هواداران مسخ‌شده فوتبالی و لذت از شکست!

در تاریخ 100‌ساله فوتبال جهان که این ورزش از آماتور به‌ حرفه‌ای درآمده است، جهان فوتبال به‌یاد ندارد که تیمی یا بهتر بگویم هواداران یک تیم فوتبال از باخت تیمشان سرمست شوند و یا هر گلی که وارد دروازه تیم محبوبشان می‌شود، فریاد شادی برآورند؛ اما طرفداری از تیم‌ها در کشور ما، حدومرز نمی‌شناسد و با هر شرایطی و در هر وضعیتی، برد تیم خود را طلب می‌کنند؛ حتی اگر که با توسل به رفتار غیرورزشی باشد. واقعیت امر این‌است‌که این‌روزها در فوتبالمان شاهد مسائلی هستیم که نه‌تنها اخلاق را کشته‌ایم؛ بلکه برعکس همه جهان، حاضریم تیم رقیب را قربانی کنیم؛ حتی اگر با حیله و فساد توأم باشد. گریزی بزنم به کشورهای مهم فوتبالی جهان همچون اسپانیا، ایتالیا، انگلیس، برزیل، آرژانتین و آلمان که معمولاً دو تیم از این‌کشورها، بیشترین تماشاگر یا هوادار را درطول مسابقات همیشه همراه خود دارند؛ تاجایی‌که از برای پیروزی تیم محبوب خود، با تمام دل‌وجان و تا سرحد مرگ به تشویق تیم خود می‌پردازند؛ اما هرگز و هیچ‌گاه به تیم مقابل فحاشی نمی‌کنند. خانواده فوتبالیست‌ها هرگز مورد تعرض رسانه‌ای قرار نمی‌گیرند؛ حتی در انگلیس که بسیاری از اوقات تماشاگران به مشروب‌خواری روی می‌آورند، باز‌هم تشویق و طرفداری از اخلاق به‌ دور نمی‌شود و مادران فوتبالیست‌ها مورد فحاشی و توهین قرار نمی‌گیرند. هیچ‌گاه نیروی امنیتی یا انتظامی اجازه نمی‌دهد که افراد متفرقه و غیر‌مسئول وارد زمین مسابقه شوند؛ اما و با صد‌افسوس، در اغلب مسابقات فوتبال در سطح جام برتر، شمار افراد متفرقه در زمین، بیشتر از روی سکوهاست که می‌خواهم بگویم، در مسابقات ما اغلب اوقات امنیت فوتبالیست‌ها درخطر است؛ تاجایی‌که تماشاگرنماها، معترض به برگزارکنندگان و تیم‌های رقیب می‌شوند؛ اما موردی در مسابقات فوتبال ما دیده‌شده که درطول 80‌ساله اخیر که فوتبال نظم گرفته و مسابقات ما صاحب دفتر‌ودستک و فدراسیون شده است، نظیر نداشته و این بی‌همتایی و بی‌نظیری در آخرین هفته مسابقات لیگ برتر در اصفهان رخ داد؛ آنجایی‌که چند‌هزارنفر تماشاچی علاقه‌مند به تیم پرافتخار و با‌سابقه درخشان استقلال، هر آن‌ که توپ درون دروازه استقلال وارد می‌شد از شوق و لذت بی‌حد خود، به هوا بلند می‌شدند و شادمانی می‌کردند که باور این‌گونه در هیچ کشوری نظیر نداشته و هیچ طرفدار تیمی حاضر نمی‌شود، باخت تیم خود را ببیند و لذت ببرد؛ یعنی از عجایب روزگار ما و باوجود پاره‌ای از طرفداران غیرعادی، در سه نوبت که توپ وارد دروازه استقلال شد، غریو شادی سر دادند که این حرکت غیرعادی و غیرمعقول و به‌دوراز‌ منطق است که طرفداران به‌اصطلاح دوآتشه تیم مزبور به شادمانی می‌پرداختند؛ یعنی باوری غیرعادی در فوتبالی حرفه‌ای که تیم‌های استقلال و پرسپولیس، در هر فصل نزدیک به یک‌هزار‌میلیاردتومان هزینه نگهداری از تیم خود می‌کنند؛ اما باور این‌گونه، به‌یقین در ضمیر و نیت تماشاگران که بیش از 95‌درصد آنان ‌را نوجوانان و جوانان تشکیل می‌دهند، وجود ندارد و تلقین این نوع باور غلط متأسفانه از‌سوی بعضی از لیدرها یا پیشکسوتان این‌گونه تیم‌ها، به نوجوانان پاک‌باور ما القا می‌شود و در اثر بدسلیقگی پیشکسوتی که قبل از مسابقه در رسانه مصاحبه می‌کند که باید برای‌اینکه تیم رقیب ما به مسابقات آسیایی وارد نشود، تیم را وادار کنیم که خوب بازی نکند تا مسابقه را واگذار کنیم، به آن دامن زده می‌شود که جای تعجب و تأسف بسیار دارد. اینکه یک پیشکسوت، با القای غلط، تماشاگر را وادار کند که با باخت تیم موردعلاقه‌اش، از پیشرفت تیم رقیب جلوگیری کند، اتفاق چندان ساده‌ای نیست. ‌ای‌کاش کمیته اخلاق و انتظامی فدراسیون فوتبال، با این‌گونه اعمال مبارزه کند.