جام خلیج همیشگی فارس در آغوش تبریز

مسابقات فوتبال لیگ برتر با نام مقدس «خلیج‌فارس» پایان گرفت که این‌دوره از مسابقات نیز همچون گذشته، زشت و زیبایی‌های بسیاری داشت؛ اما باید به فدراسیون و دست‌اندرکاران مسابقات و 16 تیم شرکت‌کننده یک خسته‌نباشید جانانه را نثار کنیم که مسابقات ازنظر کیفی از ادوار گذشته برتر و بهتر بود. از شگفتی‌های این‌دوره افول پرسپولیس و استقلال در قامت دو تیم شایسته و همیشه موفق با میلیون‌ها هوادار داخلی و خارجی بود و از دیگر شگفتی‌های فصل 24 فوتبال لیگ برتر‌، قهرمانی تیم فوتبال تراکتورسازی تبریز بود که پس از 50‌سال حضور مداوم، اولین قهرمانی خود را جشن گرفت و شیرینی جشن ظاهراً ادامه‌دار است. به‌هر‌روی تیم تبریزی با 68 امتیاز به مقام قهرمانی رسید و تیم‌های سپاهان و پرسپولیس دوم و سوم شدند و تیم استقلال با یک نزول فاحش در مقام نهم جای گرفت و دو تیم خوب نساجی و هوادار در مقام‌های 15 و 16 به لیگ دسته یک سقوط کردند. اینک به تمام 16 تیم شرکت‌کننده که تا آخرین دم، فعالانه در مسابقات حضور داشتند، یک خسته‌نباشید بالابلند تقدیم می‌کنیم. فرازوفرود جزئی از ورزش است که باید آن‌را طبیعی بدانیم و به دو تیم پرسپولیس و استقلال که نتوانستند همچون همیشه موفق باشند هم باید تبریک تداوم حضور در مسابقات را گفت که دراین‌دوره مسابقات، باید باخت را در وهله اول به مدیران عامل آن نسبت بدهیم که سالی توأم با شکست در کارنامه آنان ثبت شد؛ به‌خصوص به تیم پرسپولیس که پس از هشت‌سال پرفروغ و کسب 14 جام قهرمانی، امسال در هیچ تورنمنتی موفق نبود و چهار جام را به‌علت مدیریت غیرعلمی از دست داد؛ درحالی‌که تیمی که هشت‌سال درخشان ظاهر می‌شود، باید آن‌قدر تدبیر و مدیریت داشته باشد ‌که اجازه ندهد سه بازیکن درجه یک خود را از دست بدهد. این خشت کجی بود که معمار یا مدیرعامل پرسپولیس از آغاز، بد بنیان گذشت و چون چنین کرد، باید گفت «خودکرده را تدبیر نیست!». این نتایج حاصل ندانم‌کاری‌ها در این باشگاه و تغییرات مداوم سرمربی و کادر فنی بود که با شکست همراه شد؛ اما سخنی با طرفداران دو آتشه دو باشگاه ‌دارم که بپذیرند، پیروزی و شکست همیشه در ورزش وجود دارد. از پیروزی‌ها باید پلی ساخت بسیار مستحکم برای آینده و از شکست‌ها باید درس گرفت تا زیربنای پیروزی آینده شکل بگیرد که دراین‌میان شکست و افت معنی‌دار تیم استقلال با قرار گرفتن در رده نهم، یک لیگ 16 تیمی جای اماواگرهای بسیاری دارد و تغییرات مداوم مدیریتی در این تیم مردمی و اختلافات درون باشگاهی موجب افول این باشگاه شد که اغلب درروی سکوهای تماشاگر، «حیا کن و رهان کن»، توهین و هتاکی به مدیران باشگاه و از همه اسف‌بارتر، پاره‌ای‌از‌اوقات شنیده شدن فریاد «بی‌غیرت» ازسوی تماشاگران بود؛ اما باید پذیرفت که هیچ بازیکنی کم‌فروشی نکرده و طبیعت ورزش است که یا پیروزی دارد یا شکست و متأسفانه در استقلال امسال، کفه شکست‌ها بسیار سنگین‌تر از پیروزی‌ها بود. همین‌طور مدیریت ضعیف‌ و اداره‌کرد بسان پنج‌دهه‌پیش و عبور از مدیریت پویا و کارا موجب شد که پرسپولیس با هزینه‌های بسیار به جایگاهی که شایسته آن بود نرسد. به‌کارگیری بازیکنانی بی‌کیفیت، آن‌هم با ارقام نجومی، بسان تیشه‌ای تیز عمل کرد تا ریشه یک باشگاه کهن را آسیب‌پذیر کند و ای‌کاش، در همه امور ورزش و غیر‌ورزش مدیران شهامت اقرار به شکست را داشته باشند و در مواقع شکست، برای ادامه مدیریت، به هر حیله‌ای متوسل نشوند که شرط صواب نیست.