رکود پوشاک وقتی تاناکورا برند می‌شود

دیر زمانی صنعت نساجی ما به‌حدی رونق داشت که وقتی از جاده آمل به‌طرف مازندران پیش می‌رفتیم تا چشم کار می‌کرد، در هر دو طرف جاده، تابلوهایی از نساجی، پنبه‌زنی، پوشاک و برندهای زیادی از این صنعت به‌چشم می‌خورد. اگر از همین جاده به‌طرف مشهد طی‌طریق می‌کردیم تا آزادشهر و حتی قوچان آثار این صنعت را فراوان می‌دیدیم؛ اما این روزها، کمتر خبری از نساجی را می‌توان مشاهده کرد؛ حتی کارخانه‌های معروفی چون نساجی مازندران، چیت‌سازی بهشهر و سایر شعباتی از نساجی، رفته‌رفته کمرنگ شده و هزاران کارگر و کارمند این مؤسسات تغییر شکل داده و به‌جای آن تا دلمان بخواهد، پوشاک وارداتی پاکستانی، هندی و به‌خصوص محصولات ارزان‌قیمت و بی‌کیفیت چینی تمام فضای پوشاکی کشور را در انحصار گرفته‌اند و دیگر خبری از کارخانه‌هایی چون مقدم، مرینوس و تاج نیست که به‌خصوص در پوشاک مردانه حتی از رقبای سیلکای 90 انگلیسی یا ترگال فرانسوی که در جهان اشتهار داشتند و پوشاک این دوکارخانه جزو برندهای معتبر جهانی بود نیز محصولات بهتری عرضه می‌کردند؛ اما چه شده و چرا چنین شد؟ شاید درهای باز کشور پس از انقلاب اسلامی و ورود بی‌رویه محصولات چینی که از نوع ایرانی بسیار ارزان‌تر بود، کم‌کم مردم را عادت به خرید محصولات چینی داد و متأسفانه رسیده‌ایم به‌جایی که همه بازار پوشاک در ید قدرت چینی‌ها‌ست؛ با‌وجودی‌که توسط تولیدهای بزرگ پوشاک داخلی که پس از انقلاب وسعت زیادتری گرفته‌ است و هزاران‌هزار‌نفر در قسمت پوشاک و دوخت‌دوز مشغول‌به‌کار هستند، در بسیاری از مواقع، لباس‌هایی دوخته می‌شود که با وجود الگوگیری از برندهای وارداتی خارجی دوخته‌شده، از‌نظر شکیلی و زیبایی بر تن جوانان ما بسیار نمود داشته و توانسته است نظر مردم را به‌خود جلب کند؛ اما این صنف در کشور ما، مورد توجه جدی قرار نگرفته‌‌ است؛ از‌دیگر‌سو، واردات نخ و سوزن و بعضی از پارچه‌های هندی، چینی، کره‌ای و حتی ترکیه، فضا را برای رقابت تولیدی‌های داخلی در برابر نوع وارداتی از خارج بسیار تنگ و سخت کرده ‌است و چون این واردات، با هزینه ارز موجود بسیار گران تمام می‌شود، بسیاری از مردم بضاعت خرید محصولات وطنی را ندارند؛ حال‌آنکه نمونه چینی وارداتی بسیار در دسترس‌تر از نوع ایرانی‌ست و اینجا‌ست که ادامه این‌رویه صنعت پوشاک ایران را متأثر کرده و گرانی قیمت آن را باعث شده است؛ تاجایی‌که مردم مصرف‌کننده، رو به‌سوی خرید از اجناس ارزان‌تر چینی کرده‌اند که در گذر از خروج ارز بسیاری از کشور، موجبات ضعف بیشتر اقتصاد کشور هم فراهم می‌شود و بالاخره واردات پوشاک خارجی دست دوّم یا برندهای دست دوم داخلی با مارک و برند خارجی و وفور آن در بازار که بیشتر در شب‌ها و در کنار خیابان‌ها، با زرق و برق بیشتر در‌معرض دید قرار می‌گیرد. طبقات ضعیف جامعه ترجیح می‌دهند، از این قبیل البسه استفاده کنند که مضار آن بسیار زیاد بوده و مشکلات و بیماری‌های پوستی زیادی به خریداران تحمیل می‌کنند و لذا این قبیل البسه که به‌نام «تاناکورا» معروف شده‌ است، خریداران بسیاری نیز دارد و به‌نوبه‌خود، تیر خلاصی را بر بازمانده نساجی و پوشاک وطنی وارد کرده است. در‌مورد تاناکورایی، چون شب‌ها عرضه می‌شود و مزاحمتی برای مغازه‌داران ندارد و معمولاً پلیس اجتماعی و عوامل شهرداری، مشغول‌به‌کار نیستند، بسیار آزادانه، مشغول به فروش پوشاک دست‌دوم هستند. امیدوارم مسئولین ذی‌ربط در‌این‌مورد اقدام مؤثری را معمول کنند تا صنف پوشاک بیش‌از‌این در خطر نباشد. انشاءاله.