این حسین کیست که ...

از بدو ظهور بشر در این کره خاکی که بعضی‌ها آن‌را 300هزار‌سال و پاره‌ای آن‌را میلیون‌ها‌سال تخمین می‌زنند، این کره بزرگ شاهد حوادث بسیاری بوده است که سینه‌به‌سینه از نسلی به نسل دیگر منتقل‌شده و همچنان داستان‌های روی‌داده شده و ادامه‌دار در آینده، نقل زبان هر نسلی‌ست که وظیفه‌دار است آن‌را به نسل بعدی منتقل کند. داستان واقعی ظهور ادیان الهی و داشتن پیروان آنان به رشته تحریر درآمده است تا این روزی‌ها از تاریخ و رویدادهای گذشتگان آگاه شوند و همچنین رسالتی بر دوش داشته باشند تا آن‌را به‌صورت سریالی جاری و ساری نقش بدهند تا آیندگان از آن مطلع شوند؛ اما از ادیان الهی گفتم که ما مسلمانان که خود را پیرو خاتم ادیان الهی می‌دانیم و براین‌اعتقاد هستیم که تا فرارسیدن روز رستاخیز، همه مردمان ساکن این کره به دین اسلام مشرف می‌شوند و اسلام تنها باور روی زمین خواهد بود، تاریخ پرفرازونشیبی را داریم که تا جهان باقی‌ست، از فضایل و کرامات بزرگان این دین مبین، سخن گفته می‌شود و فرازهایی از ظهور اسلام از پیامبر گرامی اسلام تا امامان و سایر علما نقل شده تا به این‌روزها رسیده‌ایم که ما مردم مسلمان، نسبت به پیشینیان و واضعان این دین الهی همیشه قدردان و قدرشناس آنان باشیم؛ اما لازم است از یک رویداد در 1400‌سال‌پیش به‌نام واقعه عاشورا و کربلای خونین یاد کنیم و آن‌را عزیز بشماریم و برای شهادت امام‌حسین‌(ع) و یاران باوفایش، به سوگ بنشینیم. این سوگ، حادثه‌ای نیست که روزی به فراموشی سپرده شود. این نقشی‌ست همیشگی، مداوم و زایل‌ناشدنی که ما آن‌را واقعه عاشورا می‌دانیم و زیارت آن‌را در مواقع غیر از ماه محرم هم می‌خوانیم و مراتب حق‌شناسی خود را به شاه شهیدان کربلا؛ امام‌حسین(ع)، شهید بنام و پیشوای دین که برای دفاع از حق و حقیقت خود، 71‌نفر از فرزندان و یارانش را در راه مبارزه حقیقی و دفاع از آرمان مقدس قربانی کرد که تا روز رستاخیز امت شیعه از پای ننشسته و همه‌ساله در این ماه یاد دلاوری‌های آنان را گرامی می‌شمارد و به طرق مختلف از آن‌همه شهامت و رشادت و دلاوری‌ها، قدردان و قدرشناس 72 شهید راه حقیقت هستیم؛ و اما این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست؟ این چه شمعی‌ست که جان‌ها همه پروانه اوست؟ این شمع فروزان به‌یقین در روز عدل‌خواهی و در رستاخیز جهان یعنی آخرت زندگی به این سبک، همچنان فروزان است و خواهد بود؛ اما به باور مردمان این‌روزها، یک چنین رویدادی که سرشار از گذشت و مبارزه حق‌خواهی‌ست، کاری نیست که از انسان‌های این روزها ساخته ‌و پرداخته شود و کاری که شده به رهبری مردی آزاده و حقیقت‌طلب صورت گرفته که مال‌ومنال و ریاست و امارت، چشم او را نبست و ترس از مردن، اراده‌اش را کم نکرد و لذا برای دفاع از آرمانش با لشکری از زر و زور به مبارزه برخاست و باوجودی‌که می‌دانست دراین‌راه خودیارانش شهید خواهند شد، اما خم به ابرو نیاورد و ذره‌ای از اراده‌اش کم نشد و تسلیم نشد و تاآخرین‌نفس در برابر ظالمان عصر خود، جنگید تا در برابر کفر و ستم، کم نیاورد و این‌رویداد برای ما شیعیان، یک رویداد واقعی‌ست که ایرانیان هرسال بسیار باشکوه‌تر از سال قبل برای آن عزاداری می‌کنند؛ نذری می‌دهند تا بپذیریم که شاه شهیدان یک فرد عادی نبوده و انسانی مافوق انسان‌ها بوده است.