نقدی بر مسمومیت‌های سریالی

از زمان‌های دور و از‌هنگامی‌که به‌جای مکتب‌خانه‌های قدیم، نظام جدید با عنوان مدرسه، آموزش را در شکل پیشرفته و در جای گرفتن دانش‌آموزان در صندلی‌های مناسب، روش تدریس و آموزش دیدن بچه‌ها در شکل مناسب‌تری از‌نظر مکان دنبال کرد؛ یعنی از هفت‌دهه‌پیش، اولیای دانش‌آموزان نیز به‌کار گرفته شدند و با ایجاد انجمن خانه و مدرسه و سپس انجمن اولیا و مربیان، فصل نوینی در مدارس آغاز شد که هم‌فکری و همکاری اولیای مدرسه و اولیای دانش‌آموزان، در جلساتی با همین نام، مراودات مؤثری را برای کیفیت بیشتر مدرسه مبذول کرد و حتی در ادامه، اولیای دانش‌آموزان در ساخت‌و‌ساز مدرسه و ایجاد کلاس‌های تقویتی و هم‌اندیشی و حتی ازنظر مالی هم کمک شایانی به مدارس می‌کردند که با ایجاد مدارس غیرانتفاعی، فاصله معنی‌داری بین مدارس دولتی و غیردولتی ایجاد شد که حتی از‌نظر کمی در مدارس غیرانتفاعی حداکثر 20‌نفر در یک کلاس حضور داشتند و در مدارس دولتی این آمار به 40‌نفر در کلاس هم می‌رسید. برگردم به اصل یادداشت امروز؛ و آن‌هم موضوع مسمومیت‌های سریالی‌ست که دو‌ماه‌پیش در چند دانشگاه، تعدادی از دانشجویان در اثر خوردن غذا یا تنقلات دچار مسمومیت شدند و آن‌قدر کار بالا گرفت که خانواده‌ها در تشویش و نگرانی فرورفتند و هیچ‌کس هم نپذیرفت به خودش زحمت بدهد که مشخص شود چرا در یک پروسه 15‌روزه، دانشجویان در چندین دانشگاه پس از صرف نهار، دچار ضعف و بی‌حالی و استفراغ شدند؟ مانند همیشه و بسان بازی‌های دوران کودکی بساط «کی بود؟ کی بود؟ من نبودم!» به راه افتاد و هر دانشگاهی علتی تراشید تا مثلاً خود را تبرئه کرده باشد. مجدداً و این‌بار در مدارس و به‌خصوص مدارس غیرانتفاعی شهرستان قم و آن‌هم در مدارس دختران و به‌صورت یک سریال بلند‌مدت، تعدادی از دختران دانش‌آموز بیمار شدند که چند مورد آن در مدارسی با نام‌های فاطمه، قرائتی، میثم، طاها، امامی و تعدادی دیگر از مدارس دخترانه، صورت گرفت؛ عده‌ای از دانش‌آموزان طوری مسموم شدند که به‌ناچار به بیمارستان‌ها اعزام شدند و در یک مورد استثنایی، رئیس دانشگاه علوم‌پزشکی راهکار داد که در مدارسی که این وضعیت به‌وجود می‌آید، با یک کیسه یا نایلکس از بازدم فرد مسموم که حالاتی از قبیل مسمومیت، سرگیجه، استفراغ، بی‌تعادلی و بی‌قراری دارد، نمونه گرفته و برای آزمایش به آزمایشگاه ببرند. با تمام این احوال، آن‌قدر شایعات مختلف در شهرستان رواج دارد که هر‌کس متناسب با خرد و انصاف خود، شایعه را لعاب داده و آن‌را نشر می‌دهد. این‌ها اخباری‌ست تلخ که حتی می‌توان به آن گفت سنگین‌تر از تلخی هم هست. در‌این‌میان مطبوعات و رسانه‌های داخلی و به تأسی از آن بنگاه‌های سخن‌پراکنی دیداری و شنیداری که متأسفانه عده‌ای از هم‌وطنان ما تعزیه‌گردان آن هستند، با ابعادی گسترده‌تر، آن خبر را پرورش داده و در بوق و کرنا به خورد مردم دادند. در‌این‌میان معلوم نیست، وزارت آموزش‌و‌پرورش و اداره‌کل آموزش‌وپرورش قم و دست‌اندرکاران فرهنگی قم چه می‌کنند؟ و چرا نتوانسته‌اند به‌موقع به فکر التیام آن باشند. آقای وزیر که خبر از تغییرات کلی در کتاب‌های درسی می‌دهد، به‌چه‌علت به سلامت دانش‌آموزان توجه لازم نکرده و پس از گذشت 15‌روز هنوز یک اعلامیه یا اطلاعیه چند سطری از این داستان را به اطلاع مردم نمی‌رساند تا عامل یا عاملین این وضعیت معرفی شوند و چرا اولیای این مدارس، نتوانسته‌اند به‌موقع قضیه را فیصله دهند؟ تا‌جایی‌که اولیای دانش‌آموزان دچار تشویش و نگرانی نشوند. هم‌چنین امنیت دانش‌آموزان در مدرسه بر‌عهده چه کسی یا ارگانی‌ست؟ چرا در قم و در مدارس دخترانه؟ وظیفه اولیای مدرسه چیست؟ کمیسیون پزشکی به‌چه‌علت برگزار نشده و باز به‌چه‌علت از دانش‌آموزان مسموم، در بدو ورود به بیمارستان‌ها و درمانگاه‌ها، نمونه‌برداری نشده است؟ و در‌نهایت چرا از اواخر آذرماه این سال این روند آغاز شده و از یک مدرسه به تعداد هشت مدرسه درگیر این مسمومیت شده‌اند؟ در پایان آرزو می‌کنیم خداوند بزرگ و حافظ این ملک و ملت، آنچه را که مصلحت جامعه در آن است اراده بفرمایند. آمین.