روزنامه دوهزار‌تومان هزینه پست 40هزار‌تومان!

چه‌ می‌شد اگر برداشت مسئولین خدماتی تغییر می‌کرد و برای دریافت هزینه پستی تفاوت قائل می‌شدند؟ بدون هیچ مقدمه‌ای به اصل موضوع امروز، پیرامون گران‌فروشی شرکت پست ایران می‌پردازم؛ از‌آنجایی‌که این روزها هزینه خدمات همانند تورم و گران‌فروشی افزایش ساعتی دارد که تا‌اندازه‌ای معقول می‌نماید و این شرکت‌های خدماتی به‌علت افزایش عوارض، حقوق، اجاره محل و صد‌البته مالیات که مانند طنابی‌ست بر گردن اعدامی که هیچ راهی ندارد و دیرتر و زودتر آن دراین‌وضعیت برای فرد اعدامی ندارد و حتی آرزو می‌کند، زمان بسیار تندتر پیش برود تا استرس او به‌کلی از بین برود و این داستان سرنوشت امروز مردم ایران است که ناچارند برای هزینه خدمات با‌وجودی‌که می‌دانند گران است و زوری‌ست؛ اما هیچ راهی برای گریز از آن نیست که نیست ازجمله شرکت‌های مسافربر چون تپسی، اسنپ، مسافرکش‌ها، تاکسی‌ها، در‌طول سال دو نوبت بهای خدمت خود را افزایش می‌دهند، در آغاز مهرماه و به‌بهانه شروع مدارس و اضافه شدن 15‌میلیون جمعیت از منزل بر محل آموزش، افزایش نرخ دارند و سپس در اواخر اسفند‌ماه و به‌بهانه پیش‌رو بودن سال جدید و عید نوروز است که بسته به انصاف کرایه را بالا می‌برند؛ تازه شانس آورده‌ایم سه‌سالی‌ست که نرخ بنزین ثابت مانده است. اگر بپذیریم که با افزایش نرخ بنزین حتی هزینه سلامت و زیستن هم بالا و بالاتر می‌رود، خداوند خیلی به ما کمک کرده است که با این گرانی و تورم تا‌حدی جلوگیری‌های بیشتر توسط دولت صورت گرفته و از صعود قیمت‌ها با شتاب خبری نیست؛ اما نکته اصلی اینجا‌ست که در تمام کشورها، حتی جهان‌سومی‌ها که از‌نظر فرهنگی هم پیشرفت چندانی ندارند، توجه ویژه‌ای به بعضی از اقشار جامعه می‌شود، ازجمله دانشجویان که برای دریافت خدمات فرهنگی که در رشد جامعه تأثیرگذار است، دارای تخفیف‌های ویژه هستند که به‌طور مثال؛ کتاب‌های مرجع و درسی را با تخفیف ویژه خریداری می‌کنند؛ یا هزینه‌های ارسال و دریافت بسته‌های فرهنگی همچون، کتاب و روزنامه و به‌طور‌کلی مطبوع‌ها دارای تخفیف پرداخت هستند؛ اما مدتی‌ست در کشور ما این نوع خدمات بسیار کم شده است؛ حال‌آنکه در تمام کشورها، نشریات برای رسیدن به مخاطبان برخوردار از خدمات خوبی هستند. در‌نظر بگیریم که این روزها، شرکت پست ایران برای اینکه از قافله افزایش جا نماند، هزینه‌ها را بسیار افزوده است که در‌نتیجه به‌واسطه این گرانی، شرکت‌های زیادی تحت ‌نام‌های EDS، EPS، پیک ویژه X، حمل اشیاء با شرکت، بازارشان گرم شده و مردم ترجیح می‌دهند که بسته‌های خود را از‌این‌طریق ارسال کنند که در ظرف 48 تا 72‌ساعت به مقصد رسیده و تحویل‌گیرنده داده می‌شود؛ اما همین شرکت پست برای جابه‌جایی فقط سه نسخه روزنامه هشت‌صفحه‌ای که وزن آن زیر 100‌گرم است و قیمت فروش سه نسخه آن شش‌هزار‌تومان می‌شود، 40‌هزار‌تومان دریافت می‌کند و لذا یکی از عواملی که موجب کم‌شدن آمار روزنامه‌خوانان در ایران شده است، عدم ارسال روزنامه به‌نام مشترک توسط پست است که برای تحویل یک روزنامه دوهزار‌تومانی، باید 35 تا 40‌هزارتومان هزینه پستی توسط صاحب روزنامه پرداخت شود و باید حدود 150‌هزار‌تومان هزینه به پست داده شود که متأسفانه شرکت پست در‌این‌مورد بین دوغ و دوشاب هیچ فرقی نمی‌گذارد؛ یعنی در اعتلای فرهنگ کشور نمی‌خواهد نقشی ایفا کند که ادامه این رویه به‌زودی ارتباط مطبوعات و فرهنگ به‌طورکلی از بین خواهد رفت. بدیهی‌ست؛ در چنین وضعیتی‌ست که کشورهای پیشرفته حداقل هشت‌درصد بودجه جاری کشورشان را برای پژوهش و آموزش مصرف می‌کنند و سایر کشورهایی که چنین نمی‌کنند، ازنظر فرهنگی نمی‌توانند رشد مناسبی داشته باشند. در پایان امیدواریم که همه مشکلات در کشور عزیزمان به فرصتی برای ترقی بیشتر تبدیل شود.