تحمیل مالیات بر حقوق‌بگیران

تحریم‌های جهانی و عدم فروش نفت و گاز باعث شده که درآمد دولت کفاف هزینه‌هایش را ندهد و چون مدت‌هاست در بر این پاشنه می‌چرخد، کمبود بودجه طی چند دولت اخیر، معمولاً دولت‌ها را با کسری موازنه سنگین مواجه کرده که نوعی نوسازی و بازسازی اتمام پروژه‌هایی که ده‌ها‌سال‌پیش کلنگ خورده است؛ همچنین تأسیسات و ساختمان‌های که هنوز نیمه‌کاره رها شده‌اند به‌مرور ساخته‌ها را هم فروریخته و ضرر را افزون کرده است. از جمله چندین ورزشگاه در‌دست‌ساخت یا تکمیل‌نشده که با طی حداقل مراحل ساخت، مورد بهره‌برداری قرار گرفته و رفته‌رفته این ورزشگاه‌ها هم به جرگه بی‌مصرف می‌پیوندند؛ و ورزشگاه‌هایی چون استادیوم آزادی و تختی و ... نیز مورد تعمیر و بازسازی قرار نگرفته که ممکن است در آینده، این ورزشگاه بزرگ هم به تخریب‌گشته‌ها، اضافه شود؛ بنابراین به‌واسطه نداشتن صادرات و درآمدزایی ناشی از آن، باز‌هم دولت رئیسی و دولت‌های پس‌از‌آن، با کمبود بودجه و بالطبع کسری موازنه مواجه خواهند شد. پس تنها موردی که برای دولت‌ها می‌ماند، کسب درآمد بیشتر از‌طریق وصول مالیات‌های مستقیم است که باز‌هم تنها قشری که مالیات‌دهنده اصلی هستند، حقوق‌بگیران دستگاه‌های دولتی و بخش خصوصی هستند که تا اینجای کار مردم عزیز حقوق‌بگیر، به‌خاطر درک از واقعیت‌های موجود و بی‌لطفی ابرقدرت‌های جهانی حمایت‌کننده از تحریم‌های بین‌المللی، با طیب‌خاطر پذیرفته‌اند که مالیات بدهند. باید پرسید که اگر این قشر عظیم حقوق‌بگیر و وظیفه‌شناس نبودند که مالیات متعلقه را همه‌ماهه هم‌زمان با دریافت حقوق پرداخت ‌کنند، دولت باید مخارج هنگفت اداره‌کرد کشور را چگونه تأمین می‌کرد؟ و باز اگر وام‌هایی را که دولت از صندوق بازنشستگی و خزانه و بعضی از نهادها و بانک مرکزی دریافت می‌کند، دریافت نمی‌کرد، در قبال مخارج و هزینه‌های بسیار دستگاه اجرایی کشور، چه می‌توانست بکند؟ این‌در‌حالی‌ست‌‌که بسیاری از شرکت‌ها و واحدهای مستقل کشوری، از پرداخت مالیات معاف هستند. باز‌هم متأسفانه پاره‌ای از مردم که ثروت‌های زیادی اندوخته‌اند، همچنان مالیات پرداخت نمی‌کنند؛ اما دولت رئیسی برای تقدیم لایحه بودجه کشوری به مجلس، بودجه را در‌مقایسه‌با سال گذشته بیش از 50‌درصد افزایش داده است که یک مورد پیش‌بینی درآمد، فروش نفت به قیمت هر بشکه 82‌دلار و با فروش روزانه 5/1‌میلیون‌بشکه، بسته است که بعضی از کارشناسان را عقیده بر آن‌است‌که در سال پیش‌رو، استقبال از انرژی فسیلی نفت، کمتر خواهد شد و کشورهای مصرف‌کننده نفت، رو به‌سوی کسب انرژی‌های غیرفسیلی ازجمله آفتاب و آب، آورده و ازاین‌راه به تأمین انرژی خود اقدام می‌کنند که بنابراین می‌توان حدس زد که این دولت باز‌هم دچار کسری موازنه شود و باز‌هم حقوق‌بگیران را نشانه گیرد. از این قشر که بیش از 80‌درصد آن، این روزها دخلشان با خرجشان متعادل نیست؛ همچنان براساس اعلامیه دولت و به تأسی از تلفیق در مجلس، به حقوق‌بگیران بالای هفت‌میلیون‌تومان مالیات بسته که این اقشار ازاین‌پس، اگر دریافتی بیش از هفت‌میلیون‌تومان در ماه داشته باشند، باید 10‌درصد این اضافه را به دولت مالیات بدهند که اگر در‌نظر بگیریم که افزایش بودجه 58‌درصد مقرر شده؛ ولی افزایش حقوق فقط 20‌درصد منظور شده، خود یک ضعف این بودجه پیش‌بینی‌شده سال 1402 خواهد بود که می‌توان حدس زد بسیاری از حقوق‌بگیران کم‌کم خانه‌های خود را فروخته و رو به‌سوی مستأجری می‌کنند تا از‌ پسِ این تورم سنگین و گرانی لجام‌گسیخه که پیاز را به کیلویی 35‌هزار‌تومان رسانده است، برآیند. تا این ضرب‌المثل قدیمی که در تعارفات روزانه ازسوی افراد به هنگام دعوت همدیگر گفته می‌شود، رنگ ببازد و دیگر کسی نگوید که «نان و پیازی هست، بیایید با هم بخوریم»!