مجامع انتخاباتی در ورزش جواب نمی‌دهد

ظاهراً پاره‌ای‌از‌اوقات و در بعضی از مسائل به‌خصوص در ورزش برخی راه‌ها پاسخ نمی‌دهد؛ هر‌چند‌که ثابت شده است، مجامع و تصمیم یا تصویب جمعی از اعتبار بیشتری برخوردار است و شاید اکثریت‌قریب‌به‌اتفاق مردم جهان را اعتقاد بر این‌است‌که کسب یا انتخاب برای مواردی خاص، چون انتخابات ریاست‌جمهوری، نمایندگان ملت در قوه مقننه و شوراهای اسلامی شهر تصمیم جمعی یا به‌اصطلاح خرد جمعی را می‌طلبد که ارزش والاتری نسبت به انتخاب فردی داشته و دارد؛ شاید برپایه همین اعتقاد بود که شورای عالی ورزش از دودهه‌پیش انتخاب رؤسای فدراسیون‌های ورزشی را بر‌عهده مجامع انتخاباتی گذاشته که چون در قدرت هستند و برای نمونه برای 31 استان کشور، رئیس هیئت استانی را با همکاری مدیران کل وزارت ورزش‌و‌جوانان و از‌طریق مجمع باید انتخاب کنند، به‌طور‌قطع و یقین رؤسای فدراسیون‌ها آزادی عمل زیادی در برگزیده شدن رؤسای هیئت‌ها دارند، لذا اغلب مشاهده شده است که رؤسای قبلی فدراسیون‌ها، چون هنگام تشکیل مجمع و در طی آن انتخابات هیئت‌مدیره فدراسیون، در مصدر کار هستند، از قدرت و نفوذ زیادی برای انتخاب مجدد برخوردارند، که انتخابات همیشگی فدراسیون‌های ورزشی متأثر از این اعمال‌نفوذ، کفه حمایت حداکثری به‌طرف رئیس فدراسیون شاغل در خدمت سنگینی می‌کند و بنابراین، اعتبار این انتخابات دستخوش اعمال و نفوذ قرار می‌گیرد. کافی‌ست که فدراسیون فوتبال را مثال بزنیم که در آن یک جمع 80 ، 90‌نفری دارای رأی هستند که علاوه‌بر رؤسای هیئت‌های فوتبال استانی، نمایندگانی از‌طرف مربیان، داوران، قهرمانان، نماینده کارگران، نمایندگان دانشگاهی و پاره‌ای از مسئولین دولتی و خصوصی دارای حق رأی هستند که چون برگزیدن این افراد در صلاحیت فدراسیون فوتبال کشور است از چند‌ماه‌قبل از انتخابات، رایزنی‌ها، برای جمع‌آوری نظر مثبت رأی‌دهندگان، با دشت و حدت آغاز می‌شود و بازهم در مواردی دیده شده است که بعضی از کاندیداها در پاره‌ای از فدراسیون‌ها، در یک دوره چند‌ماهه تا آغاز تاریخ تشکیل مجمع و انتخاب هیئت‌مدیره فدراسیون، از استانی به استان دیگر، در سفر هستند و با وعده‌های بسیار و اهدای کادوهای گران‌قیمت، در فکر شکار رؤسای هیئت‌ها، روزگار می‌گذرانند؛ اما باید بپذیریم که این نوع انتخابات خاص فدراسیون فوتبال تنها نیست، اگر نگوییم که این نوع سیاست و جبهه‌گیری در تمام فدراسیون‌ها حاکم نیست؛ اما در اکثریت‌قریب‌به‌اتفاق، این مجامع و طرز برگزاری آن می‌توان، چنین سریالی را شاهد و ناظر باشیم و بالاخره به‌چه‌علت، در‌حالی‌که دنیای متمدن و پیشرفته، بهترین نوع از انتخاب صاحب صلاحیت را مراجعه به آمار و از‌طریق خردجمعی و در محیطی کاملاً دموکراسی می‌دانند، ما در ورزش نمی‌توانیم از این الگوی پیشرفته و بی‌نظرانه پیروی کنیم؛ البته این نوع گزینش منحصر به ورزش هم نیست و متأسفانه حتی در انتخابات شهری مانند انتخابات شورای اسلامی نیز پاره‌ای‌از‌اوقات، ما از راه صحیح و حقیقت جدا شده و با اعمال‌نفوذ یا هزنیه‌های غیر‌جایز، و به‌ هر حیله‌ای می‌خواهیم، انتخاب را به نفع خودمان رقم بزنیم که این صنف و طرز انتخاب معمول، بی‌دوام و اغلب در تصمیم‌گیری دچار تشتت می‌شوند و معمولاً شنیده‌ایم و دیده‌ایم که تعدادی از انجمن‌های شورای اسلامی شهر و بخش‌ها محکوم به انحلال می‌شوند؛ لذا ورزشی‌ها معتقدند که برگزیدن رؤسای فدراسیون‌ها اگر صرفاً از‌طریق وزیر ورزش‌و‌جوانان صورت گیرد، بسیار بادوام‌تر خواهد بود.