‌ها را می‌سنجند و به آن پایبند هستند. این بانوان در 40‌سال‌گذشته نیز همواره وطن‌پرستی و رعایت ارزش‌های اسلامی را به‌منصه ظهور رسانده‌اند و هرگز از آن عدول نمی‌کنند. ورود تماشاگران زن در مسابقات لیگ برتر فوتبال کشورمان برای اولین‌بار، به ما فهماند که اینان همان افرادی هستند که به‌وقت فراخوان سیاسی و مذهبی و در راهپیمایی‌ها، بازوان توانای کشور به‌شمار می‌روند و ما پی بردیم که در مورد آنان، نامهربانی کرده‌ایم. پس از ورود 500‌نفر خانم به ورزشگاه آزادی و درطول مدت مسابقه بین تیم‌های استقلال و مس کرمان، حتی لحظه‌ای از اینان حرکتی خارج‌از‌اصول و منش ورزشی دیده نشد؛ حتی در هنگامی‌که از دختر آبی یاد کردند، از دایره اخلاق پا را فراتر ننهادند. آنان بسان تمام طرفداران مرد تیم‌های ورزشی، وقتی گل پیروزی‌بخش استقلال به‌ثمر رسید، با شادی و سرور، تیم محبوب خود را تشویق کردند و آب از آب هم تکان نخورد و به هنگام خروج از ورزشگاه هم آنان را مؤدب، باوقار و فهمیده دیدیم. بدیهی‌ست؛ اگر در یک جمع 500نفری، چند‌نفری به هنگام ابراز احساسات خوشحالی فراتری داشته‌اند و به هوا پریده‌اند، آن‌هم مربوط به انرژی مضاعفی‌ست که در بازی و ورزش باید به مصرف برسد و بدیهی‌ست؛ اگر این انرژی زائد به مصرف نرسد، عوارض زیادی همچون چاقی، بی‌تحرکی و بیماری، اندام‌ها را متأثر کرده و مهم‌ترین مورد از سلامتی یعنی هماهنگی عضلات و اعصاب و گردش خون و تنفس را دچار مشکل می‌کند. ورود تماشاگران زن به ورزشگاه‌ها یک‌بار‌دیگر توطئه معاندین کشور را که در بوق‌های تبلیغاتی خود می‌دمند، نقش‌برآب کرد و به‌خصوص آنانی که دل‌خوش داشته بودند که فیفا فوتبال ما را تعلیق کند، بدجوری ناامید و سرخورده شدند؛ گو‌اینکه زنان قبلاً هم در ورزشگاه‌ها و به هنگام مسابقات ملی و رسمی جهانی، شخصیت خود را نشان داده بودند و در آن یکی، دو مورد هم، آب از آب تکان نخورده و هنگام گل پیروزی‌بخش تیم ملی نیز، همگان سراسر شور و هیجان شده و ندای ایران ایران آنان ساعت‌ها ادامه داشت و تشویق‌های بی‌امان آنان از ورزشکارانمان، ستودنی بود. اینک وقت آن رسیده است که مسئولین ورزشی، امنیتی، سازمان‌های ذی‌ربط به گرد‌هم نشسته و برای همیشه راهکار‌های لازم را تهیه و تدوین کنند که 500‌نفر تماشاگر زن به 5000‌نفر برسد. باز‌هم من نویسنده که سال‌ها کارشناس تربیت‌بدنی بوده‌ام و زمان زیادی را به تدریس ورزش و تربیت‌بدنی در دانشگاه‌ها اشتغال داشته‌ام، اعلام می‌دارم که برای ادامه این‌وضعیت، یک‌باربرای‌همیشه، راهکار نهایی را تهیه کرده و آن‌را بدون دغدغه و نگرانی به تمام کشور تسری دهیم و در‌این‌مسابقات و دیگر مسابقات، بانوان اجازه حضور در لباس تماشاگر را داشته باشند. گو‌اینکه پاره‌ای از دلسوزان نظام، از جو بعضی از استادیوم‌ها که بعضی از تماشاگران الفاظ نامناسب به‌کار می‌برند و حتی به دیگران تهمت و فحاشی می‌کنند، گلایه دارند؛ اما باید توجه آنان را به این‌نکته جلب کنیم که اکثر مردها به هنگام حضور بانوان و به احترام شخصیت زن در اسلام، با مهربانی و ملاطفت و وقار کامل، برخورد می‌کنند. به‌امید روزهای بهتر برای ورزشکاران و ورزش‌دوستان عزیز جمهوری اسلامی ایران.