فاجعه کاهش باروری

کاهش باروری در سطح جهان به‌جز آفریقا، فاجعه‌ای‌ست سنگین که آینده بشریت را دچار مخاطره کرده و دیری نخواهد پائید که کره زمین را فقط افراد مسن و ازکارافتاده تشکیل می‌دهند که به‌شدت نیروی کار تحلیل می‌رود و کارخانه‌ها و بسیاری از مشاغل از بین می‌رود و حتی هوش مصنوعی هم با همه پیشرفت‌ها نمی‌تواند از پسرفت صنایع و تولیدات کم کند و درنهایت حاصل آن، قحطی مواد غذایی و درنتیجه گرسنگی و هلاکت انسان‌ها و حتی حیوانات است که شاهد این مدعا، در چهار قاره جهانی همچون آسیا، اروپا، آمریکا و اقیانوسیه است که جلوگیری از رشد جمعیت و بخصوص عدم علاقه جوانان به تشکیل خانه و خانواده و ازدواج، یک ناترازی معنی‌دار در میزان موت و موالید، ایجاد کرده و جهان هستی را درمعرض فروپاشی قرار خواهد داد. اگر قاره آفریقا را مستثنا می‌دانم، به‌علت زندگی‌های قومی و قبیله‌ای‌ست که اغلب در دل صحرا و جلگه روزگار می‌گذرانند و از نقاط دیگر جهان اطلاع چندانی ندارند؛ اما از کشور عزیز خودمان سخن بگویم که کم‌کم آثار ناترازی در آن هویدا شده که به‌طور قطع و یقین ریشه در مسائل اقتصادی دارد؛ زیرا 20‌درصد جمعیت کشور عملاً در شرایطی هستند که برای یافتن قوت لایموت، به هر کاری تن می‌دهند و بنابراین این قشر نمی‌توانند به ازدواج حتی فکر کنند؛ درنتیجه باید از یک جمعیت 80‌درصدی سخن بگویم که باز در این رسته 50‌درصد آنان ازنظر مسکن و معیشت، روزگار ناخوشی دارند و چه‌بسا علی‌رغم میل باطنی و عشق و علاقه‌ای که به ازدواج دارند، نمی‌توانند تشکیل خانواده بدهند؛ بنابراین سخن شامل 30‌درصد جمعیت کشورمان است که امید به زندگی و اینکه دستشان به دهنشان می‌رسد، به ازدواج و تشکیل خانواده رغبت نشان می‌دهند که حتی ازدواج هم می‌کنند و به کمک خانواده صاحب مسکن برای زندگی هم می‌شوند؛ اما پس از ازدواج، بیکاری، کم‌درآمدی و به‌ویژه گرانی خارج‌از‌قاعده و قانون، نفس آن‌ها را می‌برد و عنان زندگی از دست می‌‌دهند و حتی تعدادی از این قشر که صاحب‌مال و منال و مسکن هم می‌شوند، تمایل چندانی به بچه‌دار‌شدن ندارند و در مواردی هم که صاحب یک بچه می‌شوند، اغلب از زندگی و کاروکاسبی می‌گذرند و آنانی هم که تمکن مالی خوبی دارند، ‌تنها فرزند خود را به اروپا و آمریکا و حتی آسیا روانه می‌کنند تا به تحصیلات عالیه آنان امیدواری بیشتری پیدا کنند که معمولاً تمایل چندانی به بازگشت به وطن پیدا نمی‌کنند. حاصل همه این آمار و ارقام، کاهش باروری‌ست؛ تاجایی‌که هم‌اکنون در پاره‌ای از نقاط کشورمان، رشد جمعیت به زیر یک‌درجه رسیده است؛ به‌عبارت‌دیگر به‌ازای هر تولد، یا هر یک‌نفری که به ‌دنیا می‌آید، 7/1‌نفر از دنیا می‌روند که این آمار، بسیار ناخوشایند و تأسف‌بار است؛ زیرا نرخ باروری به زیر یک‌درصد می‌رسد که اگر چنین وضعیتی در آینده هم بدین‌نحو ادامه پیدا کند، کشور ما در 60‌سال آینده جمعیتی حدود 30‌میلیون را دارا خواهد بود؛ همچنین براساس پژوهشی که انجام‌شده، درحال‌حاضر 22‌درصد زوج‌های کشور، فرزند ندارند و تعمداً به دلایل معیشتی و اقتصادی، از فرزند آوری دوری می‌کنند؛ این وضعیت درحالی‌ در کشور ما شکل‌گرفته که اکثریت‌قریب‌به‌اتفاق مردم ما، اعتقاد دارند که خداوند رحمان، روزی‌ده است. اینک برای درک بیشتر از این حقایق تلخ، آمار را بیشتر مدنظر قرار می‌دهیم که اگر نرخ باروری کشور 4/2‌درصد باشد، جمعیت کشور در 60‌سال آینده به حدود 109‌میلیون‌نفر می‌رسد که درهمین‌راستا اگر نرخ باروری 9/1‌درصد باشد، جمعیت کشور ما در 60‌سال آینده به 62‌میلیون‌نفر تقلیل پیدا می‌کند و اگر نرخ باروری به زیر یک برسد، در 60‌سال آینده، کشور ما دارای 30‌میلیون جمعیت خواهد شد که خطرات عمده‌ای را در پی خواهد داشت.