دلالان از جان فوتبال چه می‌خواهند؟

روزگار غریبی‌ست. عده‌ای باید کار کنند؛ رنج بکشند و عده‌ای دیگر باید بسان تنور داغ، برای چپاول مردم هرروز و هر‌ساعت بر گرمای تنور بیفزایند و طبیعی و غیرطبیعی بر بسیاری از اخلاقیات شلاق بزنند. با سرنوشت جوانان و فوتبالیست‌ها بازی کنند تا جیب خود را پر کنند و دراین‌میان متأسفانه تر و خشک با هم می‌سوزند. این رویه جاری و ساری سال‌های متمادی‌ست که بر فوتبال کشور حاکم شده و هیچ دستگاه و سازمانی هم قصد ورود به این آشفته‌بازار را ندارد که در این اوضاع‌واحوال، فدراسیون مقصر است، مدیران باشگاه‌ها مقصر و فوتبالیست‌ها، برای پر کردن بیشتر جیب خود بر این آشفته‌بازار می‌افزایند. افراد برای نیل به مقصود و دریافت بیشتر دستمزد در این ‌یک‌ماهه از هر ترفندی بهره می‌جویند تا تنور را بیشتر داغ نگهدارند. گذشت روزهایی که فوتبال پاک آماتوری، محلی برای تقابل علاقه‌مندان بخصوص طرفداران پرسپولیس و استقلال بود که در آن نه از فحش خبری بود و نه فحاشی؛ در سکوهای استادیوم‌ها از مادر و خواهر فوتبالیست‌ها نام‌برده نمی‌شد. هر‌چه بود، در زمین سبز فوتبال بود و پس از پایان مسابقه، فوتبالیست‌های هر دو باشگاه دست در دست هم در گرمابه جنب استادیوم امجدیه سابق و شیرودی اکنون، عرق بدن را به آب‌های گرم حمام می‌سپردند؛ اما چه شد آن‌همه علایق؟ چه کسی مقصر اوضاع نابسامان کنونی‌ست؟ پاسخ بسیار ساده است! عده‌ای کاسه‌لیس بر روی دلالی خود، نام ایجنت و مدیر گذاشته‌اند و برای چپاول بیشتر، ازطریق رسانه‌ها اوضاع را آن‌قدر شلوغ می‌کنند که فوتبالیست‌ها صحبت از 50، 70، 100 و 150‌میلیارد‌دلار می‌زنند و مسئولین هم اقدامی شایسته و مبارزه‌ای بایسته با دلالان نمی‌کنند. بعضی از رسانه‌های ورزشی‌، حتی برنامه‌گذاران صداوسیما نیز آتش‌بیار معرکه شده‌اند که با صد‌افسوس شبکه‌های مجازی هم ناخواسته بر گرمای کاذب فوتبال، بخصوص پس از پایان فصل مسابقات می‌افزایند و از این گرمای کاذب، نه دستمان می‌سوزد و نه وجودشان؛ بلکه برنده اصلی و نهایی این آشفته‌بازار اینان هستند که پاره‌ای‌از‌اوقات، از در این باشگاه خارج می‌شوند و وارد باشگاهی دیگر می‌شوند؛ امری که برای ما قدیمی‌ها نه قابل‌قبول است و نه باورپذیر؛ زیرا دنیای این‌روزها با دنیای گذشته تفاوت بسیار کرده است. درگذشته از پول خبری نبود و هر‌چه بود، عشق و علاقه و باور بود؛ اما چه حیف که باورها و علاقه و عشق با پول تعویض شد و دلال‌ها و واسطه‌های این‌روزها برای فوتبال برنامه‌ریزی می‌کنند که حاصل آن دنیای پر از تهمت، فحش، هتاکی و نقشه‌‌کشیدن برای نابودی همدیگر شده است. فوتبالیست‌‌ها بازیچه دست کاسبانی شده‌اند که با حیثیت و آبرو و عقیده آنان بازی می‌کنند؛ هرچند در این آشفته‌بازار، بازهم مربیانی داریم که شرف و وجدان و تعهد خود را پاس می‌دارند و وارد بازی‌های ناجوانمردانه نمی‌شوند و همچنان به کار ‌بازیکن‌سازی از میان فوتبالیست‌های باشگاه خود مشغول هستند و دلالان را به حریم این باشرف‌ها راهی نیست؛ آنان عاشق کار شرافتمندانه و پرورش فوتبالیست‌هایی هستند که حرف آنان حرف است؛ تشتت رأی و تصمیم ندارند که در برابر بقیه مربیان با سرهای افراشته در این فوتبال پاک کار می‌کنند. باید آرزو کنیم که اولاً دلال و دلال‌بازی از فوتبال ما از بین برود. ثانیاً فدراسیون فوتبال همچنان یک نظاره‌گر صرف نباشند و اقدام عملی برای ریشه‌کنی فاسدان و دلالان انجام داده و به‌هیچ‌وجه مصلحت‌اندیشی نکند؛ بلکه برای ایجاد محیطی پاک در فوتبال با این گروه افراد مبارزه بی‌امانی را آغاز کند. سوم اینکه مدیران باشگاه‌ها خود وارد این جریانات خلاف نشوند.