استقلال و پرسپولیس در خطر حذف در آسیا

فوتبال در کشور ما در اواخر حکومت قاجاریان وارد کشور شد و در سطح بالای جامعه تعدادی به تقلید از انگلیس بازی کردند؛ اما به‌طور رسمی و در سال 1305 دارای دفترودستک و سپس فدراسیون شد که مسابقات مردان را در سطح قهرمانی کشور برگزار کرد و در سطح آسیا هم چهاربار تیم ملی ایران قهرمان قاره آسیا شد. به‌مرور فوتبال جان تازه‌ای گرفت؛ تا اینکه از سال 1340 فوتبال بانوان هم آغاز شد و همه‌ساله مسابقات آن برگزار می‌شد و قهرمان بانوان مشخص می‌شد و مسابقاتی نیز با کشورهای آسیایی برگزار کردند؛ تا اینکه به این روزها رسیده‌ایم که فوتبال حرفه‌ای را با شرکت 16 تیم برگزار می‌کنیم و در رده بانوان نیز مسابقات سازمان‌یافته‌ای داریم و تیم بانوان هم با لباس اسلامی، در مسابقات آسیایی و جهانی شرکت می‌کنند. به‌مرور در آسیا فدراسیون آسیایی با نام AFC شکل گرفت و کشورها باید جواز حرفه‌ای را از فدراسیون آسیایی دریافت کنند. حرفه‌ای از‌نظر تعاریف جهانی و فیفا به فردی اطلاق می‌شود که شغل و حرفه اصلی او فوتبال باشد. در‌این‌راستا؛ ده‌ها‌سال است که فدراسیون آسیایی با ما مهربانی کرده و در‌حالی‌که شرایط حرفه‌ای‌گری نداریم، تیم‌های ما به‌خصوص دو باشگاه استقلال و پرسپولیس و چند باشگاه دیگر در مسابقات آسیایی حضور پیدا می‌کردند؛ اما دو‌سال است که AFC چشم‌ بر‌ هم نهاده و دو باشگاه مطرح استقلال و پرسپولیس را به‌دلیل نداشتن شرایط حرفه‌ای، مجاز به حضور در مسابقات باشگاه‌های آسیایی نمی‌داند و درنتیجه رسیده‌ایم به‌جایی‌که دیگر آسیا اغفال نمی‌شود و این دو باشگاه مجدداً در خطر حذف قرار گرفته‌اند؛ چون این باشگاه‌ها، بدهکار هستند و در دادگاه فیفا و دادگاه کس (CAS) که جهانی‌ست، پرونده‌هایی دارند که مؤید بدهکاری زیاد این دو باشگاه است. از‌سوی‌دیگر زیرنظر بخش خصوصی هم نیستند؛ چرا‌که هر‌ دو باشگاه، زیرمجموعه وزارت ورزش‌و‌جوانان هستند و تاکنون به دروغ و اطلاعات غلط، آن‌ها را مستقل و غیروابسته به آسیا قالب کرده‌ایم؛ اما اینک به بن‌بست رسیده‌ایم و تکلیف این باشگاه‌های مردمی و احتمال حذف مجدد آنان از مسابقات حرفه‌ای وجود دارد؛ هرچندکه این‌موارد برای ما درس عبرت نشده و باز‌هم می‌خواهیم با واگذاری صوری به دو وزارت به‌اصطلاح بر دروغمان ماله‌کشی کنیم. حال چه اصراری‌ست که وزارت ورزش موافق واگذاری این دو باشگاه به بخش خصوصی نیست و همچنان باید هیئت‌مدیره آن را تعیین کند که آن‌هم افرادی غیرورزشی و سیاسی هستند؟! در سال قبل آمدیم و سهام این دو باشگاه را به مردم واگذار کردیم و علاقه‌مندان بی‌شمار این دو باشگاه، استقبال جانانه‌ای از واگذاری کردند؛ اما همچنان امور آن را مدیران انتصابی وزارت عهده‌دار هستند که هر‌کسی در رأس هیئت‌مدیره قرار گرفته، پس از مدتی حضور در باشگاه، مبالغی بر بدهی‌های قبلی می‌افزاید و سکان هدایت باشگاه را به مسئول بعدی می‌دهد و این یک دور تکراری باطلی‌ست که به‌واسطه آن و درنظر گرفتن جمیع جهات، میزبانی مسابقات را به کشور ما نمی‌دهند؛ حال‌آنکه عربستان، قطر، امارات متحده عربی و بحرین، به میزبانان همیشگی آسیا تبدیل شده‌اند؛ اما کشور پرافتخار و سرفراز ایران، در عرصه ورزش آسیا، حرف زیادی برای گفتن ندارد. به‌هرروی تا تاریخ اعلام باشگاه‌های واجد‌صلاحیت فوتبال توسط AFC حدود 20‌روز باقی‌ست و دو باشگاه ما، با پنجره‌های بسته و بدهی‌های فراوان و داشتن پرونده‌هایی در AFC و فیفا و کوله‌باری از نواقص موجود، همچنان در خطر حذف از دنیای حرفه‌ای هستند که اگر معجزه‌ای برای آنان صورت نگیرد، حذف آنان قطعی خواهد بود و هواداران میلیونی این دو تیم که عاشقانه این دو باشگاه را دوست دارند و با برگزاری مسابقات آن‌ها زندگی می‌کنند، در دنیای نومیدی غوطه‌ور می‌شوند. به‌راستی‌که این هواداران سزاوار شنیدن حتی حذف این دو تیم نیستند و در‌‌صورت وقوع آنچه نیاید رخ دهد، وزارت ورزش‌و‌جوانان و فدراسیون فوتبال باید به خود بگویند؛ خود کرده را تدبیر نیست!