کد خبر:
343802
| تاریخ مخابره:
1402 دوشنبه 10 مهر -
06:20
سیاست ریاکارانه مهاجرتی اتحادیه؛ رویِ سیاه سکه قاره سبز
استاندارد دوگانه اروپا درمواجههبا مهاجران و پناهجویان، ایجاد موانع در مسیر ورود آنان، رویگردانی برخی بازیگران از سیاست مهاجرتی اتحادیه، برخورد خشونتبار با جنگزدگان و اینک کاهش بودجه مرتبط با هزینههای پناهجویان، «دُم خروس» حقوق بشر و سیاست پناهندهپذیری قاره سبز را بهتصویر میکشد. قطعههای دومینوی پناهندهستیزی در اروپا یکی پس از دیگری درحالافتادن است و تازهترین موردش به تغییر سیاست مهاجرتی آلمان برمیگردد؛ کشوری که لیدر اتحادیه اروپا و موتور اقتصادی منطقه یورو قلمداد میشود. چندروزپیش خبرگزاری «رویترز» بهنقلاز دو منبع دولتی که نخواستند نامشان فاش شود، نوشت برلین به ایالات اعلام کرده سال آینده حداکثر ۱.۷میلیاردیورو برای پوشش هزینههای پناهجویان اختصاص خواهد داد؛ رقمی که در سال جاری میلادی ۳.۷۵میلیاردیوروست. پس از آغاز حمله روسیه به اوکراین، کشور لهستان بیشترین شمار پناهجویان را در خود جای داد و بیش از میلیون اوکراینی نیز به آلمان پناهنده شدند. ازاینرو شهرداریها و ایالات شانزدهگانه آلمان خواستار دریافت بودجه بیشتر برای تأمین هزینههای این پناهجویان شدهاند. بهگزارش ایرنا؛ تنها آلمان نیست که از مهاجران و پناهجویان هراس دارد؛ بهتازگی جوزپ بورل (مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا) هشدار داده که این اتحادیه با شکاف عمیق بر سر سیاستهای مهاجرتی دستوپنجه نرم میکند و مسئله مهاجرت میتواند اتحادیه اروپا را به انحلال بکشاند. او این اختلاف را ناشی از اختلافات عمیق فرهنگی و سیاسی بین کشورهای عضو اتحادیه اروپا دانست و گفت: برخی از اعضای اتحادیه اروپا درباره پذیرش مهاجران مقاومت کرده و مانند ژاپن رفتار میکنند و میگویند ما نمیخواهیم خارجی و مهاجر را بپذیریم و با آنها مخلوط شویم و میخواهیم خلوص نژادی خود را حفظ کنیم. مسئولیت اسکان مهاجران بهطور مساوی در سراسر اتحادیه اروپا تقسیم نشده است. از سال ۲۰۱۵ که تعداد پناهجویان و مهاجران عازم اروپا به اوج خود رسیده، تاکنون آلمان بخش عمده پناهجویان را به کشور راه داده درحالیکه لهستان (بهاستثناء پذیرش پناهجویان اوکراینی) و مجارستان حتی حاضر نشدهاند که سهمیهای را که اتحادیه اروپا برای آنها تعیین کرده بپذیرند؛ مسائلی ازایندست موجب شده است که اختلافات شدیدی میان اعضای اتحادیه اروپا بروز پیدا کند. علاوهبراین کشورهای غرب و شمال اروپا سایر کشورهای عضو اتحادیه را به تسهیل تعمدی عبور مهاجران سمت سایر کشورها متهم میکنند تاجاییکه تبلیغات وسیع روی اینموضوع (بهعنوان یکی از دلایل) موجب پیروزی جنبش برگزیت در بریتانیا و خروج اینکشور از اتحادیه اروپا شد. نشستها و سیاستهای مهاجرتی اتحادیه نیز تاکنون راهگشا نبوده است. تیرماه امسال، اتحادیه اروپا برای اولینبار پسازسالها موافقت کرد که سیاست مهاجرت خود را اصلاح کند. تلاشهای قبل برای تنظیم مهاجرت طبق مقررات دوبلین که تصریح میکند پناهجو باید در اولین کشور عضوی که وارد آن میشود، درخواست اسکان دهد، کارساز نبود. بازنگری در قانون دوبلین که سهمیههای پذیرش اجباری را بر کشورهای عضو تحمیل میکرد، تنها شکاف درون بلوک را عمیقتر کرد. طبق قانون پیشنهادی جدید، کشورها میتوانند مهاجرانی را که تحت سیستم سهمیهبندی مسئولیت آنها را برعهده گرفتهاند، نپذیرند