هزینه شش‌میلیاردی ورزش عربستان

درود به روان پاک زنده‌یاد پیر دو کوبرتن؛ بنیان‌گذار بازی‌های المپیک در عصر معاصر و آموزگار و تاریخ‌دان فرانسوی که در سال 1863 در پاریس به‌دنیا آمده و 74‌سال بعد در 1937 چشم از جهان بست، نام او از نام ورزش مدرن جهان لاینفک و جدایی‌ناپذیر بوده و تا جهان و ورزش باقی‌ست، همیشه به‌ نام یک صلح‌خواه از او یاد خواهد شد. افکار و ایده او نشئت‌گرفته از جنگ‌های خانمان‌سوزی بود که میان قبایل و کشورها همیشه در جریان بود که آن‌قدر دشمنی ادامه پیدا می‌‌کرد تا به مرگ یک جامعه یا کشور دیگر منتهی می‌شد و نام آن کشور از تاریخ هستی زدوده می‌شد. این معلم تاریخ‌دان که براساس نوشته‌ها از روحی لطیف برخوردار بوده و جنگ و‌ ستیز او را آزار می‌داده است بر آن شد که همه‌ساله با نام مسابقه ورزشی المپیک، به‌مدت یک‌ماه جنگ‌های بین‌الملل را موقتاً تعطیل کند تا به‌جای جنگ و کشتار، به رقابت ورزشی بپردازند که خود منجر به صلح و آشتی شود و انرژی مثبت خود را به‌جای جبهه جنگ در رقابت ورزشی به‌کار ‌ببندند و چه نیکو و پسندیده ‌که از دل مسابقات ورزشی و مصاحبت و گفت‌وگوی شرکت‌کنندگان از کشورهای مختلف، همزیستی مسالمت‌آمیز معنی پیدا کرد و کم‌‌کم صلح جای جنگ را گرفت. در بیش از دو قرنی که از ظهور دو کوبرتن و تشکیل این مسابقات و ایجاد منشور در کمیته بین‌المللی ورزش می‌گذرد، آن‌قدر تنوع ورزش‌ها زیاد شده که در مسابقات المپیک که هر چهارسال یک‌بار برگزار می‌شود، بیش از پنج‌هزار ورزشکار زبده، با همدیگر به رقابت می‌پردازند که این‌بار مسابقات از حالت آماتوری کم‌کم به‌صورت حرفه‌ای مبدل شده و کشورها برای دریافت مدال بیشتر، میلیاردها‌دلار هزینه می‌کنند و متأسفانه برای کسب مدال بیشتر و خودنمایی زیادتر در عرصه بین‌المللی هر‌چقدر‌که بضاعت مالی داشته باشند، با‌توجه‌به‌ آن با ساز‌و‌کار بیشتر، خود را مجهز می‌کنند. کار به جایی رسیده است که در یکی،‌دو‌دهه اخیر، در ورزش فوتبال میلیون‌ها و حتی میلیاردها‌دلار هزینه ‌می‌کنند تا مثلاً در مسابقات قاره‌ای یا جهانی و یا المپیک حائز مقام اول شوند؛ اما چند‌سالی‌ست که کشورهای عربی حاشیه خلیج همیشگی ‌فارس، برای کسب مقام قهرمانی در قاره پهناور آسیا میلیون‌ها‌دلار برای یک باشگاه یا یک تیم فوتبال هزینه می‌‌کنند تا در آسیا یا در جام ملت‌‌های آسیا، به مقام قهرمانی برسند؛ به‌خصوص چند کشور عربی ثروتمند مانند عربستان صعودی، قطر، امارات متحده عربی و سایر کشورهای حاشیه خلیج‌فارس که درآمدهای نفتی آنان حساب‌‌ناشدنی‌ست، برای کسب مقام تا می‌توانند هزینه می‌کنند؛ در یک نمونه آن، حتی ورزشکاران زبده آفریقایی و اروپایی را جذب کرده و با میلیون‌ها‌دلار هزینه و اهدای تابعیت و پاسپورت، شرایطی را فراهم می‌کنند که آن‌ها به‌عنوان یک شهروند عرب، در مسابقات مختلف حضور پیدا کنند و اما در دوسال‌اخیر کار به جایی رسیده که عربستان صعودی با رقم اغواکننده و غیرباور شش‌میلیارد‌دلار را برای جذب امباپه برای ترک فرانسه و اقامت در عربستان و عضویت در باشگاه الاهلی هزینه کند؛ یا جذب کریستین رونالدو و نظایر آن را که قبلاً صورت گرفته مشاهده می‌کنیم. حالا باید کوبرتن می‌بود و می‌دید که فرضیه او چه بود و ورزش امروز چه شد! برای یک‌سال اقامت امباپه، بودجه‌ای هزینه می‌شود که از بودجه سالیانه در‌نظر گرفته‌شده برای اداره بسیاری از کشورها بیشتر است. امیدواریم کشورهای همسایه ما، به نیروهای خودی و استعدادهای آن بیشتر بها بدهند و دلارهای حاصل از فروش نفت را برای یک‌سال قهرمانی، قربانی نکنند؟