روز خبرنگار مبارک

مدت‌های مدیدی‌ست که جهان پیشرفته، برای قدرشناسی از مشاغل خدماتی و پاره‌ای از رخدادهای مؤثر جهانی، روزی را بدین بهانه، به پاره‌ای از مشاغل اختصاص می‌دهند و به‌بهانه پاسداشت، آن‌را گرامی می‌دارند که کاری‌ست بس پسندیده که زبان گویای جامعه است و اینکه افرادی از خادمان عصر خود، با قلم و زبان تشکر و سپاسگزاری می‌کنند، مؤید زیبایی‌ست و این خصلت نیکو خانواده مطبوعات و رسانه را نیز شامل می‌شود. هرچندکه خبرنگاری حرفه نیست، شغل نیست، آینده ندارد و هر‌چه که هست عشق است و عشق؛ مهر است و مهربانی و بدین‌روی ازسوی جامعه مدرن که خبر و خبرنگاری را وظیفه خطیر و باارزشی می‌شمارد، از سال‌های بسیار دور، روزی را با نام روز خبرنگار برگزیده‌اند تا سپاس جامعه را به این قشر عظیم تقدیم کنند و چقدر نیکوست که در کشور ما به‌مناسبت شهادت صارمی؛ خبرنگار جبهه و جنگ در روز شهادت او که مصادف با هفدهم مردادماه است، این روز را روز خبرنگار نامیده‌اند و همان‌طوری‌که همگان می‌دانند، خبرنگاری نه شغل است و نه حرفه؛ بلکه همان‌گونه که گفته شد؛ هر‌چه هست عشق است و عشق. در کشور ما، عده‌ای عاشق به کاری روی آورده‌اند که از پیش، عاقبت آن آشکار است. دنیای خبرنگار، دنیای زر نیست؛ دنیای سرمایه‌داری نیست؛ دنیایی‌ست که آینده آن‌هم مبهم است؛ چراکه عاشق، بدین‌گونه عمل می‌کند و رفتارش منشاء عشق و علاقه دارد و در آن پول و سرمایه نقش بی‌رنگی دارد. پس من هم در قامت روزنامه‌نگاری که بیش از 50‌سال روزنامه‌نگاری کرده‌ام، امروز وظیفه‌دارم از همکاران ارجمندم که دراین‌راه رنج بسیار برده‌اند ولی گنجی نصیب نداشته‌اند، اما عزت و شرافت و از همه این‌ها گذشته حرمت قلم را محفوظ داشته‌اند حداقل زبانی و قلمی تشکر کنم و زحماتشان را ارج بگذارم و در یک کلمه بگویم که روزت مبارک و سپس به همکارانم که در حقیقت چشم‌وچراغ روزنامه سایه هستند و بسیار حرمت قلم را محترم داشته‌اند و همکاری این نازنینان، ادامه حیات روزنامه سایه را بیش از 22‌سال میسر کرده‌ است، صمیمانه و خصوعانه، تبریک و تهنیت بگویم و برای خبرنگارانی که با مجموعه مؤسسه «سایه سرافراز عشق» ازجمله روزنامه سایه، هفته‌نامه سرافرازان، ماهنامه عشق و خلاقیت و پایگاه خبری سایه آنلاین، همکاری شایسته و بی‌دریغ داشته‌اند، آرزی تندرستی کرده و بگویم که در لباس یک پدر به همه شما ارادت دارم و روزتان خجسته و فرخنده باشد؛ اما لازم است چندکلمه‌ای با مسئولین و خادمان کشور هم درد دل کنم که عزیزان همراه، همان‌طوری‌که می‌دانید و می‌بینید، روزنامه سایه جزو معدود روزنامه‌هایی‌ست که دو صفحه از 16 صفحه خود را به انعکاس خبرهای شهرستان‌ها اختصاص داده که معمولاً انعکاس‌دهنده فعالیت‌ها و تلاش‌های مسئولین محترم دولتی و خصوصی‌ست و هیچ‌گاه چشمداشتی هم نداشته‌ایم؛ بلکه آن‌را خدمتی ناچیز و برای قدردانی از خادمان به ملت و جامعه می‌دانیم که صدالبته به‌زعم بسیاری از این مسئولان خدمت بوده است، اما اگر از فعالیت‌های مثلاً شهرداری درطول یک‌سال سخن بگوییم و از کار آنان با انعکاس آن قدر‌دانی کنیم، معمولاً آن‌را وظیفه دانسته و از کنار آن به‌راحتی می‌گذرند؛ اما اگر روزی از شهرداری انتقاد شود که مثلاً خیابانی کثیف است یا زباله‌ها، انباشته‌شده، آن‌چنان عنان از کف می‌دهند که با تهدید و خط‌ونشان کشیدن و شکایت از روزنامه به دادگستری آن‌هم به‌نام نشر اکاذیب و تشویش اذهان عمومی کار من و یارانم درآمده و روزها و ساعت‌ها باید به‌نام مجرم، در طبقات دادگاه بالا و پائین برویم و با خود بگوییم که ‌ای‌کاش ما هم می‌توانستیم، انتقادی برای اصلاح کنیم.