طی مسابقات درفت WNBA 2023، تیم Washington Mystics «استفانی سوارز» را انتخاب و سپس او را با یکی از چهره‌های تیم Dallas Wings مبادله کرد. «سوارز» در درفت امسال یک گزینه مورد‌توجه بود؛ قامت ۱۹۸ سانتی‌متری، از این جوان ۲۲ ساله، یک بازیکن موفق در پرتاب‌های سه‌امتیازی خلق کرده است. البته او تنها ستاره احتمالیِ «انجمن ملی بسکتبال زنان» (WNBA) نیست؛ دراین‌نوشتار که به‌تاریخِ ۱۲ آوریل ۲۰۲۳ در نشریه JWS منتشر شده، پنج جوانی که می‌توانند چهره بسکتبال زنان را تغییر دهند، معرفی شده‌اند.
کیتلین کلارک
پوینت‌گارد تیم زنان «آیووا» یکی از قوی‌ترین افراد بالقوه‌ای‌ست که در‌این‌سال‌ها دیده‌ایم. مهارت‌هایش در گل‌زنی، پاس و ریباند، او را به تهدید «تریپل دابل» تبدیل کرده و می‌تواند در سال ۲۰۲۴ یا ۲۰۲۵ (بسته به موعدی که خودش اعلام کند) چهره اول «درفت ان‌بی‌ای» شود. «کلارک» اگرچه به‌خاطر تواناییِ گل‌زنی‌اش بیشتر شناخته شده (او تقریباً از هر‌جایی می‌تواند شوت بزند)؛ اما این توانایی‌اش در پاس‌دادن؛ هم در نیمه زمین و هم در «فست‌بریک» است که او را به انتخابی بالقوه تبدیل می‌کند. او متولد ۲۲ ژانویه ۲۰۰۲ است.
کامرون برینک
او از آن‌دسته بازیکنانی‌ست که مسئولان WNBA را انگشت‌به‌دهان می‌کند؛ مهاجم ریزتکی بلندقامت با مهارت‌های گارد. «برینک» یکی از پرطرفدارترین بازیکنان بسکتبال است؛ یک بازیکن توانا در شوت؛ و گل‌زنی تماشایی. این چهره کلیدیِ «استنفورد» چنانچه به شوت‌های سه‌امتیازی خود در مسابقات ادامه دهد، در سطوح بعدی بیشتر مورد‌توجه قرار خواهد گرفت. او متولد ۳۱ دسامبر ۲۰۰۱ است.
آنجل ریس
برنده چهاربار عنوان «برجسته‌ترین بازیکن فینال»، در سال ۲۰۲۰ به‌عنوان «فوروارد قدرتی» وارد تیم «مریلند» شد. طی دو‌سال‌بعدش، بیشتر در پُست «مهاجم ریزتک» درخشید. او اکنون در تیم نماینده دانشگاه ایالتی «لوئیزیانا» باعنوانِ LSU Tigers معمولاً در هردو پُست ظاهر می‌شود. تطبیق‌پذیریِ «ریس» او را به بازیکنی تبدیل کرده که می‌تواند در هر فهرستی جا بیفتد؛ و به‌اندازه‌ای جلا یافته تا تأثیر فوری‌اش را بر نتیجه بازی‌ها به‌نمایش بگذارد. به مهارت‌های او، ریباند‌هایی منحصربه‌فرد را اضافه کنید تا انتظار شنیدن نامش در فهرست منتخب‌های ۲۰۲۴ و ۲۰۲۵ دورازانتظار نباشد.
اولیویا مایلز
این پوینت‌گارد «نتردام» به‌خاطر خلاقیتش در زمین شهرت دارد. پیش‌بینی اینکه او در حرکت بعدی‌اش چه خواهد کرد؛ از تسهیل مسیر حمله تیم تا تولید فرصت برای خودش، دشوار است. وقتی نوبت به چیدن هم‌‌تیمی‌ها در صحنه می‌رسد، کسی بهتر از او درکِ آنی از قرار‌دادن بازیکنان در موقعیت‌هایی مناسب برای گل‌زنی وجود ندارد. مصدومیت مانع حضور او در مسابقات NCAA شد؛ اما به‌اندازه‌کافی خود را نشان داده تا بدانیم یک ستاره آینده‌دار است.
ریکی جکسون
قرار بود «جکسون» یکی از بهترین انتخاب‌های درفت امسال باشد؛ البته قبل‌از‌اینکه تصمیم بگیرد برای فصل پنجم به باشگاه «تنسی» بازگردد. او سه‌سالِ‌اول حضورش در تیم «می‌سی‌سی‌پی» را زیر‌نظر سه مربی مختلف بازی کرد؛ بنابراین، وجود تنها یک مربی برای مدتی طولانی مانند «کلی هارپر» (در «تنسی») طی دو فصل آتی، برای پیشرفت او عالی خواهد بود. البته بدون این امکان نیز چشم‌اندازی امیدوارکننده برای فردای حرفه‌ای او متصور هستیم. «جکسون» گل‌زنی اثبات‌شده است که در اطراف سبد، قوی ظاهر می‌شود و می‌تواند از هر فرصتی طی دفع توپ، برای حمله استفاده مؤثر کند. قد ۱۸۸ سانتی‌متریِ او عاملی‌ست تا گزینه‌ای ایدئال برای تصاحب پست‌های دفاعی باشد.
مصطفی رفعت