کد خبر:
293107
| تاریخ مخابره:
۱۴۰۲ دوشنبه ۲۸ فروردين -
06:54
۵۰ فیلم برتر قرن ۲۱ به‌انتخابِ منتقدان «هالیوود ریپورتر»
شش منتقد سرشناس فیلم هالیوود ریپورتر پس از ماه‌ها رایزنی و بررسی آثار تولیدشده سینمایی از سال 2000 میلادی تاکنون سرانجام فهرستی شامل 50 فیلم برتر این‌دوره زمانی را به عرصه هنر هفتم و علاقه‌مندانش معرفی کردند. جون فروش، دیوید رونی، شری لیندن، لوویا گیارکی، لسلی فلپرین و جردن مینتزر؛ گروه شش‌نفره منتقدان هالیوود ریپورتر هستند که دراین‌زمینه مشترکا اعلام کردند که اگرچه هنوز از ابتدای سال 2000 میلادی زمان زیادی نگذشته و تا رسیدن به زمان یک‌قرن فاصله داریم، اما سرعت تحولات و تغییرات دهکده جهانی به‌اندازه‌ای بوده که می‌توانیم این بازه زمانی را به‌عنوان یک‌قرن درنظر داشته باشیم. به‌گزارش تسنیم؛ این‌گروه معتقدند بادرنظرگرفتن همه این تحولات در بخش‌های مختلف جامعه جهانی روی داده به‌این‌نتیجه رسیده‌اند که اکنون بهترین زمان برای انتشار فهرست موردنظر است و نباید زمان از دست برود چون سرعت تحولات می‌تواند بسیاری معادلات موردنظرشان را دستخوش تغییرات کند. آن‌ها همچنین اعلام کرده‌اند که برای تعیین فهرست ابتدا فهرستی 100 تایی از آثار تولیدشده را انتخاب کرده‌اند که دارای استانداردهای موردنظرشان بوده است و بعد از بررسی‌های اولیه از میان این 100 اثر تنها 80 اثر توانسته‌اند امتیازهای موردنظرشان را به‌دست آورند و نهایتاً از میان این 80 فیلم فهرستی شامل 50 فیلم برتر انتخاب شده است. به‌گفته این منتقدان مهم‌ترین نکته برای انتخاب یک فیلم و قرارگرفتن نام آن در فهرست نهایی علاوه‌بر مسائل فنی و سایر موارد این‌بوده‌که هر شش‌نفر نسبت به اثر نظر مثبت داشته و آن اثر را مستحق انتخاب بدانند. منتقدان هالیوود ریپورتر درباره بازه زمانی انتخاب آثار سینمایی می‌گویند: تمامی آثار تولیدشده از سال 2000 تا ابتدای سال 2022 میلادی موردبررسی و ارزیابی قرار گرفته است و دلیل اینکه آثاری مثل «تار» و «همه‌چیز همه‌جا یک‌باره» که ساخته سال 2022 هستند در فهرست جایی به خود اختصاص نداده‌اند این‌است‌که هنوز برای ارزیابی و اظهارنظر درباره فیلم‌های سال 2022 میلادی زود است و باید ببینیم در آینده این فیلم‌ها چه بازتابی در جوامع داشته و نظر مخاطبان دراین‌زمینه چیست. این‌گروه درباره اثرگذاری فضای مجازی روی انتخاب‌هایشان نیز تأکید می‌کنند، امروز اگرچه فضای مجازی اثرگذاری بالایی در بسیاری‌ازموارد دارد اما ما دراین‌زمینه فقط به این‌موضوع توجه داشتیم که فهرست تعیین‌شده گستردگی سینمای جهان و سلیقه ما را بیان کند نه‌اینکه بخواهیم به‌واسطه اثرگذاری دنیای مجازی بر منتقدان یا خودمان تصمیم‌گیری کنیم و البته بدان معنی نیست که دراین‌مسیر دچار شک و تردید نشدیم که داریم چه افرادی را کنار می‌گذاریم و می‌دانیم برخی حذف‌ها و انتخاب‌ها موجب غرزدن و حتی فریادهای اعتراضی می‌شود؛ اما ما سعی کردیم به عشق خودمان به فیلم‌ها وفادار بمانیم. فهرست نهایی بازتاب عشق است و به‌نفع داستان‌گویی. بررسی فهرست منتشرشده ازسوی این منتقدان نشان می‌دهد ردپایی از آثار بزرگانی همچون کلینت ایستوود، استیون اسپیلبرگ، مارتین اسکورسیزی، ترنس مالیک، اسپایک لی، گاس ون سنت، ژان لوک گدار، دیوید کراننبرگ، مایکلمان، کوئنتین تارانتینو، استیون سودربرگ، الکساندر پین، جیم جارموش، جیمز گری، جیا ژانگکه، ... و حتی کارگردان‌های مؤلف پرکاری مانند وودی آلن، رومن پولانسکی و لارس فون تریر. تهیه‌کنندگان این‌فهرست 50 تایی از آثار سینمایی درتوضیح این اتفاق رسماً اعلام کردند که نیتی مبنی‌براینکه قدیمی‌ترها کنار بروند و تازه‌ترها وارد فهرست شوند در کار نبوده و دربرخی‌موارد مثل - اسکورسیزی، اسپایک لی، گدار - احساس کردیم بهترین کار آن‌ها قبل از قرن بیست‌ویکم است. درمورد اسپیلبرگ، چند فیلم دوست‌داشتنی داشت مثل «گزارش اقلیت» و «داستان وست‌ساید» اما هیچ‌یک‌ازآن‌ها هر شش‌نفر ما را باشوروشوق متحد نکرد. در موارد دیگر، مانند «عزیز میلیون‌دلاری» ایستوود، «دنیای جدید» و «درخت زندگی» مالیک و «روزی روزگاری هالیوود» تارانتینو، حامیان سرسخت و درعین‌حال مخالفان سرسخت وجود داشت و درنهایت پنج کارگردان - یا اگر کوئن‌ها را جداگانه حساب کنید شش کارگردان - با دو فیلم به لیست رسیدند: جین کمپیون، جوئل و ایتن کوئن، آلفونسو کوارون، دیوید فینچر و ریچارد لینکلیتر. فیلم‌های کمدی استودیویی، اکشن، علمی تخیلی و ترسناک تاحدزیادی، در انتخاب نهایی ما غایب ماندند؛ ما آن ژانرها را دوست داریم، قسم می‌خوریم! فیلم‌هایی مانند «بورات»، «اولتیماتوم بورن»، «استاد» و «انکرمن: افسانه ران بورگوندی» ... درباره همه آن‌ها حرف زدیم و هر یک‌مورد مناقشه بودند؛ اما کم‌بودن این‌نوع سرگرمی در فهرست ما نشان‌دهنده آن چیزی است که در چنددهه‌گذشته از آن به‌عنوان فقر خلاقانه در آن ژانرها یاد می‌شود. فقدان ریسک‌پذیری در جریان اصلی فیلم‌سازی، یکسانی و ایمن‌بودن بسیاری از آن «محصولات»، باعث می‌شود که آن فیلم‌ها کمتر در ذهن باقی بمانند.