لزوم بازسازی ورزشگاه شیرودی

قدیمی‌ترین ورزشگاه ایران که قدمت آن به 100‌سال می‌رسد و در قدیم آن‌را ورزشگاه امجدیه می‌خواندند تا قبل از ایجاد استادیوم بزرگ آزادی، تنها مجموعه ورزشی کشور بود که مسابقات بسیاری از رشته‌های ورزشی در آن برگزار می‌شد و گذشت زمان آن‌را کم‌کم از رونق انداخت و حالا می‌رود تا به تاریخ سپرده شود! در این ورزشگاه، مسابقات فوتبال، شنا، ورزش‌های رزمی، سالن سرپوشیده چندکاره و دفتر فدراسیون‌های ورزشی و همچنین تنیس روی میز و تنیس در سطح کشوری برگزار می‌شد. سالن مخصوص مسابقات بوکس در غرب این استادیوم، یادآور خاطرات بسیار شیرینی برای طرفداران این رشته ورزشی‌ست که قهرمانان نامی بسیاری را در خود جای می‌داد و به‌نوعی می‌توان گفت که تنها ورزشگاه بزرگ ایران بود که از صبحگاهان تا ساعتی از شب، هزاران‌نفر در آن به ورزش موردعلاقه خود می‌پرداختند؛ به‌ویژه پیست تارتار دوومیدانی این استادیوم که عصرها ورزشکاران این رشته به آن می‌پرداختند، شاهد مسابقات بسیاری در سطوح آموزشگاهی، دانشگاهی، کشوری و حتی مسابقات مهم خارجی بود. وجود دفاتر فدراسیون‌های ورزشی درون این مجموعه و اطراف آن، امجدیه را به میعادگاه بزرگ ورزشکاران و علاقه‌مندان به ورزش تبدیل کرده بود؛ ورزشگاهی که تا قبل‌از‌انقلاب مسابقات فوتبال داخلی و مسابقات دوستانه بین ایران و سایر کشورها، بخصوص کشورهای انگلیس، آلمان، مجارستان شوروی سابق برگزار می‌شد و به‌ویژه میعادگاه طرفداران پرشمار تیم‌های پرسپولیس، دارایی و تاج سابق بود و حدود 30‌هزارنفر ظرفیت استادیوم فوتبال آن بود که در روزگار گذشته حتی مسابقات فوتبال جام ملت‌ها بین ایران و اسرائیل آن‌چنان حال و هوایی به این ورزشگاه داده بود که در آن 30‌هزارنفر تماشاگر به این مسابقه رنگ‌وبوی سیاسی داده بودند که پیروزی غرورآمیز ایران در این مسابقه تا ساعت‌ها بعد از خاتمه مسابقه، در خیابان اطراف این مجموعه جشن گرفته شده و مردم به شادمانی پرداختند؛ اما به‌دلیل عدم‌توجه مسئولین ورزش بخصوص پس از پیروزی انقلاب اسلامی، این مجموعه پر‌سابقه و قدیمی از رونق افتاده و کم‌کم می‌رود که به خاطره‌ها سپرده ‌شود! به‌یاد دارم که افتخارات این ورزشگاه هم‌زمان با ورزشگاه بزرگ ویمبلی شهر انگلیس، طرفداران به رشته فوتبال در این دو کشور در روزهای تعطیل، اوقات شورانگیزی را برای مردم ایران و انگلیس ساخته بود؛ تا‌اینکه بعد از پیروزی انقلاب، اسم این مجموعه به استادیوم شهید شیرودی تغییر نام یافت؛ اما چه حیف که وقتی استادیوم یا مجموعه ورزشی بزرگ آزادی افتتاح شد، مردم و بخصوص فدراسیون‌های ورزشی‌، این ورزشگاه قدیمی شهر تهران و حتی ایران را به حال خود رها کردند تا کم‌کم به مردم القا شود که این ورزشگاه پیر و فرتوت شده است و دیگر مسابقه‌ای در پیست دوومیدانی آن برگزار نمی‌شود و اهالی تهران که در سنین متفاوت از نوجوانی تا پیری صبح‌ها برای ورزش صبحگاهی و دویدن و راهپیمایی را به این‌ مجموعه می‌آمدند را دیگر به درون پیست دوومیدانی راه نمی‌دهند و سکوهای اطراف زمین فوتبال آن که گنجایش 30‌هزارنفر تماشاگر را می‌داشت، دیگر از سکه افتاده است و سکوها شروع به ریزش کرده است و همین‌طور سایر مکان‌های ورزش‌های غیر‌فوتبالی هم نه‌تنها از رونق افتاده، بلکه می‌رود تا به مخروبه تبدیل شود. ‌ای‌کاش این مجموعه ورزشی مجدداً بازسازی شود و اجازه ندهند که این اثر قدیمی از بین برود و همان‌طوری‌که در انگلیس ورزشگاه ویمبلی تجدید ساخت شد، امجدیه پیر و قدیمی که هم‌اکنون با نام شهید راه آزادی و میهن‌پرستی، زنده‌نام شیرودی ‌خوانده می‌شود، با یک بودجه قابل‌توجه، مجدداً به چرخه ورزش ایران وارد شود.