اروپا و آمریکا در برزخ نفاق

از زمان ایجاد پیمان ناتو و عضویت اروپائیان در این پیمان و هدف‌گذاری یکسان در معادلات و مسائل جهانی، معمولاً در تصمیم‌های سازمان ملل و رویدادهای جنگی میان روسیه با ناتو، چین کمونیست با ناتو و در رأس آن آمریکا و همچنین مشکلات ایجادشده از زمان انقلاب اسلامی، میان ایران و آمریکا، در تمامی مصوبات شورای امنیت سازمان ملل متحد و به‌خصوص در تحریم‌های غرب علیه جمهوری اسلامی ایران، اروپا به‌عنوان جامعه‌ای که همیشه از سیاست‌های آمریکا در مسائل جهانی پیروی کرده و پشتیبانی تمام و کمال دارد، معمولاً کشورهای اروپایی تا به‌حدی از آمریکا پیروی می‌کردند که به‌نظر می‌رسید، حتی با چشم‌های بسته پیرو و تابع آمریکا هستند؛ بخصوص پس از‌حمله روسیه به اکرائین که تا حدود 20‌درصد سرزمین اکرائین به تصرف روسیه درآمده است؛ بخصوص در زمان صدارت جو بایدن در أمریکا و عمر چهارساله این ریاست، اروپا دوشادوش آمریکا، در تقویت مالی اقتصادی و بخصوص نظامی و تبلیغ این‌کشور به سلاح‌های پیشرفته جنگی تا جایی ادامه داشت که در برهه‌ای، اکرائین توانست منطقه کورسک را که جزئی از کشور روسیه است را به تصرف خود درآورد؛ بخصوص همکاری و همفکری آمریکا و اروپا، به‌جایی رسیده بود که پاره‌ای از سیاسیون آمریکایی و اروپایی به‌این‌باور رسیده بودند که حتی در اثر تحریم‌های شدید اقتصادی و انرژی روسیه به‌شدت آسیب‌دیده است که بازهم باید گفت اوج سیاست یکنواخت اروپا و أمریکا در دوره چهارساله بایدن در پست ریاست‌جمهوری بوده است تا اینکه در شش‌ماهی که دموکرات‌های أمریکا در انتخابات قافیه را به رقیب جمهوری‌خواه تقدیم کردند، رفته‌رفته سیاست‌های دائم التغییر دونالد ترامپ در مسائل جهانی، جای سیاست‌های ثابت أمریکا را گرفت و به‌خصوص تک‌روی أمریکا حتی تضعیف پیمان ناتو را به‌همراه داشت که اوج فاصله میان اروپا و أمریکا در دو مرحله به حداکثر رسید که یک مورد آن پس از پیروزی جمهوری‌خواهان آغاز شد که با شایعات زیادی همراه بود که از‌آن‌جمله، نقش پوتین در انتخابات أمریکا بوده که به باور بعضی‌ها، منجر به پیروزی ترامپ شده است، بخصوص اظهارات صریح و چندباره ترامپ در اینکه نباید، به اکرائین سلاح و پول داده شود که منجر به ادامه جنگ شود که به باور سیاسیون اظهاراتی غیرمسئولانه و دخالت‌گر درمورد سایر کشورهاست و دفاع یک‌جانبه از روسیه که به‌دنبال‌آن قطع کمک‌های بی‌دریغ أمریکا از اکرائین در دوره ریاست‌جمهوری بایدن بود ‌که به‌همراه آن روس‌ها، پیشروی بیشتری در اکرائین داشتند؛ حال‌آنکه اروپائیان، همچنان به حمایت از اکرائین و رهبر آن زلنسکی ادامه می‌دهند که نباید دور از ذهن باشد؛ چراکه اگر روسیه بتواند، اکرائین را ضمیمه روسیه کند، اتحادیه اروپا به‌شدت تضعیف می‌شود و چه‌بسا روسیه به این پیشروی‌ها بسنده کنند و به‌دنبال‌آن فنلاند و سایر کشورها را نیز موردحمله قرار داده تا وسعت و دایره نفوذ روسیه تا چند کشور دیگر اروپا هم سرایت کند و بالاخره ایجاد تفرقه 30‌درصدی توسط آمریکا برای اروپائیان را باید تااندازه‌ای غیرمنطقی دانست و لذا ممکن است در آینده ثبات اروپا به خطر بیفتد؛ تاجایی‌که دیگر بهانه‌ای برای حمایت آمریکا از این اتحادیه نباشد که درنهایت 28 کشور اروپایی با ناراحتی کم‌کم، از زیر بار آمریکا خارج شوند.