مهاجرت پزشکان و پرستاران

دیرزمانی بود که پذیرفته‌شدن در کنکور رشته پزشکی، برای همه خانوارهای ایرانی رؤیا بود و شانس قبول شدن در آن یک به 100‌. بعدها پس از پیروزی انقلاب و پس از یک‌دهه، دانشگاه آزاد اسلامی ایجاد شد که شانس قبولی در رشته پزشکی 1 به 50 شد و پس از دودهه بعداً این نسبت به یک به 25 رسید و رسید روزهایی که دیگر پزشکان هندی و پاکستانی، از صحنه بهداشت‌ودرمان ما حذف شدند و به‌جای آن پزشکان نخبه ایرانی‌ در سراسر کشور پراکنده شدند و حتی روستاها هم دارای پزشک شدند و ادامه این روال غول رشته پزشکی را درهم شکست و سالیانه حدود پنج تا 10‌هزار‌نفر از‌طریق دانشگاه‌های دولتی و آزاد جذب بهداشت‌ودرمان کشور شدند و دیگر بسان پنج‌دهه‌پیش قبول‌شدن در رشته‌های پزشکی، دندان‌پزشکی، داروسازی و زیر‌مجموعه‌های گروه پزشکی مثل بهیاری و پرستاری، مشکل و رؤیای دست‌نیافتنی نشد و علم‌آموزان شایسته‌‌ای از‌طریق کنکور ادامه تحصیل دادند؛ اما و متأسفانه پس از اپیدمی کرونا و ابتلای میلیونی هم‌وطنان ما به این ویروس کشنده، قریب 60‌هزار‌نفر از جوانان کشور ما به‌علت ابتلای به کرونا جان خود را از دست دادند. فشار کار برای گروه پزشکی آن‌قدر زیاد شد که پاره‌ای از پرستاران، حتی یک‌هفته هم به‌طور مداوم ناچار می‌شدند که شبانه‌روز به کار رسیدگی به بیماران مشغول شوند؛ تا‌جایی‌که خستگی مفرط، کادر درمان و مراقبت را خسته کرد و از‌سوی‌دیگر وزارت بهداشت‌ودرمان نتوانست از‌نظر مالی، خدمات ارزنده و طاقت‌فرسای این گروه را ارج بگذارد؛ پس کم‌کم پزشکان و پرستاران، ناامید و سرخورده شدند و جلای وطن را به‌جهت دستیابی به وضعیت مناسب‌تر و آینده بهتر انتخاب کرده و شروع به مهاجرت کردند. در گروه پزشکان سالیانه حدود چهار تا پنج‌هزار پزشک مجرب کشور، با‌وجودی‌که عشق به خدمت دارند، اروپا و آمریکا و کانادا را کعبه آمال خود دانسته و به امید زندگی بهتر کشور را ترک گفته راهی آینده‌ای مبهم شدند. در اینجا از روی دلسوزی و نگرانی از مهاجرت بیشتر پزشکان، شک ندارم که اگر سالی چهارهزار‌نفر از کادر پزشکی، به خارج مهاجرت کنند، مضاری که از این راه به اقتصاد کشور وارد می‌‌شود، خارج از محاسبات ریاضی می‌گردد؛ یعنی کشوری برای نوزادی میلیاردها هزینه اختصاص دهد تا به پزشک تبدیل شود و درست به‌وقت ثمر‌دادن پزشکی که به رایگان تحصیل کرده و ده‌ها‌میلیارد‌ریال هزینه پرورش او شده، میوه او را که علم و دانش و خلاقیت اوست، بیگانگان ببرند! که باید گفت زهی تأسف! باید از وزیر بهداشت‌و‌درمان سؤال شود، چرا؟ از دولت سؤال شود چرا؟ از خانواده‌ها علاوه‌بر سؤال بازخواست هم شود. دراین‌راستا حتی پرستاران کشور که در حقیقت درآمد بسیار کمی دارند، آنان نیز هوای‌ مهاجرت به سرشان زده و به‌خصوص صدها‌نفر از آنان راهی عمان، امارات متحده عربی و قطر شده‌اند که اگر حقوق آنان را به تومان کشور خودمان محاسبه کنیم، ماهانه برابر 50 تا 80‌میلیون‌تومان می‌شود. در‌حال‌حاضر، ‌به‌شدت از کمبود پرستار در بیمارستان‌ها در عذاب هستیم ولی به‌راستی به‌چه‌علت به این روز افتاده‌ایم؟ متأسفانه با ادامه این وضعیت در آینده نزدیکی ناچار خواهیم شد، مجدداً از پزشکان خارجی به‌ویژه هندی، پاکستانی و حتی افغانی کمک بگیریم که زیبنده کشور ما نیست؛ در‌حالی‌که نخبگان ما،‌ در دنیا شگفتی آفریده‌اند و پزشکان ما از مفاخر عالم پزشکی هستند؛ یعنی درصورت ادامه این روند باید آنچه را که خود داریم، از بیگانه تمنا کنیم!