اما باید برای هر پناهندهای که از پذیرش آن امتناع میکنند، ۲۲هزاریورو بپردازند. ایناقدام برای دولتهایی که در پذیرش مهاجران مردد هستند، انعطافپذیری ایجاد میکند. البته برخی کشورهای اروپای شرقی هنوز ناراضی هستند؛ بهعنوانمثال، لهستان مخالفت و استدلال میکند رقمی که بابت عدمپذیرش پناهجو تعیین شده، موجب میشود که هزینههایش بالا برود. پناهجویان تنها قربانی سیاستگذاریهای مقامهای اروپایی نیستند بلکه ازسوی جریانهای راست افراطی نیز هدفگذاری میشوند. این احزاب همچون «جبهه ملی» فرانسه مشکلاتی ازقبیل افزایش میزان بیکاری، افزایش نرخ مالیات، کاهش سطح رفاه زندگی و دسترسی به آموزش را به مهاجران و پناهجویان ارتباط میدهند تا ازاینطریق محبوبیت سیاسی بهدست آورند. در کنار فقر و ناامنی بهعنوان میراث دودهه اشغال، میراث دیگر اشغال افغانستان ازسوی آمریکا، سیل پناهجویان افغان بود که به کشورهای مختلف جهان از همسایگان گرفته تا اروپا سرازیر شدند. مهاجران افغان که با امید یافتن زندگی بهتر و با متحمل شدن خطرات فراوان خود را به کشورهای مرفه اروپایی میرسانند اما در آنجا برخلاف انتظار با واقعیت غرب وحشی مواجه میشوند و حتی بسیاریازآنها بهخاطر پناهجویان اوکراینی اخراج میشوند که نمود آشکار استاندارد دوگانه و تبعیض ازسوی مدعیان حقوق بشر است. چندیپیش روزنامه «گاردین» از مسئولیتگریزی کشورهای اروپایی پرده برداشت و در گزارشی بااشارهبه شکست کشورهای عضو اتحادیه اروپا در پذیرفتن پناهجویان افغان بهویژه پس از سلطه طالبان، آنرا به غفلت بیسابقه نسبت به شهروندان اینکشور متهم کرد زیرا بهنوشته این روزنامه، تنها ۲۷۱ پناهنده افغان در ۲۰۲۲ در اتحادیه اروپا اسکان داده شدند که اینمیزان ۰.۱درصد رقم ۲۷۰هزار نفریست که نیازمند رسیدگی هستند. کمیته بینالمللی نجات؛ رهبران اتحادیه اروپا را به بیتوجهی بیسابقه نسبت به پناهجویان افغان متهم کرده. این کمیته در گزارشی انتقادآمیز و تند آورده که کشورهای عضو اتحادیه اروپا بهگونهای مداوم در اجرای وعدههای قانونی اسکان پناهجویان شکست خورده و به بسیاری از افغانها که به مرزهای اتحادیه اروپا رسیدهاند، آسیب دوچندان وارد کردهاند. این نمایی از وضعیت پناهجویان افغان است که دلخوش به کمک و وعدههای غرب، اینک در شرایطی دشوار و ناامیدکننده بسر میبرند. در داخل افغانستان نیز وضعیت سخت و طاقتفرساست که بخش قابلتوجه آن به فقر و گرسنگی ارتباط مییابد. اما ایران در دوره سیاه اشغال همواره در کنار مردم اینکشور دوست و همسایه ایستاد و میزبان حدود پنجمیلیوننفر از اتباع افغانستان شد. تهران حتی در دولت طالبان میزبان نشستهایی بود که با هدف برونرفت افغانستان از بحران برگزار شده بود. پاکستان نیز با پذیرش حدود سهمیلیون تبعه افغان در جایگاه دوم قرار دارد. ایران و افغانستان که بهدلیل اشتراکات تاریخی و فرهنگی از قومی و نژادی گرفته تا زبان و مذهب، همواره طول تاریخ روابط حسنهای را تجربه کردهاند، طی اینبرهه حساس نیز درکنارهم ماندهاند؛ موضوعی که از نگاه مردم اینکشور دوست و همسایه دور نمانده است. مؤسسه بینالمللی «گالوپ» آذرماه پارسال نتایج نظرسنجی خود را در افغانستان انتشار داد؛ نتایجی که نشان میداد یکسال پس از خروج نیروهای آمریکایی و سقوط دولت پیشین اینکشور، نظر مثبت و خوشبینی شهروندان افغانستان نسبت بهرهبری آمریکا شدیداً افت کرده و خوشبینی نسبت به ایران بیشتر شده است.