زنان و سرطان سینه

این‌روزها ازسوی نهادهای بهداشتی آمارهایی منتشر می‌شود که جای تعمق و حتی تفحص دارد؛ تاجایی‌که اهمیت آن به حدی که باید، در مجلس شورای اسلامی ایران و کمیسیون‌های مربوطه بررسی‌ شده و راهکارهای مناسب آن توسط نمایندگان ملت در خانه ملت مطرح و فکری عاجل شود. بدیهی‌ست؛ عدم توجه به آن بازهم بنابه اظهار وزارت بهداشت‌ودرمان باعث می‌شود که تا سال 1410 میزان مبتلایان بعضی از بیماری‌ها به دوبرابر افرایش یابد که در‌آن‌صورت، به فاجعه می‌ماند که نه برای کشور ما زیبنده است و نه برای این مردم سزاست؛ لذا باید در وزارت بهداشت‌ودرمان توجهات ویژه برای سلامت مردم مبذول شود؛ اما خبر تلخی که مرا وادار کرد، این مقدمه را بنویسم، اظهارنظر صریح یک مسئول، پیرامون سرطان پستان زنان است که ظاهراً در هر 40‌دقیقه یک بانوی ارجمند ایرانی به سرطان پستان مبتلا می‌شود؛ یعنی روزانه 36‌نفر از این بیماری رنج می‌برند و با عوارض سنگین آن برای ادامه حیات مبارزه می‌کند که پرواضح است؛ منحنی نمایش این بیماری و سیر صعودی آن رابطه بسیار مستقیمی با وضعیت مالی مردم دارد که متأسفانه در وضعیت نامناسب فعلی، اکثر خانواده‌ها به‌علت گرانی و معیشت سخت، حتی بضاعت یک آزمایش پیرامون این بیماری را که همانا ماموگرافی‌ست، ندارند! به‌ویژه که بیشترین رقم بیماری در رده سنی 45 تا 55‌سالگی‌ست که نرخ جمعیت در‌این‌رده متأسفانه زیاد است؛ پس ضرورت ایجاب می‌کند که دولت پزشکیان و بخصوص وزیر بهداشت‌ودرمان و آموزش پزشکی اگر شده باشد، روزهای زیادی در مجلس شورای اسلامی و سازمان برنامه‌وبودجه حضور داشته باشد و حتی به قیمت التماس و خواهش، برای تأمین بودجه‌ای قابل‌توجه برای پیشگیری از این بیماری، دین و وظیفه خود را در قبال یک‌دوم جمعیت کشور ادا کند که وظیفه‌ای‌ست ملی، مذهبی و ضروری‌ که تسامح دراین‌باب می‌تواند به فاجعه‌ای بزرگ مبدل شود؛ همان‌طوری‌که در کشور بسیاری از بیماری‌ها ازطریق واکسیناسیون، ریشه‌کن شده است؛ در این‌مورد هم با اجباری‌کردن تمام بانوان کشور حداقل در سنین 30‌سال به بالا و به‌ویژه در نقاط بسیار محروم کشور و حتی به‌صورت رایگان، برای جلوگیری از فاجعه‌ای در آینده اقدامات لازم مانند ماموگرافی رایگان، برای عدم ابتلای زنان به این بیماری که عدم اجرای مقابله با آن در وضعیت کنونی، برای بسیاری از طبقات جامعه و بخصوص برای روستائیان و مناطق محروم امکان‌پذیر نیست که بنابراین اگر دست روی دست بگذاریم. در برابر خانواده‌ها و مبتلایان به آن و خانواد‌ه‌هایی که در اثر فقر و نداری، جان‌عزیزان خود را از دست می‌دهند، باید شرمنده باشیم؛ لذا انتظار می‌رود که اگر باکم کردن بودجه استحقاقی در بسیاری از مشاغل و اختصاص آن به پیشگیری و درمان سرطان بانوان کشور، ادای وظیفه کنیم تا در‌برابر آنان شرمنده و خجالت‌زده نباشیم؛ بنابراین امیدواریم دولت به‌خصوص رئیس دولت که از جنس پزشکی‌ست؛ هر‌چه‌سریع‌تر در پی رفع، یا حداقل کم‌کردن آمار، ابتلای زنان که عدد آن یک‌نفر در هر 40‌دقیقه است، نهضت مبارزه با این بلای آسمانی را فراهم کرده تا ان‌شاءالله در آینده ناظر ابتلای به آن نباشیم.