دلار 5/48‌درصدی

به‌نظر می‌رسد؛ نرخ دلار در قیاس با فروردین‌ماه سال جاری بیش از 10‌درصد کم شده است که این میزان کاهش آن‌هم به‌یک‌باره نمی‌تواند سیگنال بهتر‌شدن اوضاع اقتصادی مردم را به‌همراه داشته باشد؛ هر‌چند‌که دولت رئیسی می‌تواند آن را نشانه‌ای مثبت برای دولت بداند. اینک اگر به بررسی نقطه‌به‌نقطه تورم نظری داشته باشیم؛ این کم‌شدن را نباید به‌پای اقداماتی از‌سوی نهادهای اقتصادی گذاشت؛ چرا‌که هم‌اکنون در گمرکات کشور از‌نظر حجمی، میلیاردها‌کیلو گندم و مایحتاج ضروری مردم، در اثر وضع نامساعد اقتصادی، بدون حرکت مانده است و هزینه‌ی بسیاری را در آینده بر دولت و مردم تحمیل می‌کند؛ اما باتوجه‌به وضع عمومی دولت رئیسی با همه اقدامات مفیدی که انجام می‌دهد و تلاش‌های بی‌وقفه‌ای را که برای سرو‌سامان دادن به وضع اقتصادی مبذول می‌کند، برای آینده‌ای نزدیک چشم‌انداز روشنی را نمی‌توان متصور داشت که ریشه در میلیاردها سرمایه مردم ایران دارد که توسط پاره‌ای از سودجویان ایرانی و برای عافیت‌طلبی خود، از راه‌های غیرقانونی، به کشورهای اروپائی و غربی منتقل کرده‌اند و همچنین ده‌ها و شاید صدها‌میلیارد‌دلار طلب کشور ما از دولت‌های چین، پاکستان، کره‌جنوبی، عراق، لبنان و سوریه که متأثر از تحریم‌های آمریکا و یارانش در خارج از کشور بلوکه شده و که اگر این وضعیت برای هر کشور دیگری در خاورمیانه پیش می‌آمد، قطعاً ورشکستگی را به‌دنبال می‌داشت؛ اما چرا کشور ما با همه نیات پلیدی که غربی‌ها دارند، هنوز ادامه حیات می‌دهد و ذره‌ای از مواضع خود عدول نمی‌کند؟ اگر منصفانه پاسخ صحیح و حقیقی به این سؤال داده شود، ریشه در استقامت مردم ایران اسلامی دارد که این مردم در‌طول تاریخ شش‌هزار‌ساله خود نشان داده‌اند که عزم و اراده‌ای خلل‌ناپذیر دارند و در یک جمله زیباتر، ایران را مردمی تشکیل داده که شاید منعطف‌ترین و انطباق‌پذیرترین مردم جهان باشند که به‌راحتی با هر وضعیتی خود را هماهنگ می‌کنند؛ تا‌جایی‌که اگر اوضاع مالی مناسب داشته باشند، با وضعیت مناسب‌تری ادامه حیات می‌دهند و حتی همانند چند‌سال‌پیش 20‌میلیون سفر به ترکیه می‌کنند و بیش از شش‌هزار آپارتمان در آن کشور خریداری می‌کنند و در‌صورتی‌که از‌نظر اقتصادی در وضعیت نامناسبی قرار بگیرند، حتی از سفره خانواده تا حدّ زیادی می‌کاهند تا دخل‌و‌خرج را متعادل و متوازن کنند و این سرنوشت مردمی خواهد بود که خفت، ذلت و خواری را هرگز تحمل نمی‌کنند و زیبایی‌ها و خوشی ظواهر را برنمی‌تابند؛ اما شاید کمتر فرضیه‌پردازانی را می‌توان یافت که در کشورهای غربی بپذیرند که تورم جدای از گرانی‌ست؛ اما در کشور ما این فرضیه به حکم تبدیل شده و اثبات شده است. در این روزها که سطح تورم در کشور ما پایین آمده است، هنوز گرانی‌ها پابرجاست و حتی نان به‌عنوان قوت اصلی مردم به‌شدت افزایش قیمت پیدا کرده و هر‌چقدر قیمت یک قرص آن گران‌تر می‌شود، از طول و وزن آن نیز کاسته خواهد شد که این هم در دنیای امروزی بی‌نمونه بوده است. یا درخصوص میوه‌ها با‌وجودی‌که مردم، به‌سختی از پس قیمت آن برمی‌آیند، آن را از سفره خانوار کم نکرده بلکه میزان آن را کمتر کرده‌اند؛ یعنی برای بسیاری از مردم، به‌جای خرید کیلویی آن میزان خرید به عددی تبدیل شده ‌است؛ یعنی برای خرید، سیب و پرتقال، در ترازوی میوه‌فروش، ‌چند عدد از این میوه‌ها را می‌گذراند ‌و خریداری می‌کنند؛ هر‌چند‌که قبلاً پاره‌ای از کالاهای غذایی را حذف یا کم کرده‌اند؛ تا‌جایی‌که بسیاری از مردم ما، شاید مدت‌ها باشد که نتوانسته‌اند گوشت خریداری کنند و به‌موازات آن اقلام دارویی حتی از نوع تولید داخلی هم به‌حدی گران شده که بیماران ناچار شده و می‌شوند که میزان داروی تجویز‌شده از‌سوی پزشک را نصف کرده ‌و خریداری و مصرف کنند.