قهرمانی جوانان در جهان و بی‌مهری به ‌آنان

در یک‌ساله اخیر تیم‌های ورزشی ایران در مسابقات قاره‌ای و جهانی پیروزی‌های زیادی را کسب کرده‌اند که در نوع خود بی‌سابقه و در خور قدرانی و ستایش بسیار دارد. این پیروزی‌ها از‌ آنجایی‌ غرورآفرین است که موفقیت‌های جوانان ما باوجود کمبود بسیاری از تجهیزات مدرن ورزشی و باز به‌علت قلت بودجه ورزشی، اغلب بدون اردوهای تدارکاتی و حمایت و پشتیبانی وزارت ورزش‌و‌جوانان، از جنبه مالی به‌دست آمده است؛ حتی در بعضی از رشته‌های ورزشی، شرکت‌کنندگان و قهرمانان ایرانی بسیار بوده است که از هزینه شخصی خود برای تمرین و شرکت در مسابقات استفاده می‌کنند؛ به‌طوری‌که در دو تا سه رشته ورزشی، براساس مصاحبه‌های شرکت‌کنندگان، هزینه هواپیمایی و اقامت خود را درطول مسابقات شخصاً عهده‌دار شده‌اند که این رویه برخلاف سال‌های گذشته صورت گرفته است؛ زیرا در گذشته برای برگزاری هر مسابقه برون‌‌مرزی به‌ویژه در سطح قاره‌ای و جهانی و المپیک، اردوهای آمادگی توسط وزارت ورزش و در‌نتیجه فدراسیون مربوطه با درجه عالی برگزار می‌شد و لذا باید و وظیفه داریم که از این ورزشکاران که با شداید زیاد و با هزینه شخصی در مسابقات شرکت می‌کنند و با شرکت‌کنندگانی از کشورهای دیگر که با پشتیبانی کامل دستگاه‌های ورزشی خود در مسابقات حضور پیدا می‌کنند، باید به جوانان کشورمان ببالیم که با شرایط نابرابر در مسابقات جهانی حضور پیدا می‌کنند و افتخار کسب می‌کنند و بسیار صواب خواهد بود که از اینان به‌نحو شایسته و درخور تقدیر استقبال کرده و جوایز قابل‌قبولی به آنان داده شود؛ اما متأسفانه چنین نبوده است! تیم فوتبال بانوان ماه در مسابقات جهانی موفق ظاهر می‌شوند؛ ولی پس از گذشت دوسال، هنوز جوایز آنان داده نشده؛ اما تیم ملی فوتبال مردان ما در مسابقات جام‌جهانی فوتبال با یک برد و دو شکست در همان دور اوّل مسابقات حذف می‌‌شوند و پاداش بسیار عالی از قبیل خودروهای گران‌قیمت خارجی که هر‌کدام چندین‌میلیارد‌تومان ارزش دارد، دریافت می‌کنند؛ آن‌هم به پاس حضور و شکست در مسابقات! که نشان‌دهنده یک تبعیض آشکار و واضح است. از جمله تیم‌های دیگری که در یک‌ماهه گذشته در مسابقات حضور داشته‌اند، باید به تیم فوتبال نوجوانان پس اشاره شود که موفقیت بسیار بزرگی داشته‌اند و سزاوار دریافت پاداش ویژه هستند. در مسابقات والیبال بین‌قاره‌ای و 12 تیم برگزیده سال قبل از‌سوی فدراسیون جهانی والیبال، این‌بار تیم والیبال ما نتوانست از اعتبار گذشته خود که در چند‌سال‌پیش تا مقام ششم والیبال جهان، پیشرفت داشته است دفاع کند و تا رده دهم نزول را پذیرا شد؛ اما در مقابل این شکست تیم ملی والیبال بزرگ‌سالان کشورمان، تیم والیبال جوانان ما بسیار شایسته حضور پیدا کرد که درنتیجه این حضور توأم با اردوی تدارکاتی و تجهیزات خوب توانست مقام اوّل جهان را به‌دست بیاورد؛ این جوانان توانستند، کاری کنند کارستان که با حضور قدرت‌های والیبال جهان شایستگی خود را به جهانیان نشان دهند؛ بنابراین باید بپذیریم که این‌همه هزینه و توجهی که معطوف به فوتبال می‌شود، شاید یک‌دهم آن به سایر رشته‌های ورزشی نمی‌شود. پس چگونه است ‌که بااین‌همه رسیدگی حتی بیش از 40‌سال است فوتبال ما در سطح آسیا نتوانسته است به‌عنوان قهرمانی دست پیدا کند؟ حال‌آنکه در فوتبال ما، حتی در رده جوانان آن‌قدر حرفه‌ای شده که دیگر با بازیکنان از پنج‌میلیارد سخن نمی‌گویند، نرخ حتمی بازیکنان صنف حداقل 10‌میلیارد‌تومان و بیشتر است و متأسفانه پاره‌ای‌از‌اوقات، با زیرمیزی و دریافت جوایز دیگر، صحبت از 30 و 50 و 100‌میلیارد‌تومان می‌شود آن‌هم برای یک‌سال و این جریان باعث تأسف است که پاره‌ا‌ی از قهرمانان ما با هزینه شخصی در مسابقات حضور پیدا می‌کنند، اما بعضی‌ها را در پر قو خوابانده و به‌نام بازیکن فوتبال، دیگر از ارقام 10‌میلیاردی سخن نمی‌گویند و با چند‌ده‌میلیارد حاضر به عضویت در باشگاه آن‌هم برای یک‌سال می‌شوند!