کد خبر:
333326
| تاریخ مخابره:
1402 سهشنبه 23 خرداد -
06:56
گفتوگوی Al Jazeera با اعظم سنایی
«اعظم سنایی» گفت: «هیچکس انتظار چنین نتیجه بزرگی را نداشت؛ ازاینرو، همه کاملاً شوکه و شگفتزده شدند». این تیم که سهسالپیش وجود هم نداشت؛ اما اکنون گویا میتواند نیرویی باشد که رویش حساب کرد. تیم ایران در ماه می ۲۰۲۳ به «بانکوک» (تایلند) سفر کرد تا برای اولینبار در مسابقات قهرمانی آسیا و اقیانوسیه بانوان IIHF شرکت کند. تورنمنت هشتکشوری را با شکست ۱۷ بر ۱ «هند» آغاز و بعد، پیروزیهای قاطعتری مقابل «کویت» (۲۰-۰) و «قرقیزستان» (۲۶-۰) کسب کردند. آنها «امارات» را ۱۴-۰ در یکچهارم و «سنگاپور» را ۳-۰ در نیمهنهایی شکست دادند. دوندگیِ ایران، توسط کشور میزبان در فینال بهپایان رسید. نتیجه در بیشترِ مدتِ بازی ۱-۱ بود؛ تااینکه تایلندیها در مراحل پایانی با نتیجه ۳-۱ پیروز شد و مدال طلا را ازآنخود کردند. گرچه «نقره» واقعاً پاداشی خوب برای همتِ زنان ایران بود. بازیکن ۳۴ساله، کاپیتان و کمکمربی تیم هاکی روی یخ بانوان ایران، گفتوگویی با Al Jazeera داشت که ۴ ژوئن ۲۰۲۳ منتشر شد. وی دراینمصاحبه گفت: «این، اولین تجربه رسمی ما در مسابقات قهرمانی هاکی روی یخ آسیا بود. همه رقبای ما، در هاکی روی یخ، تجربه بسیاربیشتری نسبت به ما داشتند؛ بنابراین حتی رسیدن به مسابقات نیز گام بزرگی بود. شیرینترین حس و غرورآفرینترین لحظه، رسیدن به فینال و کسب مقام دوم بود». همتیمیِ او (فاطمه اسماعیلی) که «خانمِ گل مسابقات» با ۱۷ گل شد؛ نیز دراینباره گفته بود که «حضور تماشاگرانِ میزبان و تجربه تایلند، تفاوت را ایجاد کرد. ما، در ابتدای بازیِ فینال واقعاً شوکه شدیم؛ زیرا هرگز در چنین فضایی بازی نکرده بودیم». برای «سنایی»، سفر پرماجرایش در هاکی، از زمانی آغاز شد که «اینلاین اسکیت» را آغاز کرد؛ فعالیتی محبوب در ایران. در سن ۱۴سالگی، شروع به بازی «اینلاین هاکی» کرد؛ اینبار البته ورزشی که در ایران چندان رایج نیست. او گفت: «هاکی و هاکیِ روی یخ، اصلاً در ایران محبوب نبوده و از جمله ورزشهاییاند که افرادِ زیادی درباره آنها نمیدانند». او با چوبی که در دست داشت، احساس راحتی میکرد و به «هاکی روی یخ» نیز علاقه داشت؛ اما تا همین اواخر، هیچ پیست مخصوص با استانداردهای بینالمللی، در تهران وجود نداشت. اینروند، در سال ۲۰۱۹ با افتتاح «ایرانمال» در پایتخت و تغییرِ مسیرِ «اینلاین هاکی» به اصطلاحاً نوع سردترِ آن (روی یخ) دگرگون شد. او گفت: «ازآنزمانبهبعد، تمرینات هاکی روی یخ ما آغاز شد. این تیم درواقع، روز و شب تمرین کرد تا فاصله خود را با کشورهای معتبرِ هاکی روی یخ کم کند». شروع همهگیریِ کووید-۱۹ بهاینمعنابودکه باید منتظر