فرار مغزها؛ چرا؟

در دنیای کنونی و به‌خصوص در قرن 21 مهاجرت رونق بسیار داشته، که گویا نشئت‌گرفته از حس کنجکاوی بشر یا در حقیقت زیاده‌خواهی منبعث شده است که در‌واقع جزئی از ذهن پویا و جویای انسانی‌ست که پیوسته برای کشف نایافته‌ها از جهان هستی، مدام در سفر است و نوع سفر هوائی یا زمینی، دریایی یا خشکی، سواره یا پیاده تفاوتی ندارد. آنچه مهم است دستیابی به آرمان‌هایی‌ست که در دل می‌پروراند و پاره‌ای‌از‌اوقات در فکر بهتر زیستن، خطر می‌کند؛ حتی اگر در قایق‌های غیراستاندارد، دستخوش امواج سهمگین شود و این‌است‌که سرنوشت افرادی‌که برای رسیدن به رؤیاها، پناه به راه‌های پرخطر می‌برند؛ اما هستند هزاران‌نفر که معمولاً بسیار نخبه هستند و زیادی می‌دانند؛ اما محیط کشور را مناسب نمی‌دانند و از راه‌های قانونی زندگی بهتر را در اروپا و آمریکا و کانادا جستجو می‌کنند و برای رسیدن به آمال خود از دلبستگی‌های به خانه و خانواده گذر می‌کنند و همه علایق به کشور و مردم به دست فراموشی می‌سپارند و مهاجرت را برمی‌گزینند؛ گو‌اینکه منطقی در کشور ما می‌پندارد که زرق‌وبرق خارج بیشتر از داخل است و لذا جلب خارج می‌شود؛ اما واقعاً اگر منصفانه و غیر‌مغرضانه، به خروج نخبگان از کشور بنگریم، در پاره‌ای از مواقع، حق با آنان است که اگر به خواسته و نظر آنان بی‌اهمیت نباشیم و پای خواسته‌های آنان که بسیاری از آنان صحیح و برحق است، بایستیم و حتی آنان را کمک کنیم، بسیاری از این قشر نخبه، از خارج‌نشینی گریزان می‌شوند؛ اما چون همه اوقات چنین نیست و حجم دانایی و توانایی این اقشار بسیار بالا‌ست و کاستی‌های زیاد برآورد کردن آن در کشورمان بسیار محدود است، چاره‌ای در خود نمی‌بینند و ترک وطن را علاج می‌دانند؛ یعنی علاج واقعه را قبل از وقوع انتخاب می‌کنند و چون قشر نخبه پیوسته در فکر نایافته‌های جهان است و غور در آن برای آنان اجتناب‌ناپذیر است، محیط را مساعد ندانسته و جلای وطن می‌کند که اگر پای صحبت آنان بنشینیم ابتدایی‌ترین خواسته، دسترسی به اینترنت پرسرعت و بدون فیلتر است که سختگیری آن در کشور ما یکی از علل فرار مغزها می‌شود؛ چون بسیار طبیعی‌ست که گنجایش حجم نخبگان برای یافتن بسیار بیشتر از افراد عادی و عامی است که وقتی اوضاع بر روال طبیعی برای آنان پیش نرود، راه چاره را در مهاجرت می‌یابند که بر‌اساس آمارهای منتشره که نمی‌توان آن را صددرصدی و دقیق دانست، بیش از 80‌درصد از دانش‌آموزان زبده و موفق در المپیادهای جهانی،  جذب خارج از کشور شده  و می‌شوند که حضور پررنگ هم‌وطنان ما در مشاغل و مصادر مهم جهانی در اروپا، آمریکا و کانادا و حتی استرالیا، گواه محکمی برای این مدعاست؛ ازجمله حضور بسیاری از ایرانیان در ناسا مهم‌ترین مرکز فضایی جهانی، نمونه‌ای بارز از آن است یا عضویت در بزرگ‌ترین آکادمی‌های فنی و پزشکی و در مراکز مقننه کشورهای اروپایی، یکی از دستاوردهای خروج این نخبگان است. اینک من در لباس یک نویسنده، آرزو می‌کنم و امیدوارم روزی فرابرسد تا دسترنج جوانان ما و مخارج هنگفتی که برای آنان و به‌خصوص توسط دولت برای نخبگان صورت گرفته‌ است، مفت و مجانی، به‌دست دولت‌های بیگانه اروپا و غربی نیفتد ‌و به‌‌روزی برسیم که معتقد شویم چراغی که به منزل روا‌ست، به مسجد یا هر مکان دیگری ناروا باشد. به امید ایرانی سرافراز و همچنان موفق در عرصه گیتی.