تقسیمات کشوری تهران، فواید و مضار

رئیس دولت گفته است که به‌زودی طرح تقسیم استان تهران به سه استان اجرا می‌شود و دراین‌راستا، مخالفان و موافقان این طرح نظرات بسیار متفاوتی را بیان کرده‌اند که اگر به این نقطه‌نظرات توجه شود، چه این تقسیم صورت بگیرد یا صورت نگیرند، کار ساده‌ای نیست؛ چون دلایل موافقت موافقان این‌طرح از نقطه قوت خوبی برخوردار است. همان‌طوری‌که نقاط ضعف نیز طرفداران پرشماری دارد که درنتیجه باید نسبت به این طرح، تعمق و تفکر بسیار داده شود تا فردای تقسیم، اظهار ندامت و پشیمانی نکنیم. اگر از جنبه موافقت با این طرح صحبت شود نیز این نکته قابل‌توجه است که کلان‌شهر تهران با جمعیتی بالغ‌بر 12‌میلیون‌نفر، درصورتی‌که کوچک‌تر شود، امور در آن با ‌راحتی بیشتری انجام می‌شود؛ اما ازسوی‌دیگر، اگر قرار باشد کلان‌شهر تهران به سه استان تقسیم شود، هزینه جاری مترتب برای طرح آن‌قدر زیاد است که از توان دولت و بودجه آن برنمی‌آید؛ چراکه اگر به‌یک‌باره دو استان بر 30 استان موجود افزوده شود، باید 60 لیست جدید استاندار و ده‌ها‌برابر آن فرماندار و بخشدار و نظایر آن‌هم باید ایجاد شود و میزان افزایش مدیرکل به‌حدی زیاد خواهد شد که به‌عقیده مخالفان طرح تقسیم تهران، با وضعیت کنونی اقتصادی کشور لزوم صرفه‌جویی انکارناپذیر است؛ بخصوص اینکه تحریم‌ها و مشکلات اقتصادی باعث شده بسیاری از پیش‌بینی‌های چهارم و پنجم و ششم، هنوز محقق نشده و بسیاری از پروژه‌های کشور به محاق تعطیل افتاده است؛ به‌علاوه وقتی سخن از انتقال تهران به‌عنوان پایتخت، حتی به تصویب اولیه هم رسیده است که اگر قرار باشد و تغییر پایتخت و انتقال آن از تهران به شهر دیگری عملی شود، تهران خود‌به‌خود و متأثر از انتقال پایتخت، درحالی‌که بسیاری از کارهایی که هنوز در آن انجام می‌شود، با انتقال پایتخت از این کلان‌شهر، می‌تواند به‌راحتی تنفس کند و ازآن‌پس بسیاری از امور حتی بیمارستان‌ها، از تهران به شهرستان‌ها انتقال داده می‌شوند؛ علاوه‌براین اظهارنظرها، شهرداری و شورای اسلامی شهر تهران عملاً با انتقال پایتخت از تهران و هم‌چنین کوچک‌تر‌کردن تهران به‌شدت مخالفت کرده‌اند که با مصادیق بارزی همچون کارهای اجرایی، برنامه‌های تعویض و بزرگ شدن تهران، خانه‌سازی و جلوگیری از حاشیه‌نشینی در اطراف تهران و برنامه‌های عمرانی پیش‌بینی‌شده همچون امتداد متروهای تهران تا شهرهای اطراف چون شهریار، رباط‌کریم، دماوند، کرج، رودهن- شهرقدس، اسلام‌شهر و سایر شهرهای اطراف تهران، با تقسیمات جدید از اعتبار و اهمیت این طرح کاسته شده است؛ حتی ازنظر اقلیم‌شناسی و حفظ محیط‌زیست و نوع شهرهای اطراف تهران به‌نوعی ایجاد شده است که همه شهرهای کمربندی تهران انتظار دارند که اگر طرح تقسیم و کوچک‌کردن تهران عملی باشد، دو استان جدید‌التأسیس، برای مرکز استان‌های ایجاد‌شده، دچار تشتت رأی خواهند شد؛ زیرا هرکدام از این شهرهای اطراف ادعای برتری بر سایر شهرها دارند؛ همچنان ‌که بعضی از این شهرهای استعداد گنجایش داشتن استاندار و مدیران کل و سایر تشکیلات استانی را ندارند و درنهایت من نویسنده پیشنهاد می‌کنم که اگر حتماً باید طرح تقسیم تهران صورت گیرد، برای مدت یک‌سال به‌عهده تعویق بیفتد تا مقدمات بخوبی اجرا شود.