اولینفرصت برای بازی با کشورهای دیگر بمانند. در ژانویه، آنها سرانجام اولین بازیهای بینالمللی خود را در «روسیه» انجام دادند و به فینال یک تورنمنتِ پنجتیمی کشورهای اسلامی رسیدند. سپس نوبتِ سفر به «تایلند» رسید که باید هزینه آنرا تأمین میکردند! او توضیح داد: «حدود ششماهپیش، فدراسیونِ ما به فدراسیون اسکی تبدیل شد که بودجهای برای اسکیت روی یخ نداشت و مجبور شدیم همه هزینهها؛ ازجمله بلیت و هزینه ویزا را خودمان بپردازیم». باتوجهبه همه موانع، کسب مقام دوم در یک تورنمنت بزرگ جهانی باعث شد تا در داخل و خارجازایران نگاهها بهسمت آنها بچرخد. «سیمون چادویک»؛ استاد ورزش و اقتصاد ژئوپلیتیک در مدرسه بازرگانی SKEMA (فرانسه) دراینباره تصریح کرد: «این، دستاوردی باورنکردنی برای تیم ایران است که اینقدر چشمگیر عمل کند؛ حتی میتوان گفت که چنین موفقیتی، بیسابقه است». این تیم، به نقطهعطف دیگری درطول مسابقات نیز رسید: مسابقات آنها در ایران پخشِ زنده شد؛ اولینباری که ورزش بانوان ایران بهاینشکل از تلویزیون ملی بهنمایش درآمد. «سنایی» گفت: «این، گام بزرگی بود که بازیهای ما بهصورت زنده از تلویزیون پخش شود. واقعاً معانیِ زیادی دارد. امیدواریم اینروند ادامهدار بوده و تأثیر مثبتی دراینورزش داشته باشد». بهنظر «چادویک»؛ برای رشد این ورزش در ایران، به حمایت دولتیِ بیشتری نیاز است. اینرا باید فقط شروع و نه پایانِ سفر تیم دید. درواقع، میطلبد که مسئولان ورزش در ایران «هاکی روی یخ» را در بخش زنان جدیتر بگیرند. فرصتیست که از موفقیت اینرشته بهعنوان ابزاری برای ترویج بیشترِ ورزش زنان نیز استفاده کرد. نشانهها امیدوارکنندهاند؛ چراکه «وزارت ورزش» اقدام به بازپرداخت هزینهها به بازیکنان برای حضور در مسابقات «تایلند» کرد و پاداشهایی نیز درنظر گرفت. اعضای تیم، پیامهای تبریکی ازسوی «حمید سجادی» (وزیر ورزش) و سخنگویان دولت ایران و وزارت خارجه دریافت کردند. همه اینها یعنی «سنایی» از اتفاقات بعدی «هیجانزده» است؛ چنانکه گفت: «مشتاقانه منتظر آیندهایم؛ زیرا معتقدیم دفعه بعد میتوانیم به اوج برسیم. با تمام آموزشهایی که خواهیم داشت، حتی دریکسال میتوانیم به چنین جایگاهی برسیم. هر اتفاقی بیفتد، امیدِ خود را از دست نخواهیم داد؛ زیرا ایمان داریم که به بهترین مکان خواهیم رسید»؛ و البته یک جایزه بزرگتر نیز وجود دارد: کمک به الهامبخشیدن به سایر دختران جوان برای برداشتن چوب هاکی یا اقدام عملی در هر رشته ورزشیِ دیگر. او تصریح کرد: «دستاورد ما میتواند به همه زنان ایران کمک کند تا بدانند چیزی نمیتواند جلوی آنها را بگیرد و با وجود موانعی که در مقابلشان است؛ اگر بکوشند، به هرجاکه بخواهند میرسند».
سروناز بهبهانی